ഇസ്ളാമിക സഹിഷ്ണുത

 ഭാരതചരിത്രത്തിൽ ഏറ്റവും രക്തരൂക്ഷിതമായ കാലഘട്ടം ഏതെന്നുള്ളതിന് ഉത്തരം ലഭിക്കുന്നത് 1500-കളിൽ ഡെക്കാൻ സുൽത്താൻമാരുടെ ഔദ്യോഗിക ചരിത്രകാരനായിരുന്ന മുഹമ്മദ് ഖാസിംഷാ എന്ന "ഫെരിഷ്ത" യുടെ രേഖകളിൽ നിന്നാണ്.

മഹ്മൂദ് ഘസ്നി യുടെ കാലം മുതൽക്കുള്ള ഇന്ത്യയിലെ ഇസ്‌ലാമിക അധിനിവേശങ്ങളെ വിപുലമായിതന്നെ വിവരിക്കുന്ന "തരീഖ്-ഇ-ഫെരിഷ്ത" എന്ന ഖാസിംഷായുടെ ഈ പുസ്തകമാണ് ഇപ്പോഴും ചരിത്രകാരന്മാർ മദ്ധ്യകാല ഇന്ത്യയെ മനസ്സിലാക്കാൻ അവലംബിക്കുന്നത്. 

അതിൻപ്രകാരം ഘസ്നി മുതൽ ആദിൽഷാ വരെയുള്ള 500 ആണ്ട് കാലയളവിലെ (A.D.1000 to A.D.1500)അധിനിവേശങ്ങളിൽ കൊലചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവരുടെ എണ്ണം 40 കോടിയാണ്.

40 കോടി! 

ഓർത്തുനോക്കുക..

സപ്തസിന്ധുക്കൾ വരംനൽകിയ ഉത്തരേന്ത്യയിലെ സമൃദ്ധമായ ഭൂമിക മരുഭൂമിതന്നെ ആക്കിത്തീർത്ത അധിനിവേശങ്ങളായിരുന്നു ഇവ. 

"എല്ലാവർഷവും ഞാൻ ഹിന്ദുസ്ഥാനിലെ  'കാഫിരുകൾക്ക് ' എതിരെ ' വിശുദ്ധയുദ്ധം ' നടത്തു"മെന്ന് ഉത്കോഷിച്ച മഹ്മൂദ് ഘസ്നി മുതൽ 

' കാഫിരുകളുടെ ' ക്ഷേത്രങ്ങളും വിഗ്രഹങ്ങളും തച്ചുതകർക്കുന്നതിൽ ആനന്ദം കണ്ടെത്തിയ മൊഹമ്മദ് ഘോറിയും, 

 

കാഫിറായ ഹിന്ദുസ്ഥാനിലെ പുരുഷന്മാരെ ഒന്നടങ്കം കൊന്നുതള്ളി അവരുടെ സ്ത്രീകളെ പിച്ചിച്ചീന്താൻ വെമ്പിയ അലാവുദ്ദീൻ ഖിൽജിയും അടങ്ങുന്ന സകലരെയും ഉത്തേജിപ്പിച്ചത് മതാന്ധതയാണെന്നതിന് കൂടുതൽ തെളിവുകൾ എന്തിന്?

രണ്ടാം പാണിപറ്റ് യുദ്ധത്തിൽ ഹേമചന്ദ്ര വിക്രമാദിത്യനെത്തിരെ യുദ്ധം ചെയ്ത, "അവിശ്വാസികൾക്ക് എതിരെ വിശുദ്ധയുദ്ധം നടത്തിയവൻ" എന്നർത്ഥം വരുന്ന "ഘാസി" എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ച അക്ബറിനെയും ബഹുഭൂരിപക്ഷം ചരിത്രകാരും ഇപ്പോഴും മതേതര മൂല്യങ്ങളുടെ മൂർത്തിമത്ഭാവമായാണ് പ്രകീർത്തിക്കുന്നത്. യുദ്ധം കഴിഞ്ഞിട്ടും തൻ്റെ ശത്രുവായ കാഫിർ രാജാവിനോട് അരിശം തീരാത്ത അക്ബർ, ഹേമചന്ദ്രൻ്റെ തലയറുത്ത് അഫ്ഗാനിലും ഉടൽ ദില്ലിയിലും നഗരകവാടങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ കെട്ടിതൂക്കുന്നുണ്ട്. ഇതേ അക്ബർ തന്നെയാണ് കുട്ടികളും സ്ത്രീകളും അടങ്ങുന്ന 40,000 നിരപരാധികളെ ചിത്തോർഘട്ടിലെ യുദ്ധത്തിന് ശേഷം വധിക്കാൻ ഉത്തരവിട്ടത്, കാരണം അതും അയാൾ ജിഹാദായി കണ്ടിരുന്നു.

ഈ മതഭ്രാന്തൻമാർക്ക് ഉത്തരേന്ത്യയിൽ പരിപൂർണ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞത് ബപ്പ റാവലിനെയും രണസംഗനെയും റാണാപ്രതാപിനെയും പോലെയുള്ളവർ തീർത്ത പ്രതിരോധത്തിൻ്റെ ഫലമാണ്, അവരുടെ സൈന്യങ്ങളിലെ പേരെടുത്ത് പറയാൻ സാധിക്കാത്ത ലക്ഷോപലക്ഷം പടയാളികളുടെയും ജീവത്യാഗത്തിൻ്റേയും ഫലം.

പലയിടത്തും കൊലചെയ്യപ്പെട്ട യോദ്ധാക്കളുടെ വിധവകളും അനാഥരായ സ്ത്രീജനവും അഭിമാനഭ്രംശം സംഭവിക്കുന്നതിന് മുൻപ് ചിതയിൽ ചാടി ജീവനൊടുക്കി, സതിയും ജൗഹാറും ഒരുകാലത്ത് ഇത്രയേറെ പ്രചാരം ആർജിച്ചതു തന്നെ അധിനിവേശം മൂലമാണ്.

പിന്നീട് ഈ അധിനിവേശങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ് ധർമ സംസ്കൃതിയെ സംരക്ഷിച്ചതും നാശത്തിൻ്റെ വക്കിൽ നിന്നും വീണ്ടെടുത്ത് ഭഗവദ്പതാക വഹിക്കുന്ന സാമ്രാജ്യം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചതും ശിവാജിയും സിഖ് ഗുരുക്കന്മാരും പേശ്വാക്കളും അടങ്ങുന്ന വീരനായകരുടെ നിശ്ചയദാർഢ്യവും മനോവീര്യവുമാണ്. 

ദക്ഷിണേന്ത്യയെ സംബന്ധിച്ച് പറഞാൽ, കരമാർഗ്ഗത്തിലൂടെ പെട്ടെന്ന് എത്തിപ്പെടാൻ കഴിയാത്തത് മൂലം താരതമ്യേന അധിനിവേശത്തിൻ്റെ ചൂട് അത്രകണ്ട് അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. പക്ഷേ ഖിൽജിയുടെയും തുഗ്ലഖിൻ്റെയും കാലത്ത് അതും സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ദ്വാരസമുദ്രത്തിലെ ഹോയ്സാലരും വാറങ്കലിലെ കകടിയ രാജവംശവും എല്ലാം വീഴുന്നത് അങ്ങിനെയാണ്. 

പക്ഷേ അതിൽ ഏറ്റവും പ്രസക്തമായത്, മുഹമ്മദ് തുഗ്ലക്കിനോട് ഏറ്റുമുട്ടിയ കർണാടകത്തിലെ കാമ്പിലി എന്ന ചെറിയൊരു രാജവംശത്തിൻ്റെ പതനവും,അപമാനത്തിന് പാത്രമാകുന്നതിന് മുൻപ് ജൗഹർ ആചരിച്ച അവിടത്തെ പതിനായിരക്കണക്കിന് സ്ത്രീകളുടെയും കഥയാണ്.. കാരണം അതിൻ്റെ ചാരങ്ങളിൽ നിന്നുമാണ് പിന്നീട് മദ്ധ്യകാലത്ത് ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും കരുത്തുറ്റതായി മാറിയ രാജവംശം ജനിക്കുന്നത്..

..വിജയനഗരം!

1300 കളിൽ തുടങ്ങി പിന്നീട് ഏതാണ്ട് 250 വർഷത്തോളം അധിനിവേശത്തിൻ്റേ കെടുതികളിൽനിന്ന് ദക്ഷിണേന്ത്യ രക്ഷപെട്ടു നിന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിനു നന്ദിപറയേണ്ടത് കാമ്പിലി രാജാവിൻ്റെ സേവകരും പിന്നീട് വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിൻ്റെ സ്ഥാപകരുമായ ഹരിഹരരായരോടും ബുക്കരായരോടും, ഡെക്കാനിലെ അഞ്ചു സുൽത്താനെറ്റുകളെയും ഒരേസമയം അമർച്ച ചെയ്ത കൃഷ്ണദേവരായർ വരെ നീണ്ടുപോകുന്ന അവരുടെ വംശാവലിയോടുമാണ്.

"ഞാൻ കണ്ടതിൽ ഏറ്റവും ശക്തനായ രാജാവാണ് ആ കാഫിർ.." എന്നാണ് ബാബർ കൃഷ്ണദേവരായരെ പറ്റി പറയുന്നത്.

തൻ്റെ ഭരദൈവമായ തിരുമല വെങ്കിടേശ്വരനെ സാക്ഷിയാക്കി  ദക്ഷിണഭാരതത്തിലെ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളെ ഒരുമിപ്പിച്ച് ഉരുക്കുതുല്യമായ നഗരം സൃഷ്ടിച്ച രായരുടെ സേനയോട് കിടപിടിക്കാൻ, അന്ന് ഡേക്കാനിലെ സുൽത്താനേറ്റുകൾക്കോ ഉത്തരേന്ത്യയിലെ മുഗളരരുടെ സംയുക്ത സേനക്കോ കെല്പില്ലായിരുന്നു എന്നതാണ് വാസ്തവം, അല്ലാതെയവർ സമാധാന കാംക്ഷികളായ മാടപ്രാവുകൾ ആയതുകൊണ്ടല്ല യുദ്ധത്തിന് മുതിരാഞ്ഞത്.

ഇങ്ങ് കേരളത്തിലാകട്ടെ പത്മനാഭ ദാസന്മാരായ തിരുവിതാംകൂറിലെ വഞ്ചിഭൂമി രാജാക്കന്മാരും അവരുടെ യോദ്ധാക്കളുമാണ് മതഭ്രാന്തനായ ടിപ്പുവിൻ്റെ പടയോട്ടത്തിന് തടയിട്ടത്. 

കർഷകസമരമെന്ന് ഇടത് ലിബറലുകളും സ്വാതന്ത്രസമരത്തിൻ്റെ ഭാഗമെന്നു ഇസ്‌ലാമിസ്റ്റുകളും മാറിമാറി ന്യായീകരിക്കുന്ന "അൽ ദൗള"ക്ക്, അഥവാ "വിശുദ്ധ രാജ്യ"ത്തിന്, വേണ്ടി 1921-ൽ കാഫിരുങ്ങൾക്ക് എതിരെ മലബാറിൽ അരങ്ങേറിയ കലാപം അവസാനിപ്പിച്ചതാകട്ടെ ഗൂർഖ പട്ടാളവുമാണ്.

പറഞ്ഞു വന്നത് എന്തെന്നാൽ, ഇവിടത്തെ ഹൈന്ദവസമൂഹം മറ്റെതൊരു ജനസഞ്ചയത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ യാതനകൾ മതാധിനിവേശം കാരണം  അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവയെ അതിജീവിച്ചതും, സെമിതിക മതാധിനിവേശത്തോടെ ലോകത്തിൽ ഒട്ടനവധി സംസ്കൃതികൾ മണ്മറഞ്ഞു പോയിട്ടും ഇപ്പോഴും ധർമസംസ്കൃതി തുടരുന്നതും, കായികപരമായും ബൗദ്ധികപരമായും തീർത്ത പ്രതിരോധം ഒന്നുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്.  

