Wednesday, 30 May 2018

അമ്പേ പരാജയമായ ജനംടിവി

സംസ്കൃതത്തിൽ "ശ്രുതം" എന്നൊരു വാക്കുണ്ട്. അതിനർത്ഥം, 'ചെയ്യേണ്ടത്, ചെയ്യേണ്ട സമയത്ത്, ചെയ്യേണ്ട പോലെ ചെയ്യാനുള്ള' ബൂദ്ധിയുടെ തോന്നലിനെയാണ് അങ്ങനെ പറയുന്നത്. ആർഎസ്സ്എസ്സുകാർ അവരുടെ ദൈനംദിന പ്രാർത്ഥനയിൽ;
"ശ്രുതം ചൈവയ്ത് കണ്ടകാകീർണ്ണ മാർഗ്ഗം" എന്ന് മഹാദേവനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്, ഈ 'ശ്രുതം' തരണേയെന്നാണ്.

എന്നാലീ പ്രാർത്ഥയൊന്നും അത്ര ഏശിയിട്ടില്ല എന്ന് വേണം കരുതാൻ; കുറഞ്ഞപക്ഷം, ആർ.എസ്സ്.എസ്സിന്റ്റെ ആശയങ്ങൾ പേറുന്ന 'ജനം ടിവി'യ്ക്ക് എങ്കിലും!!!

അവസരങ്ങൾ മലവെള്ളം പോലെ പാഞ്ഞു വരുമ്പോഴും, നേരെ ചൊവ്വേ ഒരു കുടത്തിൽ പോലും കോരിയെടുക്കാനറിയാത്തവരാണ് കേരളത്തിലെ ബിജെപ്പിക്കാരെന്ന് ഞാൻ മുന്പും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇതിപ്പോൾ 'ജനംടിവി'യും അതേ വഴിക്കാണല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ പറഞ്ഞു പോയതാണ്.

കേരളത്തിലെ പൊതുപ്രവർത്തകരിൽ ' കുമ്മനം രാജശേഖരൻ' ഒരു ലെജന്റ്റാണ്.. ഏറ്റെടുത്ത ബഹുജനസമരങ്ങളെല്ലാം വിജയത്തിലെത്തിച്ച നിസ്വാർത്ഥനായ ജനസേവകൻ. കുടുംബമോ, കുട്ടികളോ, സ്വത്തോ ഒന്നുമില്ലാതെ, ഇന്നത്തെ കാലത്ത് പൊതു പ്രവർത്തനം നടത്തുന്ന വ്യക്തികളിൽ സ്വപ്നം പോലും കാണാനാവാത്ത 'നിസ്വാർത്ഥത'യുടെ നിറകുടം. ജീവിതം രാഷ്ട്ത്തിനും, പ്രസ്ഥാനത്തിനും സമർപ്പിച്ചയാൾ. കേരളത്തിലെ ഒരോ ഇഞ്ച് ഭൂമിയിലേയും മണൽത്തരികൾക്ക് പോലും സുപരിചിതനായ വ്യക്തി. അതായിരുന്നു ബിജെപി സംസ്ഥാന അദ്ധ്യക്ഷനായ കുമ്മനം രാജശേഖരൻ. ഹിന്ദു ഐക്യവേദിയിൽ നിന്നും സംഘം ആവശ്യപ്പെട്ടതു കൊണ്ട് മാത്രം പാർട്ടി അദ്ധ്യക്ഷത ഏറ്റെടുത്തയാൾ. സ്തുത്യർഹമായ രീതിയിൽ വിഭാഗീയതകൾക്ക് ഇട നൽകാതെ നയിച്ചയാൾ.
എന്തിന് ഏറെ പറയണം, കേരളത്തിലെ സംഘപരിവാർ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലേതെങ്കിലുമായി, കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കുള്ളിൽ എവിടെയെങ്കിലും ബന്ധമുള്ളവർക്ക് "സ്വന്തം 'രാജേട്ടൻ"!!!'. 

ആ കുമ്മനമാണ്, ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ, മിസ്സോറാം എന്ന ബിജെപിക്ക് ഇതേവരെ വഴങ്ങാത്ത വടക്ക് കിഴക്കൻ സംസ്ഥാനത്തെ ഗവർണ്ണറായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ടത്. രാജ്യത്തെ ഭരണഘടനാ പദവി പ്രകാരം, നാലാമത്തെ ഉയർന്ന സ്ഥാനമാണ്, സംസ്ഥാനത്തെ ഒന്നാം നമ്പർ വ്യക്തിയായ ഗവർണ്ണർ. ആ പദവിയിലേക്കാണ്, നരേന്ദ്രമോദി സർക്കാരിന്റെ ശുപാർശ പ്രകാരം ഇന്ത്യയുടെ രാഷ്ട്രപതി തന്റെ പ്രതിനിധിയായി, കുമ്മനം രാജശേഖരനെ നിയമിച്ചത്.

ചെങ്ങന്നൂർ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റ്റെ തലേദിവസം എത്തിയ ആ വാർത്ത സമ്മിശ്ര വികാരത്തോടെയാണ്, പ്രവർത്തകർ ഏറ്റെടുത്തത്. ഒരു വശത്ത് രാജേട്ടന് കൈവന്ന പദവിയിലെ സന്തോഷം, മറുവശത്ത് അദ്ദേഹത്തെ ഒതുക്കിയതാണന്ന് എതിരാളികൾ പറയുമോയെന്ന ആശങ്ക. സത്യത്തിൽ അതിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒന്നും കാണാതെ പട്ടര് കുളത്തിൽ ചാടില്ല എന്ന് പറയും പോലെ, കുശാഗ്രബുദ്ധിയായ നരേന്ദ്രമോഡി ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ ഒരു നിയമനം നടത്തില്ല, എന്ന് ഉറപ്പാണ്.

നരേന്ദ്രമോദി,  രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ആരുമല്ലാതെ വെറും ആർഎസ്സ്എസ് പ്രചാരകനായി നടക്കുന്ന എൺപതുകളിലേ, നിലയ്ക്കൽ സമരനായകനെന്ന നിലയിൽ, ഇന്ത്യയിലെ ഹിന്ദു സംഘടനാ പ്രവർത്തകർക്ക് ആവേശവും, സൂപ്പർ ഹീറോയുമായി കഴിഞ്ഞ വ്യക്തിയായിരുന്നു, കുമ്മനം രാജശേഖരൻ. ആ ബഹുമാനവും, സ്നേഹവും മോദിജിക്ക് എന്നും കുമ്മനത്തോട് ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആദരവോടെയുള്ള ആ വിശ്വാസത്തിലാണ്, മോദിജി ഭരണത്തിലെത്തിയ ശേഷം, വിഭാഗീയതയിൽ പെട്ട് ഉഴറിയ കേരളത്തിലെ ബിജെപിയുടെ അദ്ധ്യക്ഷത കുമ്മനത്തെ ഏൽപ്പിച്ചത്. ചരിത്രത്തിൽ ആദ്യമായി നിയമസഭാ അംഗത്വം നേടിയാണ് കുമ്മനം അതിന് പ്രതിഫലം നൽകിയത്. മെട്രോ റെയിൽ ഉത്ഘാടനത്തിന് വന്നപ്പോൾ, സംഘാടകർ അവഗണിച്ച കുമ്മനത്തെ കൂടെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോകാൻ മോദി തയ്യാറായതും ഇതേ അടുപ്പം കൊണ്ടാണ്. അതിന്റെ പേരിൽ ഏറെ ട്രോളുകൾക്ക് കുമ്മനം വിധേയനായപ്പോളും ഫലപ്രദമായി ചെറുക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാർട്ടിക്കാർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. 'തുല്യനിന്ദാ, സ്തുതിർ മൗനി' എന്ന സ്ഥിതപ്രജ്ഞന്റ്റെ മനോഭാവത്തിനാൽ അദ്ദേഹമത് അവഗണിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. എന്നാൽ, മോദിയും, അമിത് ഷായും തങ്ങളുടെ 'ഹീറോ'യെ അപമാനിക്കുന്നത് അത്ര ചെറുതായല്ല കണ്ടത്.

ക്രിസ്ത്യൻ മതവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ, നല്ല സ്വാധീനം ഉള്ള കുമ്മനം രാജശേഖരനെ മിസ്സോറാം ഗവർണർ ആയി നിയമിച്ചത്, ആ സംസ്ഥാനത്ത് ബിജെപിക്ക് നിർണ്ണായകമായ ചില ലക്ഷ്യങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെയാവണം. ഒപ്പം, ചിലരുടെ മുകളിലേക്ക് 'ഭരണഘടനാ' പദവിയോടെ കുമ്മനത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക കൂടിയായിരുന്നു, മോദി സർക്കാർ.

എന്നാലിതൊന്നും, കേരളത്തിലെ ബിജെപിക്കാർക്ക് 'കത്തി'യില്ല. ഈ സ്ഥാനലബ്ദിയെ ആഘോഷമാക്കി, കേരളത്തിൽ അങ്ങോളമിങ്ങോളം ഓളമുണ്ടാക്കുന്നതിന് പകരം മൗനത്തിലേക്കാണ് ബിജെപി പോയത്. അമിത് ഷാ മാനത്ത് കണ്ടത്, ഇവർക്ക് മനസ്സിൽ പോലും കാണാനായില്ല എന്നതാണ് യാഥാർഥ്യം. ആയിരുന്നെങ്കിൽ തങ്ങളുടെ ലെജൻറ്ററി ലീഡറുടെ സ്ഥാനലബ്ദ്ധി കേരളത്തിലെ ഒരോ ഗ്രാമത്തിലും അവർ ആഘോഷിക്കുമായിരുന്നു. അത് ജനം ടിവി വഴി പ്രചരിപ്പിക്കുമായിരുന്നു.