ഔദാര്യങ്ങൾ കൊടുത്താണ് ഇവിടത്തുകാർക്ക് ശീലം, വാങ്ങിയല്ല. ഒരുപക്ഷേ ഇസ്ലാമിക അധിനിവേശത്തോടെ പണ്ടത്തെ പേർഷ്യയിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്തു ഭാരതത്തിൽ അഭയം കണ്ടെത്തിയ പാർസി സമൂഹം അതിനു സാക്ഷ്യം പറയും. 1947-ൽ പാകിസ്താൻ മതരാഷ്ട്രമാക്കിയപ്പോൾ ഇവിടെയത് ചെയ്യാതിരുന്നതും ഈ സംസ്കാരത്തിൽ അന്തർലീനമായ മൂല്യങ്ങളാണ്. ഇതേ ഔദാര്യങ്ങൾ മുതലെടുത്ത് ഈ സംസ്കൃതിക്ക് എതിരെ തന്നെ തിരിയുമ്പോൾ പ്രതിരോധങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്, അത് അവകാശവും സ്വന്തം സത്തയിലുള്ള അഭിമാനവുമാണ്.

അപ്പോ കാണുന്നവനെ അപ്പാന്ന് വിളിക്കുകയും സംഘടിത മതങ്ങളെ പ്രീണിപ്പിക്കാൻ മുട്ടിലിഴയുകയും ചെയ്യേണ്ടതോക്കെ വോട്ട് ബാങ്ക് രാഷ്ട്രീയം പയറ്റുന്നവൻ്റെ ആവശ്യമാണ്. ബീജഗുണമോ ആത്മാഭിമാനമോ  തീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത ഈ വർഗ്ഗം എന്ത് പോഴത്തരവും വിളിച്ചു പറയും.

പക്ഷേ മറ്റുള്ളവർക്ക് അങ്ങിനെയല്ല, അത് കേൾക്കേണ്ടതും കണക്കിൽ എടുക്കേണ്ടതുമായ ബാധ്യതയില്ല. എങ്കിലും ചിലരെങ്കിലും ഇങ്ങനെയുളളവർ കാരണം തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടേക്കാം, അവർക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഇത്രയും പറഞ്ഞത്. 

ചരിത്രം കയ്പ്പും മധുരവും നിറഞ്ഞ ഓർമ്മകൾ കൂടിയാണ്, ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളും.🙏☺️

Bibliography:

1)Tariq-i-ferishta, Muhammad Qasim Shah

2)History of India , A.V. William Jackson

3)'The Great Mughal”, Ira Mukhoty

4)Vincent Arthur Smith

5)Tarikh-i-Akbari, Muhammad Qandhari

മോദിക്ക് പകരം വെയ്ക്കാൻ വേറൊരാളില്ല

 ..

മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രത്തിലോ തെറ്റായ ഹെയർ സ്‌റ്റൈലിലോ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായ മാനസികാവസ്ഥയിലോ നിങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും മോഡിയെ  കാണാൻ കഴിയില്ല.

ശരീര ഭാഷ  ആജ്ഞാ  ശക്തിയുടേതാണ് , നടത്തം പൗരുഷമുള്ളതാണ്.

കാവിയുടുക്കുമ്പോൾ  ഒരു സന്യാസിയെപ്പോലെയും  സൈനിക വേഷത്തിൽ ഒരു പട്ടാളക്കാരനെയും സാധാരണ ദൈനംദിന വസ്ത്രത്തിൽ ഒരു  ശക്തനായ ഭരണാധികാരിയെപ്പോലെയുമാണ് ...

ദേശസ്നേഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ  ശ്വാസമാണ്, അച്ചടക്കം അദ്ദേഹത്തിന്റെ രക്തത്തിലാണ്. മറ്റ്  ലോക നേതാക്കളുടെ ഒപ്പം നിൽക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹം അനിഷേധ്യനായി കാണപ്പെടുന്നു ..

മറ്റുള്ളവരെല്ലാം  വളരെ  ചെറുതായതായി കാണപ്പെടുന്നു ..പണ്ട്  അസാധ്യമെന്ന് തോന്നിയിരുന്ന  നിരവധി തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വാഗ്ദാനങ്ങൾ മോഡിയുടെ കാലത്ത് നിറവേറ്റപ്പെട്ടു ..

ആർട്ടിക്കിൾ  370  എടുത്തു കളയൽ , സർജിക്കൽ  സ്ട്രൈക്ക് , നോട്ട് നിരോധനം 

ഡിജിറ്റൽ പണമിടപാടുകളിൽ  വന്ന  അനധിസാധാരണമായ  വളർച്ച .. ദേശീയ പാതകളുടെ നിർമാണം  , ജിഡിപി യിലുള്ള വളർച്ച ,  മേക്ക് ഇൻ ഇന്ത്യ പദ്ധതി, പ്രധാന മന്ത്രി ആവാസ് യോജന എന്നിവ അവയിൽ ചിലത്  മാത്രം ...

ഇത്രയൂം ഉയർന്ന പദവിയിലാണെങ്കിൽ പോലും  ബന്ധുക്കളെ ആരെയും  കൂടെ കൂട്ടുന്നില്ല അവർക്കു വേണ്ടി  സഹായങ്ങൾ ചെയ്യുന്നില്ല ..

2001  മുതൽ ഇന്ന് വരെ  ഒരു ദിവസം പോലും അവധിയെടുത്തിട്ടില്ല .. രോഗം ബാധിച്ചു കിടപ്പിലായിട്ടില്ല ..

എത്ര സംസാരിക്കണമെന്നും എപ്പോൾ നിശബ്ദത പാലിക്കണമെന്നും   അദ്ദേഹത്തിനറിയാം ..അഭിനന്ദൻ  വർദ്ധമാനെ  തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാൻ  എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന്  അദ്ദേഹം ഇന്നുവരെ പറഞ്ഞിട്ടില്ല  .. കാരണം അത് പറഞ്ഞാൽ   അടുത്ത  അഭിനന്ദൻ  വർദ്ധമാനെ  തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാനുള്ള സാധ്യത കുറയും .. ആ തന്ത്രം പുറത്തു പറഞ്ഞാൽ  എന്തുമാത്രം  മൈലേജ്  കിട്ടുമെന്നറിയാമായിരുന്നിട്ടും ഇതുവരെ അത് പറഞ്ഞിട്ടില്ല ...

ഇന്ന് വരെ മോദിയെ ആരും  ക്ഷീണിതനായി കണ്ടിട്ടില്ല. എപ്പോഴും പ്രസന്നനും  നർമ്മബോധമുള്ളവനും 

വിനയാന്വിതനായും  കാണപ്പെടുന്നു . ഒരിക്കൽ പോലും  ഗർവം കാണിക്കുന്നില്ല ..

അദ്ദേഹത്തിന്റെ  സംസാരം മൂർച്ചയുള്ളതും സമാനതകളില്ലാത്തതുമാണ്.  അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഷയുടെ ഒഴുക്ക്, ചിന്തയുടെ വ്യക്തത, സംസാരത്തിലെ ഉച്ചാരണം എന്നിവയെല്ലാം അനധി സാധാരണമാണ് ..

രാഷ്ട്രീയ എതിരാളികളുടെ  ഗിമ്മിക്കുകളും വെല്ലുവിളികളും അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും ഭയപ്പെടുന്നില്ല.

എതിരാളികളുടെ വിഡ്ഢിത്തങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകാൻ അവൻ സമയം കളയുന്നില്ല. എന്നാൽ അദ്ദേഹം തന്റെ  കർത്തവ്യങ്ങൾ  സമർത്ഥമായി നിറവേറ്റുന്നു.

ആരോഗ്യം, പാരമ്പര്യം, സത്യസന്ധത എന്നീ മൂന്ന് ഗുണങ്ങളുടെ സംയോജനമാണ് അദ്ദേഹം.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ തീരുമാനങ്ങൾ മാത്രമല്ല, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൗശലവും  അർപ്പണബോധവും ശ്രദ്ധേയമാ ണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ  മഹത്വം ഹൈന്ദവ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമായ   വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഉപാസനയുടെയും  ഫലമാണ്  അദ്ദേഹത്തിന്റെ  കണ്ണുകൾ  ആരെയും  ഹിപ്പ്നോട്ടയിസ്  ചെയ്യാനും  വരുതിക്ക് നിർത്താനും പ്രപ്തമാണ്‌ ...

മോദിക്ക്  ആശയക്കുഴപ്പമോ ഭയമോ സ്വാർത്ഥമോ ഇല്ല. 70 വയസ്സിൽ പോലും ഈ മനുഷ്യൻ ഒരു ദിവസം 15 മുതൽ 20 മണിക്കൂർ വരെ ജോലി ചെയ്യുന്നു.  മോഡി കോട്ടുവായിടുന്നത്  ഇതുവരെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല ..

ഇത്രയും  കഴിവുകൾ മോദിക്ക്  എവിടുന്നാണ്  കിട്ടുന്നത് ...

സംശയം വേണ്ട  ഹൈന്ദവമായ ഉപാസനയിൽ നിന്ന് തന്നെയാണ് ..

മോഡി  17 ആം വയസിൽ ഹിമാലയത്തിൽ  സന്യസിക്കാൻ പോയ ആളാണ് ..

ഗുരുവിന്റെ  ഉപദേശപ്രകാരം  രാജ്യത്തിനെ  സേവിക്കാൻ വേണ്ടി 

തിരികെ  വന്ന്   RSS ഇൽ  ചേർന്നതാണ് .. യോഗയും , പ്രാണായാമവും , ധ്യാനവും 

ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്നുറപ്പാണ് 

ഒരാൾ  പറഞ്ഞതാണ്  (ശെരിയാണോ എന്നറിയില്ല )  അയാൾ   അടുത്തിടെ  ഹിമാലയത്തിൽ വെച്ച് 

ചാണക്യനെ കണ്ടതായി പറയുന്നു .. 

"ഭാരതത്തിന്  ഇന്ന് എന്റെ  ആവശ്യമുണ്ട് അതുകൊണ്ടു താൻ തിരികെ വന്നതാണ് " 

എന്ന്  ചാണക്യൻ പറഞ്ഞതായി  അയാൾ പറയുന്നു ..

നമ്മുടെ   ഋഷിമാർക്ക്   തങ്ങളുടെ ശരീരത്തിനെ  യോഗക്രിയകളിലൂടെ   ഇഷ്ടമുള്ളിടത്തോളം  കാലം നിലനിർത്താൻ കഴിയും എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട് ..

ശെരിയായാലും തെറ്റായാലും ..  ഭാരതത്തിനെ  പരമ വൈഭവത്തിലെതുന്നത്  സ്വപ്നം  കണ്ട 

ഋഷിമാർ  മോദിയിലേയ്ക്ക്  പരകായ പ്രവേശം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്നതിൽ  സംശയമില്ല ..

അല്ലാതെ ഒരു സാധരണ മനുഷ്യന് ഇത്ര യൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല .

കടപ്പാട്

ഓടക്കുഴലുതുന്ന ശ്രീകൃഷ്ണൻ

 ഓടക്കുഴലൂതുന്ന കൃഷ്‌ണൻ

പണ്ടൊക്കെ ഓടക്കുഴലൂതുന്ന കൃഷ്ണൻ്റെ പ്രതിമയില്ലാത്ത ഹിന്ദു ഭവനങ്ങൾ കേരളത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ഓടക്കുഴൽ അപ്രത്യക്ഷമായി അരയിൽ കൈവച്ച് നിൽക്കുന്ന കൃഷ്ണനിലേയ്ക്ക് മാറി. ചിലർ കൃഷ്ണനെത്തന്നെ വീട്ടിൽ നിന്ന് മാറ്റി. 

ഓടക്കുഴലൂതുന്ന കൃഷ്ണനെ വീട്ടിൽ വെയ്ക്കുന്നത് ദുർനിമിത്തങ്ങളുണ്ടാക്കും എന്ന് ഏതോ വിഢ്ഢികൾ പറഞ്ഞു പരത്തിയതാണ് കാരണം.

സ്വന്തം മത തത്വങ്ങളോ, ഗ്രന്ഥങ്ങളോ ഒന്നും കണ്ടു പരിചയമില്ലാത്ത ഹിന്ദുക്കളെ ഇങ്ങനെ എന്തുവേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞു ആർക്കും പറ്റിക്കാം.

ഓടക്കുഴലൂതുന്ന കൃഷ്ണൻ, ജീവനോടെ അല്ലെങ്കിൽ അവബോധത്തോടെയിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയുടെ പ്രതീകമാണ്. 9 ദ്വാരങ്ങളുള്ള ഓടക്കുഴൽ 9 ദ്വാരങ്ങളുള്ള മനുഷ്യശരീരത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ഓടക്കുഴലിലൂടെ വായു പ്രവേശിച്ച് പുറത്തേയ്ക്ക് പോകുമ്പോൾ മനോഹരമായ സംഗീതമുണ്ടാകുന്നതു പോലെ, ഈ ശരീരത്തിലൂടെ പ്രാണവായു അകത്തേയ്ക്കും, പുറത്തേയ്ക്കും പോകുന്നതുകൊണ്ടാണ് നാം ജീവിച്ചിരിക്കുന്നത്. മനോഹരമായ ഈ ജീവിതത്തെ നാം അനുഭവിക്കുന്നത്.