അതിലുമുപരി, കുമ്മനത്തിന്റ്റെ ഒപ്പം, ദൽഹിയിലേക്കും, അവിടുന്ന് മിസ്സോറാമിലേക്കും ഒരു ക്യാമറാ ക്രൂവിനെ ഒപ്പം വിടുകയും സത്യപ്രതിജ്ഞ അടക്കം ഓരോ നിമിഷവും ഒപ്പിയെടുത്ത് "ജനം" സംപ്രേഷണം ചെയ്യുകയും ആയിരുന്നു വേണ്ടത്.

ദൽഹിയിൽ നിന്നും ഹെലികോപ്റ്ററിൽ ആണ് കുമ്മനത്തെ ഐസ്വാളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയത്. ആ യാത്ര 'ജനം' സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ?!!.. യാത്രയുടെ ഇടയിൽ ചെറിയ ഒരിൻറ്റർവ്യൂ നടത്തിയിരുന്നെങ്കിൽ?..
അതെല്ലാം കേരളത്തിൽ ഉണ്ടാക്കുമായിരുന്ന ആവേശം കണക്കുകൂട്ടുന്നതിൽ ജനം പരാജയപ്പെട്ടു. അമ്പേ..പരാജയപ്പെട്ടു!!..

സ്വന്തം വീടുപണി വരെ നിർത്തിവച്ച് ജനത്തിനായി ഷെയറെടുത്ത ഒരു സുഹൃത്ത് ഇവിടെ ബഹറിനിൽ എനിക്കുണ്ട്. ജനം ചാനലിൽ കുമ്മനത്തിന്റ്റെ സത്യപ്രതിജ്ഞ കാണാതെ നിരാശനായ എന്നോട്,  ആ സുഹൃത്ത് കൂടി നിരാശയോടെ പ്രതികരിച്ചപ്പോൾ ഇത്രയും എഴുതണമെന്ന് തോന്നി.

Thursday, 24 May 2018

സ്ത്രീ ശാക്തീകരണം ഭാരതീയമാകട്ടെ

രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ
പ്രകൃതി മാതാവാണന്നതാണ് ഭാരതീയ സംസ്കൃതിയുടെ ആദ്യ പാഠങ്ങളിലൊന്ന്. ആ മാതാവാകട്ടെ ദൈവത്തിന് തുല്യയാണന്ന് ഭാരതീയർ ഓരോ കുഞ്ഞുങ്ങളെയും  ഓതി പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു.. "മാതാ, പിതാ, ഗുരു ദൈവം" എന്ന്...
ആ ദൈവമാകട്ടെ പരാശക്തിയായും, സർവ്വം സഹയായ ഭൂമിദേവിയായും, ഐശ്വര്യദായിനിയായ മഹാലക്ഷ്മിയായും, സംഹാരരുദ്രയായ മഹാകാളിയായും, വിദ്യാദേവതയായ വാണീദേവിയായൂം, സങ്കടഹരണിയായ പാർവതിയായും എല്ലാം ആരാധിക്കപ്പെടുന്ന സംസ്ക്കാരമാണ്, 'ഭാരതീയം' അഥവാ 'ഹൈന്ദവം' എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്.
അതിനാൽ തന്നെയാണ്;,
                 "
ജനനീ ജന്മഭൂമിശ്ച,
                
സ്വർഗ്ഗാദപി, ഗരീയസീ"
എന്ന് മര്യാദപുരുഷോത്തമനായ ശ്രീരാമൻ, കീഴടക്കപ്പെട്ട സമ്പന്നമായ ലങ്കയെ സ്വീകരിക്കാൻ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്ന വിഭീഷണനോട് പറയുന്നത്. അതായത്, പെറ്റമ്മയും, പിറന്ന നാടും, സ്വർഗ്ഗത്തേക്കാൾ മഹത്തരമാണന്ന്.
  


ഭൂമി ദേവിയെ, പ്രകൃതിയെ, പിറന്ന നാടിനെ എല്ലാം ദൈവീകമായി കാണുന്നതു കൊണ്ടാണ് 'വന്ദേമാതരം' അഥവാ 'അമ്മേ നമസ്കാരം' എന്ന് പറഞ്ഞുകിടക്കപ്പായിൽ നിന്നെഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ നിലം തൊട്ട് നിറുകയിൽ വയ്ക്കാൻ ഭാരതീയർ ശീലിച്ചത്.