എന്നാൽ നമ്മുടെ പ്രയത്നം കൊണ്ടാണോ ഈ ശ്വാസോച്ഛ്വാസം നടക്കുന്നത്? അല്ല ! നമ്മൾ ഉറങ്ങുമ്പോഴും ഏതോ ഒരു ശക്തി നമ്മെ ശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ശരീരമെന്ന ഓടക്കുഴലൂതുന്ന ആ പരാശക്തിയാണ് ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണൻ.

സ്വന്തം പൂജാമുറിയിൽ ഓടക്കുഴലൂതുന്ന കൃഷ്ണനെ വണങ്ങുമ്പോൾ നമ്മുടെ അവബോധത്തെ തന്നെയാണ് കുമ്പിട്ടു വണങ്ങുന്നതെന്നറിയുക.

ഒടക്കുഴലിനെ കൃഷ്ണനിൽ നിന്നകറ്റുന്നത്, ശരീരത്തിൽ നിന്ന് ആത്മാവിനെ വേർപെടുത്തുന്നതുപോലെയാണ് ! ആത്മഹത്യയാണ് ! 

കൃഷ്ണം വന്ദേ ജഗത്ഗുരും ! 🥰🙏

ജന്മാഷ്ടമി ആശംസകൾ 🙏🕉️

ജന്മാഷ്ടമി

 കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി മനുഷ്യകുലത്തിൽ ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണനോളം ആരാധിക്കപ്പെടുകയും സ്നേഹിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്ത ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാവാൻ വഴിയില്ല.

അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോളും ഏതാണ്ട് അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. പ്രായത്തിൽ കവിഞ്ഞ ധിഷണയും, ധൈര്യവും സ്ഥൈര്യവും, പ്രേമവും, കരുണയും, വീര്യവും, സൗഹൃദവും, സഹനശേഷിയും, രാഷ്ട്രതന്ത്രജ്ഞതയും, രാഷ്ട്രസ്നേഹവും, യുദ്ധവീര്യവും തുടങ്ങി അസാധാരണമാംവിധം സർവ്വ ഗുണങ്ങളും അറിവും സർവ്വോപരി ധർമ്മനിഷ്ഠയും, ധാർമ്മിക ചിന്തകനുമായ ഒരു മനുഷ്യൻ ഇന്നോളം ഈ ഭൂമണ്ഡലത്തിൽ പിറവി എടുത്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്.

ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ച് എണ്ണമറ്റ കഥകൾ ഉണ്ട്, എന്നാൽ എല്ലാ കാലത്തും ഏറ്റവും പ്രസക്തമായത് അദ്ദേഹം എപ്പോഴും യുദ്ധം ഒഴിവാക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു എന്നതാണ്. കേൾക്കുമ്പോൾ അത്ഭുതം തോന്നാമല്ലേ? ഭഗവദ് ഗീത തന്നെ ഉപദേശിച്ചു കൊടുത്ത് പാർത്ഥനെ പടയ്ക്കിറക്കിയ കൃഷ്ണൻ സമാധാനകാംക്ഷിയോ? 

അതെ. സത്യമാണ്. അദ്ദേഹം നേരിട്ടോ അല്ലാതെയോ നിരവധി യുദ്ധങ്ങൾ, സംഘർഷങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ യുദ്ധങ്ങൾ എന്നിവയിൽ പോരാടുകയോ അല്ലെങ്കിൽ ഭാഗമാകുകയോ ചെയ്തു. എന്നാൽ തർക്കങ്ങൾ സമാധാനപരമായി പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും യുദ്ധം ചെയ്തിട്ടില്ല

ശിശുപാലനോ ജരാസന്ധനോ ആകട്ടെ, അത് അനിവാര്യമാണെന്ന് ബോധ്യമാകുന്നതുവരെ കൃഷ്ണൻ അവരോട് യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടില്ല. ജരാസന്ധന്റെ പടുകൂറ്റൻ സൈന്യം തന്റെ ജനങ്ങളെ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ, യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതിനുപകരം തന്റെ ആളുകളെ ദ്വാരകയിലേക്ക് മാറ്റാൻ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ "രാഞ്ചോർ" അല്ലെങ്കിൽ യുദ്ധക്കളത്തിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോയവൻ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. അത് അവനെ വിഷമിപ്പിച്ചില്ല. മെച്ചപ്പെട്ട സജ്ജീകരണങ്ങളുള്ള ഒരു ശത്രുവുമായുള്ള യുദ്ധത്തിൽ തന്റെ ജനങ്ങളെ ബലിയർപ്പിക്കുന്നതിനുപകരം മറ്റൊരു ദിവസം പോരാടുന്നതിന് ജീവൻ സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു.

യുദ്ധം തിന്മയാണ്. ഇത് പരമാവധി ഒഴിവാക്കുകയോ മാറ്റിവയ്ക്കുകയോ തടയുകയോ ചെയ്യണം. മഹാഭാരത യുദ്ധം തടയാൻ അദ്ദേഹം ആത്മാർത്ഥമായി ശ്രമിച്ചു. ദുര്യോധനനോട് യുദ്ധം തടയാൻ അഞ്ച് ഗ്രാമങ്ങൾ പാണ്ഡവർക്ക് നൽകണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു. ജഗത് നിയതാവായ തന്റെ വിശ്വരൂപം വരെ അധർമ്മികളായ കൗരവർക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തു. പാണ്ഡവർക്ക് പോലും ലഭിക്കാത്ത ആ ദർശനം കിട്ടിയിട്ടും അധർമ്മിയായ ദുര്യോധനൻ വിശ്വസിച്ചില്ല.. ഒടുവിൽ അധർമ്മ ഭരണത്തിന് അന്ത്യം കുറിക്കാനുള്ള ഏക മാർഗം യുദ്ധമാണെങ്കിൽ, അങ്ങനെയാകട്ടെ എന്ന് കൃഷ്ണൻ നിശ്ചയിച്ചു.

"യുദ്ധത്തിൽ ബന്ധുക്കളില്ല. ധർമ്മവും അധർമ്മവും മാത്രമേയുള്ളൂ. അധർമ്മത്തിനെതിരെ പോരാടുക എന്നത് ഒരു ക്ഷത്രിയന്റെ ഒരേയൊരു കടമയാണ്. അധർമ്മത്തിനെതിരെ പോരാടാതിരിക്കുന്നതാണ് അധർമ്മം." ഗീതോപദേശത്തിന്റെ സാരമതായിരുന്നു.  ഇന്നും മാനവരാശിക്ക് ഏറ്റവും മൂല്യമേറിയ അറിവിന്റെ ഖനിയാണ് ഭഗവദ് ഗീത. 

ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ ജന്മം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിൽ ഭാരതം ഒരിക്കലും ഇന്നു കാണുന്ന ഭാരതമോ സനാതന ധർമ്മം ഇങ്ങനെ നിത്യനൂതനമായി നിലകൊള്ളുകയോ ചെയ്യുമായിരുന്നില്ല.

എന്തു കൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ പൂർണ്ണാവതാരമായി എന്നതിന്റെ ഉത്തരവും അതു തന്നെയാണ്.

ഹരേ കൃഷ്ണ 🕉️🙏🥰

രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ

ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണൻ

 കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി മനുഷ്യകുലത്തിൽ ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണനോളം ആരാധിക്കപ്പെടുകയും സ്നേഹിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്ത ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാവാൻ വഴിയില്ല.

അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോളും ഏതാണ്ട് അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. പ്രായത്തിൽ കവിഞ്ഞ ധിഷണയും, ധൈര്യവും സ്ഥൈര്യവും, പ്രേമവും, കരുണയും, വീര്യവും, സൗഹൃദവും, സഹനശേഷിയും, രാഷ്ട്രതന്ത്രജ്ഞതയും, രാഷ്ട്രസ്നേഹവും, യുദ്ധവീര്യവും തുടങ്ങി അസാധാരണമാംവിധം സർവ്വ ഗുണങ്ങളും അറിവും സർവ്വോപരി ധർമ്മനിഷ്ഠയും, ധാർമ്മിക ചിന്തകനുമായ ഒരു മനുഷ്യൻ ഇന്നോളം ഈ ഭൂമണ്ഡലത്തിൽ പിറവി എടുത്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്.

ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ച് എണ്ണമറ്റ കഥകൾ ഉണ്ട്, എന്നാൽ എല്ലാ കാലത്തും ഏറ്റവും പ്രസക്തമായത് അദ്ദേഹം എപ്പോഴും യുദ്ധം ഒഴിവാക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു എന്നതാണ്. കേൾക്കുമ്പോൾ അത്ഭുതം തോന്നാമല്ലേ? ഭഗവദ് ഗീത തന്നെ ഉപദേശിച്ചു കൊടുത്ത് പാർത്ഥനെ പടയ്ക്കിറക്കിയ കൃഷ്ണൻ സമാധാനകാംക്ഷിയോ? 

അതെ. സത്യമാണ്. അദ്ദേഹം നേരിട്ടോ അല്ലാതെയോ നിരവധി യുദ്ധങ്ങൾ, സംഘർഷങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ യുദ്ധങ്ങൾ എന്നിവയിൽ പോരാടുകയോ അല്ലെങ്കിൽ ഭാഗമാകുകയോ ചെയ്തു. എന്നാൽ തർക്കങ്ങൾ സമാധാനപരമായി പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും യുദ്ധം ചെയ്തിട്ടില്ല

ശിശുപാലനോ ജരാസന്ധനോ ആകട്ടെ, അത് അനിവാര്യമാണെന്ന് ബോധ്യമാകുന്നതുവരെ കൃഷ്ണൻ അവരോട് യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടില്ല. ജരാസന്ധന്റെ പടുകൂറ്റൻ സൈന്യം തന്റെ ജനങ്ങളെ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ, യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതിനുപകരം തന്റെ ആളുകളെ ദ്വാരകയിലേക്ക് മാറ്റാൻ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ "രാഞ്ചോർ" അല്ലെങ്കിൽ യുദ്ധക്കളത്തിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോയവൻ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. അത് അവനെ വിഷമിപ്പിച്ചില്ല. മെച്ചപ്പെട്ട സജ്ജീകരണങ്ങളുള്ള ഒരു ശത്രുവുമായുള്ള യുദ്ധത്തിൽ തന്റെ ജനങ്ങളെ ബലിയർപ്പിക്കുന്നതിനുപകരം മറ്റൊരു ദിവസം പോരാടുന്നതിന് ജീവൻ സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു.

യുദ്ധം തിന്മയാണ്. ഇത് പരമാവധി ഒഴിവാക്കുകയോ മാറ്റിവയ്ക്കുകയോ തടയുകയോ ചെയ്യണം. മഹാഭാരത യുദ്ധം തടയാൻ അദ്ദേഹം ആത്മാർത്ഥമായി ശ്രമിച്ചു. ദുര്യോധനനോട് യുദ്ധം തടയാൻ അഞ്ച് ഗ്രാമങ്ങൾ പാണ്ഡവർക്ക് നൽകണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു. ജഗത് നിയതാവായ തന്റെ വിശ്വരൂപം വരെ അധർമ്മികളായ കൗരവർക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തു. പാണ്ഡവർക്ക് പോലും ലഭിക്കാത്ത ആ ദർശനം കിട്ടിയിട്ടും അധർമ്മിയായ ദുര്യോധനൻ വിശ്വസിച്ചില്ല.. ഒടുവിൽ അധർമ്മ ഭരണത്തിന് അന്ത്യം കുറിക്കാനുള്ള ഏക മാർഗം യുദ്ധമാണെങ്കിൽ, അങ്ങനെയാകട്ടെ എന്ന് കൃഷ്ണൻ നിശ്ചയിച്ചു.

"യുദ്ധത്തിൽ ബന്ധുക്കളില്ല. ധർമ്മവും അധർമ്മവും മാത്രമേയുള്ളൂ. അധർമ്മത്തിനെതിരെ പോരാടുക എന്നത് ഒരു ക്ഷത്രിയന്റെ ഒരേയൊരു കടമയാണ്. അധർമ്മത്തിനെതിരെ പോരാടാതിരിക്കുന്നതാണ് അധർമ്മം." ഗീതോപദേശത്തിന്റെ സാരമതായിരുന്നു.  ഇന്നും മാനവരാശിക്ക് ഏറ്റവും മൂല്യമേറിയ അറിവിന്റെ ഖനിയാണ് ഭഗവദ് ഗീത. 

ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ ജന്മം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിൽ ഭാരതം ഒരിക്കലും ഇന്നു കാണുന്ന ഭാരതമോ സനാതന ധർമ്മം ഇങ്ങനെ നിത്യനൂതനമായി നിലകൊള്ളുകയോ ചെയ്യുമായിരുന്നില്ല.

എന്തു കൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ പൂർണ്ണാവതാരമായി എന്നതിന്റെ ഉത്തരവും അതു തന്നെയാണ്.

ഹരേ കൃഷ്ണ 🕉️🙏🥰

രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ

എന്താണ് സനാതന ധർമ്മം

 സനാതനധർമ്മം 

സനാതനധർമ്മത്തെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യണം എന്ന ഉദയനിധി സ്റ്റാലിൻെറ പ്രസ്താവം കോളിളക്കം സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കയാണല്ലൊ.  സനാതനധർമ്മം എന്താണെന്നറിയാതെയാണു പ്രസ്താവമെന്നു പ്രകടം .ഇതു് ഏതോ മതത്തിൻെറ പേരാണെന്നാണു ഇദ്ദേഹം ധരിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്നതു് .

സനാ എന്നതു ത്രികാലവാചകമായ അവ്യയമാണു് - ഭൂതം , വർത്തമാനം , ഭാവി എന്നീ മൂന്നു കാലങ്ങളെയും കുറിക്കുന്ന അവ്യയം .അതിനോടു 'തന' എന്ന പ്രത്യയം ചേർക്കുമ്പോൾ ആ കാലത്തെ സംബന്ധിക്കുന്ന എന്നർത്ഥമാകും . മൂന്നു കാലങ്ങളിലുമുള്ളതു് , മൂന്നു കാലങ്ങളിലും സാധുവായതു് ; ത്രികാലാബാധിതം ; നിത്യം ; ശാശ്വതം എന്നു താത്പര്യം .അങ്ങനെയുള്ള ധർമ്മം . ധരിക്കുന്നതു ധർമ്മം . ''ധൃഞ് ധാരണേ '' എന്ന ധാതുവിൽനിന്നു് അതിൻെറ കർത്താവു് എന്ന അർഥത്തിലുണ്ടാകുന്ന പദം. ധരിക്കുക എന്നാൽ നിലനിറുത്തുക - to sustain .  എന്തിനെ എന്നു പറയാത്തതുകൊണ്ടു് എല്ലാറ്റിനെയും - മുഴുജഗത്തിനെയും . നിത്യവും വിശ്വധാരകവുമായ ധർമ്മം സനാതനധർമ്മം . 

ഇതെന്താണെന്നു പ്രത്യക്ഷംകൊണ്ടു് അറിയുന്നു. സ്ഥൂലവസ്തുക്കളെല്ലാം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതു് പരമാണുക്കൾ ചേർന്നാണു്. പരമാണുവാകട്ടെ പ്രോടോൺ , ന്യൂട്രോൺ , ഇലക്ട്രോൺ എന്നീ കണങ്ങൾ ചേർന്നുണ്ടായി . ഈ കണങ്ങൾ പാലിക്കുന്ന പരസ്പരതയാണു അണുവിനെ നിലനിറുത്തുന്നതു് ; അണുക്കളുടെ പരസ്പരത സ്ഥൂലവസ്തുക്കളുടെയും . സസ്യ-ജന്തുശരീരങ്ങളുടെയും ഗ്രഹയൂഥങ്ങളുടെയും ഗാലക്സികളുടെയും ,ഒടുവിൽ മുഴുജഗത്തിൻെറയും എല്ലാം യാഥാർഥ്യമിതാണു് .  

ഇതു കണ്ടറിഞ്ഞ ഭാരതീയമനീഷികൾ ജീവിതത്തെ പാരസ്പര്യനിയമത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമാക്കി. ഈ നിയമത്തിനു് അവർ കൊടുത്ത പേരാണു സനാതനധർമ്മം എന്നു്.  Law of Universal Mutuality എന്നു് ആങ്ഗലഭാഷയിൽ ഇതിനെ വിളിക്കാം. 

ഭാരതീയജീവിതദർശനത്തിൻെറ ആധാരശിലയാണിതു് .

സ്ഥൂലവസ്തുക്കളുടെ നിലനില്പിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞതു് സൂക്ഷ്മവസ്തുക്കളിലും സാധുവാകുന്നു. ആഭ്യന്തരമോ ബാഹ്യമോ ആയ പാരസ്പര്യഹാനി മനസിൻെറയും ബുദ്ധിയുടെയും അഹംബോധത്തിൻെറയുമെല്ലാം സുസ്ഥിതിയെ ഹനിക്കുന്നു. 

 ധർമ്മത്തിൻെറ തത്ത്വം സൂക്ഷ്മമായ മനനംകൊണ്ടും ധ്യാനംകൊണ്ടും അനുഭവിച്ചറിയാം . ഉപനിഷത്തിലെ വിശ്വോത്ക്രാന്തിസിദ്ധാന്തം ഇതിൻെറ മൂർത്തരൂപമാണു് . സത് (=ഉണ്മ) എന്നു് അവിടെ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്ന ആദിബോധമാണു ജഗത്കാരണം. അതു് ഉത്ക്രമിച്ചു ജഗത്താകുന്നു. അതിൽനിന്നു മേല്കുമേൽ ബോധതലങ്ങളും ( levels of consciousness ) ശക്തിമണ്ഡലങ്ങളും (quantum fields)   ഉണ്ടാകുന്നു. 

'' ഞാൻ ഉത്ക്രമിക്കട്ടെ'' (may I evolve ) എന്ന സങ്കല്പംകൊണ്ടു് സത് ബോധമണ്ഡലം (consciousness field )ആകുന്നു. അപ്പോഴാണു ദേശകാലം (space-time) ആവിർഭവിക്കുന്നതു് . (ആധുനികവിജ്ഞാനത്തിലെ ''മഹാവികാസ''വുമായി (great expansion ) ഇതിനെ തുലനം ചെയ്തുനോക്കുക ) . ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ബോധമണ്ഡലങ്ങൾതന്നെ ക്വാണ്ടം സ്വഭാവം - എത്രയെങ്കിലും വിഭജിക്കാവുന്ന അവസ്ഥ - കൈവരിക്കുന്നു . അങ്ങനെ quantum consciousness fields ഉണ്ടാകുന്നു .  ഭാരതത്തിൻെറ പ്രാചീനവിജ്ഞാനങ്ങളെല്ലാം വികൃതമാക്കിയും വെട്ടിനുറുക്കിയും ഇട്ട നിലയിലാണുള്ളതു്. പലതും സ്വബുദ്ധിയിൽ ശുദ്ധി ചെയ്തും പുനഃസൃഷ്ടിച്ചും മനസിലാക്കേണ്ട അവസ്ഥയാണു്. പകരം വച്ചിരിക്കുന്ന കപടശാസ്ത്രങ്ങളുടെ ബാധ വേറെയും . 

പ്രകൃതത്തിൽ പ്രസക്തമായതുമാത്രം പറയാം. ഉപനിഷത്തിലെ വിവിധപ്രകരണങ്ങളിൽനിന്നു ജഗത്തിൻെറ മൗലികമായ ഏകത്വം (fundamental unity of the universe ) എന്ന സിദ്ധാന്തം കിട്ടുന്നു.  അതിൽ ദൃക്കു് (കാണുന്നവൻ - observer) ; ദൃശ്യം (കാണപ്പെടുന്നതു് - observed) എന്ന ഭേദം കാരണതലത്തിൽ നിരാകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഭേദം കാര്യത്തിലേയുള്ളൂ ; കാരണത്തിലെ യാഥാർഥ്യം അഭേദമാണു് .  അതുകൊണ്ടു ലോകവ്യവഹാരത്തിൽ ഈ അഭേദത്തിൻെറ അടിസ്ഥാനം വേണം .താനും ലോകവും സത്തിൻെറ രണ്ടു രൂപങ്ങളിലുള്ള ആവിഷ്കാരങ്ങളാണു് . ലോകത്തെ താനായി കണ്ടു പെരുമാറണം. ''ആത്മാനമേവ ലോകമുപാസീത '' എന്നു് ഉപനിഷത്തിൻെറ ആദേശം. 

സ്ഥൂലജഗത്തുമുതൽ സത്തുവരെയുള്ള എല്ലാറ്റിൻെറയും അന്യോന്യാശ്രിതത്വം ; അതുകൊണ്ടു് സങ്കല്പത്തിലും വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും  പരസ്പരപൂരകമായ ആചരണത്തിൻെറ ആവശ്യകത - ഇതാണു സനാതനധർമ്മത്തിൻെറ ഉള്ളടക്കം . ജഗത്തിൻെറ പരമാർഥമാലോചിക്കുമ്പോൾ നിലനില്പിനും പുരോഗതിക്കും സനാതനധർമ്മമാണു് അവലംബിക്കേണ്ടതു് എന്നു കാണാം - ലോകനിരീക്ഷണത്തിൽ ചാക്ഷുഷപ്രത്യക്ഷമായും മനനധ്യാനങ്ങളിൽ മാനസപ്രത്യക്ഷമായും.  

നിലനില്പും പുരോഗതിയുമാണല്ലൊ സുഖം. അതിനുവേണ്ടിയാണു് എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും . എന്നാൽ ധർമ്മംകൂടാതെ സുഖമുണ്ടാകില്ല. അതുകൊണ്ടു ധർമ്മപരനാകുക എന്നാണു പൂർവസൂരികളുടെ ഉപദേശം . 

''സുഖാർഥാഃ  സർവഭൂതാനാം 

മതാഃ  സർവാഃ പ്രവൃത്തയഃ 

സുഖം ച ന വിനാ ധർമ്മം 

തസ്മാത് ധർമ്മപരോ ഭവേത് '' .

സനാതനധർമ്മം മതത്തിൽപ്പെട്ടതല്ല ; വിജ്ഞാനത്തിൽപ്പെട്ടതാണു് .ഭാരതീയാത്മവിജ്ഞാനത്തിൻെറ ജീവിതനീതിയാണു്.  അതാണു് ഉദയനിധിക്കു് ഉന്മൂലനം ചെയ്യേണ്ടതു് .  

കൂട്ടത്തിൽ പറയാതെ വയ്യ - അതിനെ മതമായി കാണുന്നവരും കാണിക്കുന്നവരും ഉന്മൂലനത്തിനു തുല്യമായ പാതകമാണു ചെയ്യുന്നതു് . 

'' യതോ ധർമ്മസ്തതോഃ ജയഃ ''

ദൈവം ഭാരതീയ വീക്ഷണത്തിൽ

 "അയ്യപ്പൻ ദൈവമല്ലേ, ആ ദൈവം എങ്ങനെയാ കുഞ്ഞാകുന്നത്, ദൈവത്തിനെ രക്ഷിക്കാൻ മനുഷ്യൻ കാവലു നിൽക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടോ"..?!! 

കൂട്ടുകാരന്റ്റെയാണ്,  ന്യായമായ ഈ ചോദ്യം. അല്പം കമ്മ്യൂണിസത്തിന്റ്റെ അസ്ക്കിതയുള്ള ഒരാളാണ് ഈ കഥാപാത്രം..  കേട്ടപ്പോളേ മനസ്സിലായി, പുള്ളിയുടെ സ്വന്തം ചോദ്യമല്ലയിത്, ചൂണ്ടിയതാണ്..  

രഞ്ജി പണിക്കരുടെ, ഏകലവ്യൻ എന്ന സിനിമയിൽ  നരേന്ദ്രപ്രസാദ്, ചിരിച്ച കള്ളസാമിയുടെ ചിരിയുടെ ഒരു സാംസ്കാരികപ്പതിപ്പുമായി ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്ന സുനിൽ പി ഇളയിടത്തിനേ പോലെ, വെജിറ്റേറിയൻ ഹോട്ടലിൽ പോലും, ബ്രാഹ്മണിക്കൽ ഹെജിമണി കിഴിഞ്ഞു നോക്കുന്ന ഹരീഷ് വാസുദേവൻ ശ്രീദേവി നമ്പൂതിരിയേ പോലുള്ള ശൂദ്ര (ജോലി പ്രകാരം) വക്കീലുമൊക്കെ ചോദിച്ചതാണ് പഹയൻ  ചൂണ്ടിയത്.. 