ഒരൊറ്റ രാജ്യമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, ചേതന കൊണ്ട്  ഒരൊറ്റ രാഷ്ട്രമായിരുന്ന പൗരാണിക കാലത്ത് തന്നെ ഭാരതഭൂവിനെ, ഭാരത'മാതാ'വായി ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ആരാധിച്ചത്.
അവിടെ സ്ത്രീ മാതാവും, ദേവതയുമായിരുന്നു.
"
യത്ര നാര്യസ്തു പൂജ്യന്തേ,
  
രമന്തേ തത്ര ദേവതാഃ "
(
എവിടെ നാരിമാരെ പൂജിക്കുന്നുവോ അവിടെ ദേവതകൾ അഭിരമിക്കുന്നു.)

അതിനാലാണ്, അരുന്ധതി മുതൽ ശാരദാ ദേവി വരെ പ്രാതസ്മരണീയരായത്. 
"അരുന്ധത്യനസൂയാ ച
സാവിത്രീ ജനകീ സതീ
ദ്രൌപതീ കണ്ണകീ ഗാര്‍ഗീ
മീരാ ദുര്ഗാവതീ തഥാ
ലക്ഷ്മീരഹല്യാ ചന്നമ്മാ
രുദ്രമാംബാ സുവിക്രമാ
നിവേദിതാ സാരദാ ച
പ്രണമ്യാ  മാതൃ ദേവതാ:"

ഇങ്ങനെ 'സ്ത്രീ'യെ മഹനീയമായി ആദരിച്ചിരുന്ന പാരമ്പര്യം ഈ രാഷ്ട്രത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.  കാലാകാലങ്ങളായ അധിനിവേശങ്ങളും, അതിനൊപ്പം ഇന്നാട്ടിലെ ജനതയിലേക്ക് പകർന്നാടിയ വൈദേശിക സംസ്കൃതികളും, സ്ത്രീകളെ അടിമകളായും, രമിക്കുന്നതിനുള്ള  ഉപഭോഗ ഉപകരണങ്ങളായും കാണാൻ ആത്മാഭിമാനം നഷ്ടപ്പെട്ട ജനതയെ ശീലിപ്പിച്ചു. മഹനീയമായ പൈതൃകങ്ങളുടെ മാതൃകകൾ മൃഗതൃഷ്ണകൾക്ക് വഴിമാറി. മറിച്ചുള്ള എല്ലാ വാദങ്ങളുടേയും മുനയൊടിക്കാൻ പൗരാണിക മാതൃകകളെ പരിഹസിക്കാനുള്ള ഏടുകൾ പൊക്കിയെടുത്ത് ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടമായ വാദങ്ങളുടേയും അവശേഷിച്ച ആത്മാഭിമാനത്തെക്കൂടി മുറിപ്പെടുത്തി....

അങ്ങനെ തകർച്ച പൂർത്തിയാക്കാൻ നിർഭയയും, ജിഷയും ബലി നൽകപ്പെട്ടു. നിമിഷമാരും, മെറിനുമെല്ലാം വിൽക്കപ്പെട്ടു.. 
വഴിവക്കിൽ, ട്രെയിനിൽ, ബസ്സിൽ, വിദ്യാലയങ്ങളിൽ, എന്തിന് സ്വന്തം കൂരക്കുള്ളിൽ വരെ ഭാരത സ്ത്രീകൾ പിച്ചിച്ചീന്തപ്പെടുകയാണ്.  പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെ വരെ ബലാത്ക്കാരത്തിലൂടെ കൊല്ലാൻ പോലും മടിയില്ലാത്ത വിധം ആഴമേറിയ സാംസ്കാരിക അധപ്പതനത്തിലാണ് നാടിന്റെ മനഃസ്സാക്ഷി. ദിഗന്ദങ്ങൾ പൊട്ടുമാറ് ആർത്തനാദങ്ങളാണ് സമൂഹത്തിലെവിടെയും..

എവിടെയാണ് രക്ഷ, എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?. എല്ലാവർക്കും ആധിയാണ്. സമൂഹത്തിനെ സ്വാധീനിക്കുന്ന സിനിമകളിലും, സാമൂഹ്യ മാദ്ധ്യമങ്ങളിലും, സ്ത്രീ വിരുദ്ധത ഉണ്ടാവാതിരിക്കാൻ ഒരു കൂട്ടർ വാദിക്കുന്നു.. ശരീരം മൊത്തം മൂടുന്ന വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ മറ്റൊരു വിഭാഗം ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു.. ആണുങ്ങൾ ധരിക്കുന്ന വേഷം ധരിച്ചാൽ തങ്ങൾക്കും തുല്യനീതി കിട്ടുമെന്നാണ് ചിലരുടെ ചിന്ത.   വീട്ടിൽ അമ്മ മീൻ വറുത്തപ്പോൾ നടുക്കഷണം കിട്ടാത്തതാണ് ചിലരെ ദുഃഖിപ്പിക്കുന്നത്.