വളരെ ഇന്നസെന്റ്റായ ചോദ്യം.  കേൾക്കുന്നവന്, തോന്നും ശരിയാണല്ലോ, ദൈവമല്ലേ, മനുഷ്യനെ രക്ഷിക്കേണ്ടത്, തിരിച്ചെന്തിനാ ദൈവത്തെ രക്ഷിക്കാൻ, മനുഷ്യൻ മെനക്കെടുന്നതെന്ന്..??!

പോത്തിനോട് വേദമോതിയിട്ട് സമയം പോകുമെന്നല്ലാതെ എന്താവാൻ..!!!

ഞാനൊഴിയാനാണ് ആദ്യം നോക്കിയത്.. പിന്നെ വിചാരിച്ചു, എന്റെ സമാധാനം മാത്രം നോക്കി ഇജ്ജാതി എമ്പോക്കികളെ ഒഴിവാക്കിയാൽ അത് നാമം ജപവുമായി കിലോമീറ്ററുകളോളം നടന്ന അമ്മമാരോടുള്ള പാതകമാവുമെന്ന്.. പോലീസിന്റ്റെ ചവിട്ട് വാങ്ങിയ സഹോദരിമാരോടുള്ള അവഹേളനമാവും, ജയിലറകളിൽ അടക്കപ്പെട്ട സഹോദരന്മാരോടുള്ള ചതിയുമാകുമെന്ന്.. ... മറുപടി നൽകണം..

എന്നാലും, ഊളനെ ഒതുക്കാൻ, നേരെ വാ, നേരെ പോ ഏർപ്പാടല്ല വേണ്ടത്, കറക്കണം.. ഞാനുറപ്പിച്ചു. 

എടാ, അതിന് അയ്യപ്പൻ ദൈവമല്ലല്ലോ, കുഞ്ഞല്ലേ.,..!! നീയൊക്കെ ഇപ്പോൾ പൊക്കിക്കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ഭരണഘടന പ്രകാരം, ഹിന്ദു ദേവതകളെല്ലാം കുഞ്ഞുങ്ങളാണ്..

എന്നു വച്ചാൽ മൈനർ... 

കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ രക്ഷ മുതിർന്നവരല്ലേ നോക്കേണ്ടത്..?!

'ങേ..!!..?. അയ്യപ്പൻ ദൈവമല്ലേ'..? 

കക്ഷി ചൂടായി...

'ങാ... നീ ചൂടാവാതെ.., അയ്യപ്പൻ മാത്രമല്ല, ഹിന്ദുക്കൾ ഈ ആരാധിക്കുന്ന ഹൈന്ദവ ആരാധനാ മൂർത്തികളാരും ദൈവമല്ല;..

അവരെ അങ്ങനെ വിളിക്കാനും പാടില്ല...!!! 

ഒക്കെ ദേവതകളാണ്..

ഉപാസനയ്ക്കുള്ള മൂർത്തികൾ '...

'തന്ത്രിമാർ, വേദമന്ത്രങ്ങളും, ഉപാസനകളും, അനുഷ്ഠാന കർമ്മങ്ങളുമുപയോഗിച്ച്, ഒരു പ്രത്യേക മൂർത്തി സങ്കലപത്തിൽ, ഫലസിദ്ധിക്കായി കുടിയിരുത്തുന്ന പ്രാപഞ്ചിക ശക്തിയാണ് ഈ വിവിധ ദേവതകൾ...  അവയെല്ലാം ജീവസ്സുറ്റവയും, ശക്തിമത്തുമാണ്. 

അമ്പോ.. കുടുങ്ങീല്ലോ.. എന്ത് എടങ്ങേറാ, ഇപ്പറേണത്..!. ഇക്കണ്ട കാലം മൊത്തം നിങ്ങള് പ്രാർത്ഥിച്ചതൊക്കയപ്പോ വേസ്റ്റായോ..?? 

അവന് പുക്ഞം വന്നു..!!

ഇല്ലാന്ന്..അതൊന്നും വേസ്റ്റായിട്ടില്ല..

ങേ!!.. ഇല്ലേ.!? പിന്നെ,  താനെന്തൂട്ടടോ പിന്നീപ്പറേണതൊക്ക.. 

ങ്ള് പിന്നെ ഈ കണ്ട ബഹളം വച്ചതൊക്കയെന്തിനാ..? 

ഒരു മാതിരി ആക്കണ വർത്താനം പറേല്ലട്ടോ.. ഉത്തരം മുട്ടിയാൽ അതങ്ങ് പറഞ്ഞേക്കണം..'..

കക്ഷി തെല്ലൊന്ന് ചൂടായി..

എടോ, അത് തന്നെയാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്, അയ്യപ്പൻ വേറെ, ദൈവം വേറെ. മഹാവിഷ്ണുവും, ശിവനുമൊക്കെ വേറെ, ദൈവം വേറെ എന്ന്.. മനസ്സിലായോ..?

എവിടെ.. എനിക്കൊരു കുന്തോം മനസ്സിലായില്ല. എനിക്കന്നല്ല, ഒരുത്തനും താനീപ്പറയണത്  മനസ്സിലാവില്ല,..

നില്ലടോ, പറയട്ടെ. നീയൊന്ന് തഞ്ചപ്പെട്... അവിടിരി. ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം. ശ്രദ്ധിച്ചു കേക്കണം, എങ്ങനെ,..?, ശ്രദ്ധിച്ചു.. മോഹൻലാല് വഴി ചോദിച്ച പോലെ.. ശ്രദ്ധിച്ചു കേക്കണം.. ഓക്കെ..

എടോ, ഈ ദൈവം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എന്താ...?

ഇക്കുറി ചോദ്യം എന്റ്റെയാണ്. 

"അത് പിന്നെ,  ദൈവമെന്ന് വച്ചാൽ ഈശ്വരൻ, സൃഷ്ടാവ്.. പടച്ചോൻ, കർത്താവ് എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ഒന്നല്ലേ..? 

ഇതൊക്കൊയല്ലേ..? അല്ലേ..?!! 

വെറും ഉടായിപ്പ്".. അത് ആത്മഗതമായിരുന്നു..

'അദ്ദാണ്.. അതാണ് കറക്റ്റ്.  ഇതെല്ലാം ഒന്നാണ്. എന്ന് മാത്രമല്ല, ഈ ഈശ്വരൻ എന്ന് പറയുന്ന ശക്തി ഭയങ്കരമാടോ'.. !!

ഞാനൊന്ന് വിശദീകരിച്ചു..

"എടാ, ശാസ്ത്രീയമായി തന്നെ പറയാം.. 

ഈ വിശ്വം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന, എന്നാൽ ഓരോ അണുവിലും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ശക്തിയാണ് ഈ പ്രാപഞ്ചിക ശക്തി, അഥവാ ദൈവമെന്ന് വിളിക്കുന്ന ആ ശക്തി.. 

ആ ശക്തിയെ ആണ് ഈശ്വരൻ അഥവാ പരബ്രഹ്മമെന്ന് ഹിന്ദുക്കൾ വിളിച്ചത്. അതിനെ തന്നെയാണ് അള്ളായെന്ന് ഇസ്ളാമിലും, കർത്താവെന്ന് ക്രിസ്ത്യാനികളും വിളിക്കുന്നത്".. 

ഞാൻ തുടർന്നു..

'സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾക്ക് മുന്നേ തന്നെ ഭാരതീയ ഋഷിവര്യന്മാർ ഈ സത്യം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ അത് മനസ്സിലാക്കിയ ഋഷിമാരുടെ ആദി ഗുരുവായിരുന്നു, ഈ ശിവൻ.. മഹായോഗി.

ങേ..!! അപ്പോൾ പരമശിവൻ ദൈവമല്ലേ...!!!

ദേപിന്നേം.. ഒന്നടങ്ങടോ, ഞാനൊന്ന് പറയട്ടെ.. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ, ഹിന്ദുവിന് ഈശ്വരൻ അഥവാ ദൈവം പരബ്രഹ്മമാണ് എന്ന്. ഈ പരബ്രഹ്മത്തെ, അവരറിഞ്ഞത് 'നിർഗുണ'മായിട്ടാണ്. എന്ന് വച്ചാൽ ഒരു ഗുണവുമില്ലാത്തതെന്നല്ല. മറിച്ച് എല്ലാ ഗുണങ്ങളും, (എന്ന് വച്ചാൽ ദോഷങ്ങളും) ഒരു പോലെ അടങ്ങിയ സ്വയം പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ശക്തി.. 

അതാണ് ഈശ്വരൻ. ഈ ഈശ്വരൻ, ഈ വിശ്വത്തിന്റെ ഒരു നുള്ള് സ്ഥലത്ത് പോലും ഇല്ലാതില്ല.. ഒരു പ്രവൃത്തിയിൽ പോലും ഇടപെടാതെയുമില്ല, എന്നാൽ ഒന്നിലും ഇടപെടത്തുമില്ല.. അതാണ്..

ങേ..ദേ പിന്നേം കൺഫ്യൂഷനാക്കി.. എടോ, അതെങ്ങനെ ഒക്കും..? താനീ പറഞ്ഞ പൊട്ടത്തരം സമ്മതിച്ചാലും ഈശ്വരൻ ഒന്നിലും ഇടപെടത്തില്ല എന്ന് എങ്ങനെ പറയാൻ പറ്റും..

ടോ മാഷേ, ഞാൻ ഇനി തുടരണേൽ താനിനി തോക്കിക്കേറി ഉണ്ട തപ്പരുത്... മനസ്സിലായോ..കേക്കിത്.. ഇല്ലേൽ എണീച്ച് പോ..

ല്ല, വേണ്ട.. താൻ വല്യ ദൈവശ്സ്ത്രഞ്ജനല്ലേ, പറ, ഞാൻ കേക്കാം, വല്ലോം മനസ്സിലാവുന്നോ എന്ന് നോക്കണല്ലോ..!

ശരി പറയാം,.. എടോ, ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ, ഈശ്വരന്റ്റെ കാര്യം. എടോ, ആ സാധനം ഈ പ്രപഞ്ചം മൊത്തം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒന്നാണ്.. എന്ന് വച്ചാൽ ഹിന്ദുവിനും, ക്രിസ്ത്യാനിക്കും, മുസ്ലിമിനുമൊന്നും വെവ്വേറെ ദൈവമില്ലന്ന്.. എല്ലാം ഒന്ന് തന്നെ.. പലപേരിൽ, വെള്ളത്തെ, പാനിയെന്നും, വാട്ടർ എന്നുമൊക്കെ വിളിക്കുമ്പോലെ.. എല്ലാം ഒന്നു തന്നെ..

അത് കൊള്ളാല്ലോ.. പറ, കേക്കട്ട്..

ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആ ഈശ്വരനെയാണ് നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ  പരബ്രഹ്മമെന്ന് വിളിച്ചത്. അതുപോലെ മറ്റൊന്ന് കൂടി അവർ പറഞ്ഞു. ഈ ബ്രഹ്മം, വെറും ബ്രഹ്മമല്ല, അതി ബ്രഹത്തായ, അനന്തമായ ഒന്നാണന്ന്.. അതേപോലെ, 'കാലം' എന്ന്  പറയുന്നതും, സമയം എന്ന് പറയുന്നതും വെറും  മിഥ്യ ആണന്നും...

അതെങ്ങനെ... സമയം മുന്നോട്ടു സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒന്നല്ലേ.. 

ആണോ..?.

ങാ.. അതെ..

'എന്നാപ്പിന്നെ ഞാനൊന്ന് ചോദിക്കട്ടെ..?'.. ഇവിടെ  പിന്നേം ഞാനായി ചോദ്യ കർത്താവ്.. 

'ഇപ്പോൾ ഇവിടെ സമയമെന്തായി.. ?"

"9.30.."

"ആണേ.. താനിപ്പോൾ, ഒരു പത്ത്- പന്ത്രണ്ടു മണിക്കൂർ പറന്ന് ന്യൂയോർക്കിൽ ചെന്നാൽ അവിടെ താൻ ഇറങ്ങുന്നതും ഇതേ ദിവസം ഇതേ സമയത്താവും.. അപ്പോൾ താനീ പറന്ന സമയം എവിടെ കൊണ്ട് ഒപ്പിക്കും"..?!

'ഓ അങ്ങനെ'..

'അങ്ങനെ തന്നെയാണ്.. നമ്മുടെ ഈ ഭൂമിയെ, അത്, ഈ സൗരയൂഥത്തിലെ വെറും ഒരു ചിന്നഗ്രഹമാണന്നറിയാല്ലോ.'.?

അതറിയാം..അയ്ന്?..

"എടോ, ഈ സൗരയൂഥം മൊത്തം കൂടി നമ്മുടെ ഗ്യാലക്സിയായ 'ആകാശഗംഗ'യുടെ ഭാഗമാണ്.. അതും, തീരേ ചെറിയൊരു കഷണം".. 

ആശാൻ ഒന്ന് മയപ്പെട്ടൂന്ന് തോന്നി.. കൂടുതൽ ചൊറിയാതെ കണ്ണും മിഴിപ്പിച്ച് എന്നെ നോക്കിയിരിന്നു തുടങ്ങി..

'ഞാൻ തുടർന്നു..'

"അതേ, ഈ ആകാശഗംഗ എന്ന് പറയുന്നത്, ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ ട്രില്യൻ കണക്കിന് ഇതേ പോലത്തെ ഗ്യാലക്സികളിൽ ഒന്ന് മാത്രമാണ്... അതും തീരെ ചെറിയ ഒന്ന്..., ഇത് ഞാൻ പറയണതല്ല കേട്ടോ, വലിയ വലിയ ശാസ്ത്രജ്ഞർ, സ്റ്റീഫൻ ഹോക്കിംങ്സിനേ പോലെയുള്ളവർ പറഞ്ഞതാണ്.. "

അതിന്റെ വലുപ്പം എന്താണന്ന് ചിന്തിക്കാൻ ഈ ശാസ്ത്രലോകം തന്നെ അതിന്റെ വിശദ വിവരങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..

അതായത്, നമ്മുടെ ഈ ആകാശഗംഗയുടെ ഒരു അറ്റത്തുനിന്ന് മറ്റേ അറ്റം വരെ പോകാൻ  1,00,000 പ്രകാശവർഷങ്ങൾ എടുക്കുമെങ്കിൽ,  മനുഷ്യൻ കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടുള്ള ഏറ്റവും വലിപ്പം കൂടിയ ഗ്യാലക്സിയായ IC 1101 എന്നതിന്റെ ഒരൊറ്റം മുതൽ മറ്റേയറ്റം വരെ പോകാൻ എടുക്കുന്നത് 6,000,000 പ്രകാശവർഷങ്ങൾ ആയിരിക്കും. അതായത് അറുപതിരട്ടി വലുപ്പക്കുടുതൽ.. ഇതിനേക്കാൾ വലിയ ട്രില്യൻ കണക്കിന് നക്ഷത്ര സമൂഹങ്ങളാണ് ഈ വിശ്വം മുഴുവൻ.. അതും അനന്തമായി... 

ഇതിന്റ്റെയെല്ലാം അധിപൻ, അഥവാ സൃഷ്ടാവായിരിക്കണം ഈശ്വരൻ. ശരിയല്ലേ..?

അപ്പോൾ, ആ ഈശ്വരൻ, ഈ കണ്ട ചിന്ന ഭൂമിയിലെ ഓരോരുത്തരുടേയും പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കാൻ നടക്കാൻ പറ്റുമോ..?!!"

ഒന്ന് ശ്വാസം വിട്ടു ഞാനവനെ നോക്കി.. ആശാന്റെ മസിലുപിടുത്തം അയഞ്ഞിട്ടില്ല, പക്ഷെ ഇക്കുറി ഗാഡമായ ചിന്തയിലാണ്.. ഒടുവിൽ മൊഴിഞ്ഞു..

"എടാ അതേ, ഇതോണ്ടാണ്, ഞങ്ങൾ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകര് ദൈവമില്ല എന്ന് പറയുന്നത്. അറിയാമോ..?"

"ഒറ്റക്കീറു വച്ചു തരും ഞാൻ... ഞങ്ങളുടെ പാർട്ടിക്കാരില്ലേൽ ശബരിമലയിൽ പോകാൻ അയ്യപ്പന്മാരുണ്ടാവില്ലന്ന് പറഞ്ഞത് നിങ്ങളുടെ പാർട്ടി സെക്രട്ടറി ആണ്, അതും, കഴിഞ്ഞാഴ്ച."

അതു പിന്നെ..

എന്തോന്ന് പിണ്ണേ..?!!

എടാ, കണ്ണടച്ഛ് ഇരുട്ടാക്കുന്നത് പോലെ, അറിയാൻ വയ്യാത്തത് വരുമ്പോൾ കൊണവതികാരം പറയരുത്..

ഞാൻ തുടർന്നു..

എടാ, ഞങ്ങളുടെ വേദങ്ങൾ ഇതേപ്പറ്റി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..

 "അണോരണീയാൻ മഹിതോമഹീശാൻ,

ആത്മാഗുഹായാൻ നിഹിതോസ ജന്തു" എന്ന്. 

എന്ന് പറഞ്ഞാൽ..?

അതിന്റെ അർത്ഥം,  അണുവിലും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നതും എന്നാൽ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ മഹത്തരങ്ങളായതിൽ മഹത്വത്തിലും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതുമായ ശക്തിയാണ് ഈശ്വരനെന്നതാണതിന്റ്റെ സാരാംശം. 

ആ ഈശ്വര ചൈതന്യത്തെ മന്ത്ര-തന്ത്ര- ഉപാസനകളിലൂടെ ആവാഹിച്ച് ഒരു പ്രത്യേക സങ്കലപത്തിൽ ഉപാസകർക്കായി കുടിയിരുത്തുന്ന സ്ഥലമാണ് ക്ഷേത്രം. ആ ക്ഷേത്രത്തിൽ ദർശനത്തിനും, ഉപാസനക്കും എത്തുന്നവർ അവിടുത്തെ ആചാരങ്ങളും, അനുഷ്ഠാനങ്ങളും പാലിക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണ്. അതാണ് ശബരിമലയിലെ വിഷയവും. മനസ്സിലായോ..

ഞാൻ പറഞ്ഞു നിറുത്തി.

പക്ഷെ..  അവൻ മുട്ടാപ്പോക്ക് തുടരുകയാണ്..

എന്തോന്ന് പക്ഷേ?!..

"എടാ, നീ പറയുന്ന ഈ ഉപാസകർക്കാണ് ക്ഷേത്രമെങ്കിൽ അവിടെ സ്ത്രീ പുരുഷ വിവേചനമെന്തിന്.."?

സത്യത്തിൽ ആ ചോദ്യം എനിക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..

"നല്ല ചോദ്യം, ഇതു തന്നെയാണല്ലോ, കോടതി വിധിയും".അതിലെ പൊരുത്തക്കേട്, ഞാൻ പറയാം..

നേരത്തെ ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടല്ലോ, ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങൾ, ഓരോരോ ദിക്കിലും, ഓരോ മൂർത്തിയും ഓരോ ഭാവത്തിൽ ആണന്ന്.  അത് തന്നെയാണ് ഉത്തരവും...

നമ്മുടെ താന്ത്രിക ക്ഷേത്രത്തിൽ പല ദേവതകളാണ് ഉള്ളത്. അതിൽ പല സ്ഥലത്തും ദേവത ഒരേ പേരുകാരായിരിക്കും. പക്ഷേ അതിന്റെ ശക്തിയും, ഭാവവും, ആ ദേവത നൽകുന്ന ഫലവുമെല്ലാം വിവിധങ്ങളായ രൂപത്തിലാവും..ഇതെല്ലാം ഒരേ രീതിയിൽ കാണേണ്ടതല്ല എന്നർത്ഥം. 

ഉദാഹരണത്തിന്,  ചോറ്റാനിക്കരയിലും, മലയാലപ്പുഴയിലും, ചക്കുളത്തും, പുതുക്കുളങ്ങരയിലും, ആറ്റുകാലും കരിക്കകത്തുമെല്ലാം, എല്ലാം ദേവിമാർ വനദുർഗ്ഗമാരാണ്.. പക്ഷെ ഈ ക്ഷേത്രങ്ങളിലെല്ലാം മൂലമന്ത്രം മുതൽ പൂജാ-വഴിവാട് തുടങ്ങി ഫലസിദ്ധി വരെ വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിൽ ആണ്.. അതുപോലെ ആണ് അയ്യപ്പനും..

അയ്യപ്പ സ്വാമിയുടെ ജീവിതത്തിലെ നാലു ഘട്ടത്തിൽ ഉള്ള നാല് ക്ഷേത്രങ്ങൾ ഉണ്ട്.  അതിൽ ശബരിമലയിൽ അയ്യപ്പൻ നൈഷ്ഠിക ബ്രഹ്മചാരി രൂപത്തിൽ ആണ് കുടികൊള്ളുന്നത്. അതാണ് അവിടെ സ്ത്രീകൾക്ക് പ്രായ നിയന്ത്രണം ഏർപ്പെടുത്താൻ കാരണം..

'എടാ, എന്നാലും ദൈവത്തെ തൊഴാൻ എല്ലാവർക്കും അർഹതയില്ലേ?..'

ദേ, പിന്നേം ദൈവം..എനിക്ക്  ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു.

എടാ, ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ...??

ഞാൻ സംയമനം പാലിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. 

"ശബരിമലയിൽ നട അടച്ചു കഴിഞ്ഞു അയ്യപ്പൻ എന്ത് ഭാവത്തിൽ ആണ് ഇരിക്കുന്നതെന്ന് അറിയാമോ"?..

'അത്, ധ്യാനത്തിലല്ലേ'..

"അതെ. യോഗപട്ടധാരിയായി ധ്യാനത്തിലാകും അയ്യപ്പൻ.. ആ അയ്യപ്പൻ ആരെയാണ് ധ്യാനിക്കുന്നതെന്ന് അറിയാമോ??!!..

അതു ശരിയാണല്ലോ..?! അവൻ സ്വല്പം കൺഫ്യൂസ്ടായി..

അയ്യപ്പൻ, നീ പറയുന്നത് പോലെ ദൈവമാണെങ്കിൽ, ദൈവത്തിന്, ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കേണ്ട വല്ല ആവശ്യവുമുണ്ടോ..???

മിഴിച്ചിരിക്കുന്ന സുഹൃത്തിനെ വിട്ടു ഞാൻ പയ്യേ നടന്നകന്നു..

രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ

#repost

രാമായണത്തിന്റെ സന്ദേശം. കൈകേയി

 #രാമായണത്തിന്റെ_സന്ദേശം

രാവണവധവും കഴിഞ്ഞു സീതാദേവിയെ വീണ്ടെടുത്ത്, വിജയശ്രീലാളിതനായി ശ്രീരാമചന്ദ്രൻ അയോദ്ധ്യാപുരിയിലെത്തിയ ശേഷം അമ്മമാരെ കാണാനായി ചെന്ന ഒരു സന്ദർഭം രാമായണത്തിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. 

ശ്രീരാമചന്ദ്രനും, സീതാദേവിയും, ലക്ഷമണനും, ഒപ്പം ഭരതനും അമ്മമാരെ കാണാനായി കൗസല്യാദേവിയുടെ കൊട്ടാരത്തിലെത്തി. അവിടെയാണ്, ദശരഥപത്നിമാരായ കൗസല്യാദേവിയും, കൈകേയിയും, സുമിത്രയും ദശരഥന്റെ മരണശേഷം കഴിയുന്നത്. 

യാതനകളുടെ സുദീർഘമായ വനവാസത്തിന് ശേഷം എത്തിയ അയോദ്ധ്യയുടെ പ്രിയപുത്രനെ സ്വീകരിക്കാൻ വാദ്യഘോഷ താലപ്പൊലി മേളത്തോടെ കൊട്ടാരം ഒരുങ്ങി. ആനന്ദാശ്രുക്കളുമായി കൗസല്യാദേവിയും, സുമിത്രയും കൊട്ടാരവാതിൽക്കൽ കാത്ത് നിന്നു. എന്നാൽ കൈകേയി മാത്രം പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല. 

സ്വാഭാവികമായും, ശ്രീരാമന്റ്റെ വനവാസത്തിന് കാരണഭൂതയായി എന്ന കാരണം കൊണ്ട് എല്ലാവരും കൈകേയിയെ വെറുത്തിരുന്നു. അത് മാത്രമല്ല, ആർക്ക് വേണ്ടിയാണോ കൈകേയി ഇതെല്ലാം ചെയ്തത്, അവരുടെ പുത്രനായ ഭരതനായിരുന്നു കൈകേയിയെ ഏറ്റവും വെറുത്തത്. ഈശ്വരതുല്യനായ സഹോദരനോട് ഇത്രയും ക്രൂരത കാട്ടിയ സ്വമാതാവിനോട് ഭരതൻ ഒരിക്കലും പൊറുത്തില്ല. ശാപവാക്കുകൾ കൊണ്ട് മാത്രമേ അവരെ ഭരതൻ നേരിട്ടിരുന്നുള്ളൂ. ഈ ഉൾഭയം കാരണം, ആരുടേയും മുൻപിൽ വെട്ടപ്പെടാതെ അന്തപ്പുരത്തിനുള്ളിൽ അവർ ഒളിച്ചു.