ഇങ്ങനെ പോകുന്ന സ്ത്രീ സമത്വവാദങ്ങൾക്കിടയിൽ ഓർക്കപ്പെടാതെ പോകുന്നത് നഷ്ട സൗരഭ്യങ്ങളെയാണ്. എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയൊരു ധാർമ്മികച്യുതി ഈ നാടിനുണ്ടായി എന്നാരും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. അതായത് രോഗത്തെയല്ല, ലക്ഷണങ്ങളെയാണ് ചികിത്സിക്കാൻ ഇവിടെ ശ്രമം നടത്തുന്നത്.

ഓരോ സ്ത്രീയും ബഹുമാനിക്കപ്പെടണമെങ്കിൽ ഓരോ അമ്മയും മാനിക്കപ്പെടണം. സ്വന്തം മാതാവും, പ്രകൃതിയും, വൃക്ഷലതാദികളും, പക്ഷിമൃഗാദികളും, രാഷ്ടവും, നിലം ചവിട്ടുന്ന ഭൂമിയും ദേവതയ്ക്ക് സമമാണന്ന് ഓരോ മനസ്സിലുമുറയ്ക്കണം. "പ്രകൃതീ പഞ്ചഭൂതാനി, ഗ്രഹാലോകാ സ്വരസ്ഥതാ" (പ്രകൃതിയും, പഞ്ചഭൂതങ്ങളും, നക്ഷത്രങ്ങളും, ഗ്രഹങ്ങളും, ഈരേഴു പതിനാല് ലോകങ്ങളും, ഏഴു സ്വരങ്ങളും എല്ലാം ഈശ്വരീയമാണ്)
അമ്മ വീട്ടിലെ അടിച്ചുതളിക്കാരിയല്ല, മറിച്ച് ദേവതയാണന്ന ബോധത്തോടെ ഓരോ കുഞ്ഞും വളരണം. മാതാപിതാക്കളുടെ കാൽ തൊട്ട് വന്ദിച്ച് മക്കൾ ഓരോ ദിവസവും സ്ക്കൂളിൽ പോകണം. വളർന്നു വരുന്ന ആൺമക്കളോട്, ഒരു പെൺകുട്ടികളുടേയും മുഖത്തല്ലാതെ ശരീരത്ത് നോക്കി സംസാരിക്കരുതെന്ന് അമ്മമാർ തന്നെ പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം. നമ്മുടെ മഹനീയമായ പാരമ്പര്യം അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ പതിയണം. മാതാവും, മാതൃഭൂമിയും ഈശ്വരന് സമമാണന്ന് അവരിലുറയ്ക്കണം. അങ്ങനെ വളർത്തിയാൽ ഒരാൺകുട്ടിയും താൻ കാണുന്ന ഒരു സ്ത്രീയേയും അപമാനിക്കില്ല.  മറിച്ച് അവരെ ബഹുമാനിക്കാനും, സംരക്ഷിക്കാനും പഠിക്കും. സ്ത്രീ വെറും തുല്യയായല്ല, പുരുഷനേക്കാളും ഉയരത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടും. അതല്ലേ യഥാർത്ഥത്തിൽ  ഫെമിനിസം ?.. അതല്ലേ നാം ആഗ്രഹിക്കേണ്ട യഥാർത്ഥ സ്ത്രീ ശാക്തീകരണം?..


രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ 
കോടാനുകോടി നക്ഷത്ര സമൂഹങ്ങളിൽ ഒരു കുഞ്ഞൻ താരസമൂഹമാണല്ലോ നമ്മുടെ ആകാശഗംഗയെന്ന നക്ഷത്രഗണം. അതിന്റെ ഒരറ്റത്ത് നിന്ന് മറുവശത്തേയ്ക്ക് നേർരേഖയിൽ പ്രകാശവേഗതയിൽ യാത്ര ചെയ്താൽ മറ്റേയറ്റം പിടിക്കാൻ തന്നെ ഒരു ലക്ഷം പ്രകാശ വർഷം വേണ്ടി വരുമത്രേ. ഇങ്ങനെ തന്നെ യാത്ര ചെയ്താൽ അറുപത് ലക്ഷം പ്രകാശവർഷങ്ങൾ വരെ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന മറ്റു ഗ്യാലക്സികൾ അഥവാ നക്ഷത്ര സമൂഹം ഉണ്ടന്നാണ് ശാസ്ത്ര ലോകം പറയുന്നത്. അവരുടെ ഇടയിൽ, ചെറുതെങ്കിലും മനോഹരിയായ ആകാശഗംഗയിലെ ഒരു കുഞ്ഞൻ നക്ഷത്രസുന്ദരനാണു നമ്മുടെ സൂര്യൻ. എട്ടൊന്പത് അനുയായികളുമായി സൗരയൂഥമെന്ന് വിളിക്കുന്ന പുള്ളിയുടെ കുടുംബത്തിലെ ഒരു ചിന്നപ്പെണ്ണാണ് നമ്മുടെ സുന്ദരിയായ പൃഥ്വീ ദേവി. അവളുടെ നീലിമയാർന്ന സമുദ്രച്ഛവിയുടെ ഇടിയിലെവിടെയൊക്കയോ തെളിയുന്ന മൺരേഖകളുടെ മുകളറ്റത്ത് അള്ളിപിടിച്ചിരിക്കുന്ന അൽപ ജീവനുകളിൽ ഒന്ന് മാത്രമാണ് നാമെന്ന മനുഷ്യഗണം!.. ഇരുട്ടിനെയും, മിന്നലിനെയും, പ്രകൃതിദേവിയുടെ രൗദ്ര ഭാവങ്ങളോരോന്നിനേയും, മറ്റു ജീവജാലങ്ങളെയും, എന്തിനു സ്വന്തം ഗണത്തിൽപ്പെട്ട മനുഷ്യനേയും തന്നെ ഭയമുള്ള നമ്മളുടെ തീർത്താൽ തീരാത്ത ആശങ്കകളുടെ കനത്ത ആവരണങ്ങൾക്കൊരു നനവിന്റെ ആശ്വാസമാണ് ഈശ്വരവിശ്വാസമെന്ന ഭ്രമകൽപ്പന.

മനുഷ്യ കുലം ഉണ്ടായ കാലം മുതൽ ഭയവും, വിശ്വാസവും അവനൊപ്പമുണ്ട്. മറ്റു ജീവികളിൽ നിന്നും അവനെ വേർതിരിക്കുന്ന വിശേഷ ബുദ്ധിയുണ്ട് എന്ന് ഊറ്റം കൊള്ളുന്ന മനുഷ്യൻ തന്നെ, തന്റെ നിസ്സാഹായതയ്ക്കും, ഭയാശങ്കകൾക്കും ഒരത്താണിയായി കാണുന്നത് ഇതേ മനസിന്റെ വിചിത്രമായ ഭാവനകളിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന ആശ്വാസത്തെയാണ്. സത്യവും, മിഥ്യയും തമ്മിൽ ഇഴപിരിക്കാനാവാതെ യുഗങ്ങളായി ആശ്വാസം തേടി അവൻ പല സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെയും പിന്നാലെ പായുന്നു. പൗരാണിക ഭാരതീയർ ആവണം ഒരു പക്ഷെ ഏറ്റവും സങ്കീർണ്ണമായ ഈശ്വര വിശ്വാസത്തെ സാര്വലൗകീകമാക്കിയത്. "അനന്തമകജ്ഞാതം അവര്ണനീയം" എന്ന് പറയുമ്പോളും, പ്രപഞ്ചമെന്ന ബ്രഹത്തിനെ "ബ്രഹ്മമെന്നവൻ ഭാരതീയർ വിളിച്ചു. നാമധിവസിക്കുന്ന ഈ ഭൂമി ഒരു ഗോളമാണെന്നും, അത്, ആദിത്യനായ ഗൃഹനായകന്റെ കാരുണ്യത്തിലാണെന്നും അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. "അഗ്നിമീളേ പുരോഹിതം, യഗഞ്ജസ്യ ദേവ മൃഥ്വിജം ഹോ താരം, രക്തതാമമം" എന്നെഴുതി വച്ചതു ആ അറിവിൽ നിന്നാണ്. നമ്മുടെ ആധാരമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ സൂര്യൻ അങ്ങനെ ദേവനായി. അതുക്കും മേലെയാണ് പ്രപഞ്ചമെന്ന മഹാത്ഭുതമെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവർ, എല്ലാം ആ ഈശ്വരന്റെ സൃഷ്ടിയാണെന്നും, അണുവണു വിടാതെ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ സകലതും അതിന്റെ ഭാഗമെന്നും സിദ്ധാന്തിച്ചു. ഇതൊക്കെ ശുദ്ധ തട്ടിപ്പാണെന്നു പറഞ്ഞ ചാർവാകനെയും അവർ മുനിയായി കരുതി. ഈശ്വരനെ വിശ്വസിക്കാനും, അതിനു വിവിധങ്ങളായ ആചാരങ്ങളും, രൂപങ്ങളും, ആഘോഷങ്ങളും എല്ലാം നടത്താൻ ഭാരതീയർ നൂറ്റാണ്ടുകളായി ശീലിച്ചത് അങ്ങനെയാണ്.