ശ്രീരാമനും സംഘവുമെത്തി. കൗസല്യാദേവിയും, സുമിത്രയും മറ്റ് അന്തപ്പുരവാസികളും അത്യധികം സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ അവരെ എതിരേറ്റു. അമ്മയെ ആശ്ളേശിച്ച ശ്രീരാമൻ ചോദിച്ചു. "കൈകേയിയമ്മ എവിടെ". ഭരതനാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്. "ആ കുലടയെ എന്തിനാണ് അന്വേഷിക്കുന്നത് ജ്യേഷ്ഠാ..ആ രാക്ഷസിയെ കണ്ടാൽ തന്നെ ആശ്രീകരമാണ്.. ഭരതൻ മുരണ്ടു. 

പറഞ്ഞു തീരും മുൻപേ, ഭരതനെ ശ്രീരാമൻ തടഞ്ഞു. 'അങ്ങനെ പറയരുത് ഭരതാ', അമ്മയാണ്, ഒരിക്കലും അങ്ങനെ പറയരുത്' എനിക്ക് കൈകേയിയമ്മയെ കാണണം.  ശ്രീരാമൻ അന്തപ്പുരത്തിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നു. അവിടെ എല്ലാവരാലും വെറുക്കപ്പെട്ട കൈകേയിയെ ഭയന്ന് ഒളിച്ച നിലയിൽ ഒരു മൂലയ്ക്ക് ശ്രീരാമൻ കണ്ടെത്തി. ശ്രീരാമൻ തന്നെ വധിക്കുമെന്നവർ ഭയന്നു..  

"അമ്മ എന്താണ് എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ എത്താതിരുന്നത്" യാതൊരു വിദ്വേഷവുമില്ലാതെ കൈകേയിയെ കണ്ടു സ്നേഹപൂർവം ശ്രീരാമൻ അവരെ പാദനമസ്ക്കാരം ചെയ്തു, എഴുന്നേറ്റ് ആശ്ളേഷിച്ചു. കൈകേയിയും മറ്റുള്ളവരും ശ്രീരാമചന്ദ്രന്റ്റെ സ്നേഹം കണ്ടു ശരിക്കും അന്ധാളിച്ചു. ദുഃഖവും, കുറ്റബോധവും കൊണ്ട്  കൈകേയി നിലവിളിയോടെ രാമനെ മുറുകെ പുണർന്നു.. "എന്നോടു ക്ഷമിക്കൂ മകനെ, " ദുഖഭാരത്താൽ മോഹാലസ്യത്തിലേക്ക് വഴുതവെ അവർ പുലമ്പി...

"അവരോട് ദയ കാട്ടരുത് ജ്യേഷ്ഠാ... നിങ്ങളുടെ ഈ ദുരിതങ്ങളുടെയെല്ലാം കാരണം ദുര മൂത്ത ഈയൊരൊറ്റ സ്ത്രീയാണ്", കൈകേയിയെ ചൂണ്ടി ഭരതൻ വീണ്ടും ആക്രോശിച്ചു. ഭരതന്റ്റെ അഭിപ്രായം തന്നെ ആയിരുന്നു ലക്ഷമണനും മറ്റുള്ളവർക്കും.. ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തങ്ങളുടെ ദുരിതപൂർണ്ണമായ കാനനവാസവും, സീതാപഹരണവും, അതിന്റെ ഫലമായി ഉണ്ടായ ഘോരയുദ്ധവും ദുരിതങ്ങളുമെല്ലാം ലക്ഷമണന്റ്റെ മനോമുകിരത്തിൽ തെളിഞ്ഞു. ഇതിന്റെ സൂത്രധാരയായ കൈകേയിയെ വധിക്കാൻ കോപാക്രാന്തനായ ലക്ഷ്മണൻ മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. 

എന്നാൽ ദശരഥനന്ദനൻ അക്ഷോഭ്യനായി വലതു കരമുയർത്തി കൈകേയിയുടെ നേർക്കാഞ്ഞ എല്ലാവരേയും തടഞ്ഞു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. സർവ്വതും തകർത്തെറിയുന്ന സംഹാരരുദ്രമായ ചണ്ഡവാതത്തിന് മുന്നിലും കുലുങ്ങാതെ നിൽക്കുന്ന മഹാമേരു പോലെ അക്ഷോഭ്യനായ ശ്രീരാമചന്ദ്രഭഗവാന്റ്റെ മാധുര്യമൂറുന്ന വാക്കുകൾ തേന്മഴ പോലെ തന്നിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങിയതായി കൈകേയിക്ക്  തോന്നി. 

"അനുജാ ഭരതാ, പ്രിയ ലക്ഷമണാ കേൾക്കൂ,  എന്റ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായ ഒരു സംഭവങ്ങളുടേയും ഉത്തരവാദി മറ്റാരുമല്ല. ഭഗവാൻ അനുജന്മാരെ ഇരുകരങ്ങളിലുമായി ചേർത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

'അത് വിധിയാണ്, അഥവാ കർമ്മം... അനന്തകോടി നക്ഷത്ര ജാലങ്ങൽ നിറഞ്ഞ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ജീവാത്മാക്കൾ ഈ പൃഥ്വീ മാതാവിന്റ്റെ മടിയിൽ ജന്മമെടുക്കുന്നത് കർമ്മങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കാനാണ്. 

ധർമ്മം നിലനിറുത്തുക എന്നതാണ് നമ്മുടെ കർത്തവ്യം. അതിനുള്ള കർമ്മങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കാനാണ്, നമുക്ക് ഈ ജന്മം ലഭിച്ചത് തന്നെ. കൈകേയിയമ്മയും, ചെയ്തത് വിധി നിശ്ചയിച്ച ആ കർമ്മകാണ്ഡത്തിലെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണ്. നിങ്ങളാലോചിച്ചു നോക്കൂ,

കൈകേയിയമ്മ അങ്ങനെ ഒരാവശ്യം നമ്മുടെ പിതാവിന്റെ മുന്നിൽ വച്ചില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ..., ഭാരതപർവ്വം മുഴുവൻ യാത്ര ചെയ്യാനും, അധർമ്മിയായ രാവണനേയും, രാക്ഷസസേനയേയും ഈ ഭൂമുഖത്തു നിന്നും തുടച്ചു നീക്കുവാനും എനിക്ക് സാധിക്കുമായിരുന്നോ ?.. ധർമ്മം ആവശ്യപ്പെടുന്ന കർമ്മങ്ങൾ ഏറ്റെടുക്കാൻ അവസരം വരുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരിക്കലും മടിക്കാതെയിരിക്കുന്നതിനും കാരണമിതാണ്.. വിധി നമുക്കു അവസരം തരും. അതേറ്റെടുത്ത് മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയാൽ വിജയവും യശസ്സും വന്ന് ചേരും. ഇല്ലെങ്കിലോ, ദശരഥപുത്രനായ രാമനെ ആര് അറിയുമായിരുന്നു..?, അതിനാൽ ദേഷ്യം വെടിയൂ സഹോദരന്മാരെ.. മാതാവിനെ ആശ്ലേഷിക്കൂ ഭരതാ"... ശ്രീരാമൻ പറഞ്ഞു നിറുത്തി..

ശ്രീരാമൻ വനവാസത്തിലായിരുന്ന പതിനാലു വർഷവും കൈകേയിയെ കാണാൻ ഭരതൻ വിസമ്മതിച്ചിരുന്നു. ഈ അവസരത്തിൽ രാമന്റെ വാക്കുകൾ ഭരതന്റ്റെ തെറ്റിധാരണകൾ മാറ്റുകയും, ഭരതൻ, കൈകേയിയെ വന്ദിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ കൈകേയിയാകട്ടെ, തന്നോടു പിണക്കം കാണിച്ച മകനെ മൂർദ്ധാവിൽ ചുംബിച്ച് ആലിംഗനം ചെയ്തു. അത് അമ്മയുടെ മഹത്വം..

ഇങ്ങനെ സമ്പൂർണ്ണമായി മനുഷ്യ ധർമ്മങ്ങളെ കൃത്യമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുകയും എത്ര കഷ്ടതകൾ നിറഞ്ഞതാണെങ്കിലും, പ്രതീക്ഷകൾ കൈവിടാതെയും, ധർമ്മം വെടിയാതെയും ജീവിക്കാനും പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന എത്രയെത്ര സന്ദർഭങ്ങൾ...!!!

അനാദി കാലത്ത് രചിക്കപ്പെട്ട 'ആദികാവ്യമായ' രാമായണം' , ഇന്നുമൊരു മഹാൽഭുതമായി നിലനിൽക്കുന്നത് വെറുതെയല്ല.. സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് ഒരു സമാധാന പൂർണ്ണമായ ജീവിതം ജീവിച്ചു തീർക്കാൻ "രാമായണം" നൽകുന്ന പാഠങ്ങൾ തന്നെ ധാരാളമാണ്. ഭാരതമെന്ന ഈ മഹത് ദേശത്തിന്റെ ജീവനാഡികളിൽ രാമായണം അലിഞ്ഞു ചേർന്നിരിക്കുന്നതിനും കാരണം മറ്റൊന്നല്ല. 

രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ

ശ്രീരാമജയം🙏🕉️🙏

Repost

പളനിമല_ആണ്ടവർ_മുരുകപ്പെരുമാൾ

 #வெற்றிவேல்_வீரவேல்

#വെട്രിവേൽവീരവേൽ

പളനിമല_ആണ്ടവർ_മുരുകപ്പെരുമാൾ

ആദി ഗുരു പരേശ്വരനായ, മഹാദേവനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റ്റെ മകനായ ദണ്ഡായുധപാണിയായ സുബ്രഹ്മണ്യ സ്വാമിയാണ്, ഭാരതീയ ഋഷി പരമ്പരകളുടേയും, സിദ്ധന്മാരുടേയും ഗുരുവായ പളനി മുരുകപ്പെരുമാൾ അഥവാ സുബ്രഹ്മണ്യൻ..

മുരുകൻ, സ്കന്ദൻ, കുമാരൻ, കുഴന്തൈവേലൻ, ഷൺമുഖൻ, സ്വാമിനാഥൻ, ശരവണൻ, കുമാരസ്വാമി, കാർത്തികേയൻ എന്നെല്ലാം ഭക്തരാൽ വിളിക്കപ്പെടുന്ന ദേവനാണ് സുബ്രഹ്മണ്യൻ.

ഹൈന്ദവ പുരാണങ്ങളിൽ ദേവസേനാധിപതിയായി വിവരിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ശിവപാർവതി പുത്രനാണ് തമിഴ്ജനതയ്ക്ക് മറ്റേതൊരു ദേവനെക്കാളും പ്രിയങ്കരൻ. 

തമിഴ്നാട്ടിൽ പ്രചാരത്തിലുള്ള പേരുകളിൽ ഏറെയും മുരുകന്റെ പര്യായങ്ങളാണ്. തമിഴ് കടവുൾ എന്നു പോലും വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന മുരുകന് തമിഴ്നാട്ടിലുളളത് ആറു പ്രധാന ക്ഷേത്രങ്ങൾ . 

#ആറു_പടൈവീടർ

തിരുവള്ളൂരിലെ തിരുത്തണി, തഞ്ചാവൂരിലെ സ്വാമിമലൈ, ഡിണ്ടിഗലിലെ പളനി, മധുരയിലെ പഴമുതിർചോലൈ, മധുരയിൽ തന്നെയുള്ള തിരുപ്പറം കുൺട്രം, തൂത്തുക്കുടിയിലെ തിരുച്ചെന്തൂർ എന്നിവയാണ് അറുപടൈവീടുകൾ എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ഈ ക്ഷേത്രങ്ങൾ.

അസുരന്മാരുമായുള്ള യുദ്ധത്തിൽ സുബ്രഹ്മണ്യനു കീഴിൽ ദേവന്മാർ താവളമടിച്ച സ്ഥലങ്ങളാണ് പടൈവീടുകൾ എന്ന പേരിനു പിന്നിൽ. ഇവയിൽ കേരളത്തിനോടുള്ള സാമീപ്യം കൊണ്ടും വിശ്വാസപ്പെരുമ കൊണ്ടും മലയാളികൾക്ക് ഏറെ പ്രിയങ്കരം പളനിയാണ്. മലയടിവാരത്തിലെ തിരുഅവിനാൻകുടി, മലമുകളിലെ പളനി സുബ്രഹ്മണ്യക്ഷേത്രം എന്നിവയാണ് പളനിയിലെ പ്രധാന സുബ്രഹ്മണ്യക്ഷേത്രങ്ങൾ. 