മഞ്ഞുകട്ടയിൽ വിരിയുന്ന ശിവലിംഗത്തെയും, നൂറ്റാണ്ടുകളായി അണയാതെ കത്തുന്ന ദീപത്തെയും, മണ്ണിലും, കല്ലിലും, മരത്തിലും വിരിയുന്ന ശില്പങ്ങളിലും, കാവ്യഭംഗി വിരിയുന്ന ക്ഷേത്രങ്ങളും ഈശ്വര സവിധങ്ങളായി. ഒപ്പം ആ നോ ഭദ്രാഃ ക്രതവോ യന്തു വിശ്വതഃ” (നല്ല ചിന്തകള്‍ വിശ്വത്തിലെ എല്ലാ ദിക്കുകളില്‍നിന്നും വന്നുചേരട്ടെ) എന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍നിന്നു തുടങ്ങി പത്താം മണ്ഡലത്തിലെ (10.191.2) “സംഗച്ഛധ്വം സംവദധ്വം സംവോ മനാംസി ജാനതാം ദേവാഭാഗം യഥാപൂര്‍വേ സഞ്ജനാനാ ഉപാസതേ” (നിങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു ചേരുവിന്‍, ഏക രൂപത്തില്‍ സ്തുതിക്കുവിന്‍, നിങ്ങള്‍ ഏകമനസ്സുള്ളവരാകുവിന്‍, ദേവന്മാര്‍ ഏകമനസ്കരായി യജ്ഞത്തില്‍നിന്നും ഹവിസ്സ് സ്വീകരിക്കുന്നതുപോലെ നിങ്ങളും ഏകമനസ്സുള്ളവരായി ധനാദികളെ സ്വീകരിക്കുന്നവരാകുവിന്‍) വരെയുള്ള മന്ത്രങ്ങളില്‍നിന്നും എല്ലാ തരത്തിലുമുള്ള വിഭാഗീയചിന്തകളില്‍നിന്നും തികച്ചും മുക്തമായ ഒരു മാനവരാശിയെയാണ് ഭാരതം വിശ്വത്തിനു മുന്നിൽ സമർപ്പിച്ചത്. "വസുധൈവ കുടുംബഗം" എന്ന ആശയവും ഭാരതീയർ മുന്നോട്ട് വച്ചു. ശാസ്ത്ര ലോകത്തിന്റെ പരിമിതികൾ, പ്രപഞ്ചമെന്ന പ്രഹേളികയെ വിശ്വസനീയമായി വിവരിക്കാൻ പ്ര്രപ്തരാകും വരെ മനുഷ്യകുലം ഈശ്വനഥവാ ദൈവത്തെ വിശ്വസിക്കും. ആ പേര് തന്നെ പറഞ്ഞു, തമ്മിലടിച്ചു അതിനു മുന്നേ തീർന്നില്ലെങ്കിൽ!!!
ഇത്രയും വലിയ പ്രപഞ്ചത്തിനു നാഥനായ ദൈവം, ഞാൻ വിളിച്ചില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു തിരഞ്ഞു പിടിച്ചു എന്നെ തീയിലിടാൻ വരുമെന്നൊന്നും ഞാൻ കരുതുന്നില്ല. അങ്ങനെ ആരേലും പേടിച്ചു അതിന്റെ പേരിൽ സമൂഹത്തിനു ദോഷമില്ലാതെ നടന്നാൽ അതിലും എനിക്ക് പരാതിയില്ല. മറ്റു പല ദുർബലരായ മനുഷ്യരെയും പോലെ സ്വയം കൂട്ടിയിട്ടു കൂടാത്ത ജീവിതമായതു കൊണ്ട്, എന്റെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടെന്നു ഞാൻ തന്നെ കരുതുന്ന ആ ഈശ്വരീയ അംശത്തിനു ശക്തി പകരാൻ ഞാനും പ്രാർത്ഥിക്കാറുണ്ട്. സർവ്വ ചരാചരങ്ങളിലും ഈശ്വരാംശം ഉണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുമ്പോളും, മനസ്സിൽ ഈശ്വരാ എന്ന് വിളിക്കുന്ന നേരത്ത്, മനസ്സിന്റ്റെ പടിവാതില്ക്കലിലൊരു തിരക്കു രൂപപ്പെടും. വിരിഞ്ഞ മസ്തകവും, നീണ്ട തുമ്പിയും, കനത്ത കുംഭയുമൊക്കെയുള്ള സർവ്വ വിഘ്നോപ ശാന്തനായ ഗണേശനാദ്യം കടന്നു വരും. മനസ്സിലെ പൂജാമുറിയിൽ ഗണനാഥന് പ്രണാമമർപ്പിച്ച് തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ കൺഫ്യൂഷനാണ്. അടുത്തതാരെ വിളിക്കും?!.. മഞ്ഞപ്പട്ടുടുത്ത് പീലിത്തിരുമുടിയും, കൈയ്യിലൊരോടക്കുഴലുമായി പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന കാർവർണ്ണനും, ജടാഭസ്മധാരിയായ യോഗീശ്വരന്റ്റെ രൂപത്തിൽ തൃക്കണ്ണനായ മഹാദേവനും, സർവ്വൈശ്വര്യങ്ങളും പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന മഹാലക്ഷ്മിയും, സകല വാത്സല്യത്തിന്റെയും 'അമ്മ രൂപമായി ശ്രീപാർവതിയും, വിദ്യാരൂപിണിയായി സരസ്വതിയും തുടങ്ങി ഒരേ ചൈതന്യത്തിൻറെ വിവിധ ഭാവങ്ങളാണ് അനുഗ്രഹം ചൊരിയാൻ ക്യു നിൽക്കുന്നത്. ഇതെല്ലാം സങ്കൽപ്പമാണെന്നു അറിയുമ്പോളും, ആ സങ്കല്പം പകരുന്ന ശക്തിയാണ് അനുഗ്രഹം.

ലോകത്തിന്റെ ഏത് കോണിലിരുന്നാലും, എന്റെ കുടുംബക്കാവിലെ നാഗ ദൈവങ്ങളും, മനോമുകുരത്തിൽ ചെങ്ങന്നൂർ മഹാദേവനെന്ന കരുത്തനായ യോഗീശ്വരൻ പകർന്നു തരുന്ന ശക്തിയും, 'അന്നപൂർണേശ്വരിയായ 'അമ്മ തരുന്ന വാത്സല്യവും എല്ലാം മതിയെന്ന് തോന്നും ഓരോ വെല്ലുവിളികളെയെയും തരണം ചെയ്തു മുന്നോട്ടു തുഴയാൻ. അവിടെയിരിക്കുന്നതു കറുത്ത ശിലകളോ, പഞ്ചലോഹ വിഗ്രഹങ്ങളോ എന്നല്ല, അവ മനസിൽ പകരുന്ന ഭാവമാണ് എന്റെ ഉള്ളിലെ ഈശ്വരനെ ഉണർത്തുന്നത്. അരൂപിയായ ഒരു സങ്കൽപ്പത്തിന്റെ മുന്നിലേക്ക്‌ ഞാൻ പ്രാർത്ഥനകൾ ചൊരിയാറില്ല, അതിനാൽ തന്നെ എന്റെ പീതാംബര ധാരിയായ കൃഷ്ണൻ ജനിച്ചു, മരിച്ച മനുഷ്യാവതാരം ആണെന്ന് അറിയുമ്പോൾ തന്നെ എന്റെ മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥന ഉയരാറുണ്ട്. ആ പ്രാര്ഥനകൾക്കിടയിലേക്കു ഒരു കണ്ണിറുക്കിയ വാര്യത്തികുട്ടികളും എത്തി നോക്കി എന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ തടസ്സപ്പെടുത്താറുമില്ല. മനസിലെ പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് ബിംബ കൽപ്പന ഉപദേശിച്ചു നൽകിയവരുടെ ആത്യന്തിക ഉദ്ദേശ്യവും അത് തന്നെ ആയിരുന്നിരിക്കണം.

എന്റെ വിശ്വാസങ്ങളും എന്റെ ചിന്തകളും, ഞാൻ ആർജിച്ച വിദ്യാഭ്യാസവും, എന്റെ കർമവും തരുന്നതാണ് എന്റെ അനുഭവം. മറ്റുള്ളവരെ ഞാൻ കാണുന്നതും അങ്ങനെ തന്നെ. അതിനാൽ തന്നെ ഞാൻ വിശ്വസിക്കാത്ത കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർ വിശ്വസിക്കരുതെന്നോ, മറിച്ചായാലോ എനിക്ക് പരാതിയും ഇല്ല. ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ള മനുഷ്യരിൽ, പല വിധ മതക്കാരും, മതമില്ലാത്തവരും, വിവിധ രാജ്യക്കാരും, വിവിധ വർണ്ണങ്ങളിൽ പെട്ടവരും ഉണ്ട്. എല്ലായിടങ്ങളിലും ഞാൻ നല്ല മനുഷ്യരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അതിൽ ജാതി, മത വർണ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല... ഓരോ വ്യക്തിയും, വ്യത്യസ്തരാണ്. അവരെ അങ്ങനെ തന്നെ അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ അവിടെ തീരും പ്രശ്നങ്ങൾ. പക്ഷെ അത്, ചെയ്യില്ലല്ലോ..!!! നീ എന്റെ വഴിക്കല്ലെങ്കിൽ നീ കൊല്ലപ്പെടേണ്ടവനാണ് എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നവർക്ക് അരൂപിയായല്ല, രൂപത്തോടു കൂടി പോലും ഈശ്വരനെ ഉൾകൊള്ളാൻ ആവില്ല..