#പളനിക്ഷേത്രം

693 പടികൾ പിന്നിട്ടുവേണം 1068 അടി ഉയരത്തിലുള്ള പളനിമല (പഴനി എന്ന് മലയാള തർജ്ജിമ- "പഴം നീ താനപ്പാ" എന്ന അരുളിപ്പാട് ഓർക്കുക. അത് പിന്നാലെ പറയാം ) ക്ഷേത്രത്തിലെത്താൻ. മലകയറും മുൻപ് അടിവാരത്തിലെ ഗണപതിക്ഷേത്രത്തിൽ വിഘ്നനിവാരണത്തിനായി ഭക്തർ നാളികേരം, കർപ്പൂരം തുടങ്ങിയവ അർപ്പിക്കുന്നത് പതിവാണ്. കുത്തനെയുള്ള പടികൾ കയറാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുളളവർക്ക് അൽപം പടികൾ പിന്നിട്ട ശേഷം ക്ഷേത്രത്തിലെ എഴുന്നളളത്തിന് ആനയെ കൊണ്ടു പോകുന്നതിനാൽ ആനപ്പാതയെന്നും പേരുള്ള ഇടതുവശത്തു കൂടിയുളള താരതമ്യേന ചരിവു കുറഞ്ഞ പാതയിലൂടെ ക്ഷേത്രത്തിലേക്കു പോകാം.

ഇതിനും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കിൽ മലകയറുന്നതിനായി വിഞ്ച് റയിൽ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ചെറു ബോഗികൾ അടങ്ങിയ റയിൽ സംവിധാനം അതുമല്ലെങ്കിൽ റോപ് കാർ തുടങ്ങിയവ ആശ്രയിക്കാം. കാൽനടത്തം ബുദ്ധിമുട്ടായ പ്രായമായമുളളവരും കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി ക്ഷേത്രത്തിൽ എത്തുന്നവരും കൂടുതലായും വിഞ്ച്റയിലും റോപ് കാറുമാണ് ആശ്രയിക്കുന്നത്. ഭക്തരിൽ ചിലർ കാവടിയെടുത്ത് വാദ്യമേളങ്ങളോടെയാണ് പളനിമല കയറുന്നത്.

രാവിലെ ആറിന് വിശ്വരൂപദർശനം മുതൽ രാത്രി എട്ടിനുളള അത്താഴപൂജ വരെ ഏഴു നിത്യപൂജകളുള്ള ക്ഷേത്രമാണ് പളനി. സൗജന്യമായി ദേവനെ കണ്ടു തൊഴാനുളള ക്യൂ, 20 രൂപ നൽകി അൽപം തിരക്കൊഴിഞ്ഞ് ദർശനം നടത്താവുന്ന ക്യു, 100 രൂപ ടിക്കറ്റ് നൽകേണ്ട വിഐപി ക്യൂ തുടങ്ങിയവയാണ് ദർശനത്തിനുള്ളത്. ക്യൂവിലേതിൽ കയറിയാലും ദേവന്റെ ക്ഷേത്രനടയ്ക്കു മുൻപിൽ എല്ലാം സംഗമിച്ച് രണ്ടു നിരയായി മാറുന്നു. 

ഉൽസവം പോലുളള വിശേഷാവസരങ്ങളിൽ 10 രൂപ, 100 രൂപ ക്യൂവിന് ഇരട്ടി നിരക്കാണ് ഈടാക്കുന്നത്. ചേരന്മാരുടെയും പാണ്ഡ്യന്മാരുടെയും സങ്കരവാസ്തുവിദ്യാരീതിയിലാണ് ക്ഷേത്രം. അതേസമയം പലയിടത്തും കേരളീയ ക്ഷേത്രത്തിന്റേതെന്നു തോന്നുന്ന ചില നിർമാണ രീതികളും കാണാം. ശ്രീകോവിലിനു മുകളിൽ സ്വർണഗോപുരമാണുള്ളത്. ക്ഷേത്ര ഗോപുരത്തിനു സമീപമുള്ള നവരംഗമണ്ഡപം, ക്ഷേത്രാങ്കണത്തിന് ഇടതുവശത്തായി സന്ധ്യകഴിഞ്ഞ് സുബ്രഹ്മണ്യൻ തങ്കരഥത്തിൽ ഭക്തർക്കു അനുഗ്രഹാശിസുകളുമായി എഴുന്നള്ളുന്ന രഥവീഥി തുടങ്ങിയവ വേറിട്ട കാഴ്ചകളാണ്.

തൈപ്പൂയം, പൈങ്കുനി ഉത്രം, നവരാത്രി തുടങ്ങിയ വിശേഷദിനങ്ങളിലൊഴികെ എല്ലാ ദിവസവും തങ്കരഥത്തിലുള്ള ഈ എഴുന്നള്ളത്തു നടക്കാറുണ്ട്. 63 കിലോ വെള്ളിയിലും നാലേമുക്കാൽ കിലോ സ്വർണത്തിലും തീർത്ത രഥത്തിൽ ഭഗവാന്റെ എഴുന്നള്ളത്ത് വീക്ഷിക്കാൻ മാത്രം നൂറുകണക്കിന് ഭക്തരാണ് സന്ധ്യയ്ക്ക് ക്ഷേത്രസന്നിധിയിലെത്തുന്നത്.

ക്ഷേത്രമണ്ഡപത്തിലേക്കു കടക്കുമ്പോൾ തന്നെ സുബ്രഹ്മണ്യന്റെ ചൈതന്യവത്തായ ശിലാവിഗ്രഹം കാണാനാകുന്ന രീതിയിലാണ് ദർശനത്തിനുളള സൗകര്യം ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുളളത്. മറ്റു ക്ഷേത്രങ്ങളിലേതു പോലെ നെയ് വിളക്കുകളുടേയും മറ്റും ബാഹുല്യമില്ലെങ്കിലും വേറിട്ട പ്രഭയോടെ നിലകൊള്ളുന്ന ദണ്ഡായുധപാണിയുടെ വിഗ്രഹം ഭക്തരിൽ നയനാമൃതം ചൊരിയുന്നതാണ്.

നാലടിയോളം പൊക്കമുള്ള വിഗ്രഹത്തിന്റെ വലംകൈയിൽ ദണ്ഡ് കാണാം. ബാലസന്യാസിയുടെ വേഷത്തിലാണ് - ആണ്ടിപ്പണ്ടാരമെന്ന് വിളിപ്പേര് - സുബ്രഹ്മണ്യവിഗ്രഹം. കൗപീനധാരിയായി ആടയാഭരണങ്ങളില്ലാതെ മുണ്ഡിതശിരസുമായി ഭഗവാൻ ആത്മീയയുടെ നിറകുടമെന്നവണ്ണം പരിലസിക്കുന്നു. അമിതമായ ആഗ്രഹചിന്തകൾ ഒഴിവാക്കി സർവം ഈശ്വരനിൽ അർപ്പിപ്പിക്കുന്നവർക്ക് ആത്മനിർവൃതി ലഭിക്കുമെന്ന ദർശനമാണ് സന്യാസിരൂപത്തിൽ ദണ്ഡായുധപാണി പകരുന്നത്. 

#നവപാഷാണ_വിഗ്രഹം

 ഒൻപതു തരം വിഷക്കൽ കൂട്ടുകൾ കൊണ്ടാണ് സിദ്ധഭോഗർ എന്ന ദിവ്യൻ ഈ വിഗ്രഹം നിർമിച്ചതെന്നാണ് വിശ്വാസം. ഒറ്റയ്ക്ക് സേവിച്ചാൽ കൊടും വിഷവും, ഒരു പ്രത്യേക അനുപാതത്തിൽ ഈ ഒൻപതു വിഷക്കല്ലുകളെ ചേർത്തു രസക്കൂട്ടാക്കിയാൽ അത്യുഗ്രമായ മരൂന്നുമായി മാറുന്ന കൂട്ടിനാൽ നിർമിച്ച വിശേഷ വിഗ്രഹത്തിൽ രാത്രി പൂജയ്ക്കു ശേഷം(രാക്കാല പൂജ) പതിപ്പിക്കുന്ന ചന്ദനം വിശ്വരൂപദർശനത്തിനു ശേഷം രാവിലെ പ്രസാദമായി നൽകുന്നു. ഒൻപതു വിഷക്കല്ലുകൾ ചേർന്നുണ്ടാക്കിയ ശിൽപത്തിൽ പതിച്ച ഈ ചന്ദനം രാക്കാല ചന്ദനം എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഒരു മണ്ഡലകാലം(41 ദിവസം) പ്രഭാതത്തിൽ സവിശേഷ രസക്കൂട്ടായി മാറുന്ന ഈ ചന്ദനം സേവിക്കുന്നത് വിവിധ രോഗങ്ങൾ ശമിക്കാൻ ശക്തിപകരുമെന്നും ഭക്തർ വിശ്വസിക്കുന്നു. 

കാലപൂജ എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രത്യേക ക്ഷേത്രപൂജയിൽ മാത്രമാണ് നവപാഷാണത്തിൽ പണിത വിഗ്രഹത്തിൽ അഭിഷേകം നടത്തുക. ഭക്തരുടെ നേർച്ചയായി നടത്തപ്പെടുന്ന മറ്റ് അഭിഷേകങ്ങൾ (ഉപയ അഭിഷേകം) ചെമ്പിൽ പണിത വിഗ്രഹത്തിലാണ് നടത്താറുള്ളത്. വിഗ്രഹത്തിന്റെ ചെവികൾ അൽപം വലുതാണെന്ന പ്രത്യേകതയുണ്ട്. ഭക്തരുടെ ചെറിയ പ്രാർഥനകൾക്കും പഴനിയാണ്ടവൻ നൽകുന്ന വലിയ ശ്രദ്ധയുടെ സൂചകമായാണ് ഭക്തർ ഇതിനെ കാണുന്നത്.

പ്രഭാതത്തിൽ ദണ്ഡായുധപാണിയെങ്കിൽ സന്ധ്യയ്ക്ക് പട്ടും കിരീടവുമെല്ലാം ധരിച്ച് ദേവസേനാധിപതിയായും ചിലപ്പോൾ തൃക്കൈയ്യിൽ ശക്തിവേൽ ആയുധവുമായി നിൽക്കുന്ന വേലായുധ സ്വാമിയായുമൊക്കെയാണ് ദേവൻ ഭക്തർക്കു മുന്നിൽ അനുഗ്രഹവർഷം ചൊരിയുക. സന്യാസി, വേടൻ, ബാലസുബ്രഹ്മണ്യൻ, രാജാവ് തുടങ്ങി വിവിധ പൂജാവേളകളിൽ വിവിധ രൂപങ്ങളിൽ ഭക്തർക്ക് വ്യത്യസ്തമായ ദർശനാമൃതമാണ് ദണ്ഡായുധപാണി പകരുന്നത്.

കുട്ടികൾക്ക് കുഴന്തൈവേലൻ യുവാക്കൾക്ക് ബാലസുബ്രഹ്മണ്യൻ കലാകാരന്മാർക്ക് ഷൺമുഖൻ തത്വചിന്തകർക്ക് സ്വാമിനാഥൻ കുടുംബങ്ങൾക്ക് വള്ളി-ദേവയാനീ കാന്തൻ സന്യാസിമാർക്ക് പളനിയാണ്ടവർ എന്നിങ്ങനെ പോകുന്നു ഈ രൂപപരിണാമത്തിന്റെ ദർശനപ്പെരുമ. ഗുരുക്കൾ സമുദായത്തിലെ പൂജാരിമാർക്കാണ് ക്ഷേത്രത്തിലെ പൂജകൾക്ക് അവകാശം.

പണ്ടാരം എന്നറിയപ്പെടുന്ന സമുദായത്തിലുളളവർ സഹായികളായി രംഗത്തുണ്ടാവും. അത്താഴപൂജയ്ക്കു ശേഷം അന്നന്നുള്ള വരവു ചെലവുകണക്കുകൾ ഭഗവാന്റെ മുന്നിൽ വായിച്ച ശേഷം വിഗ്രഹം പ്രധാനപൂജാരിമാർ പള്ളിയറയിലേക്കു മാറ്റുന്നതാണ് പതിവ്. ദേവന് ഉറങ്ങുന്നതിനായി പ്രത്യേകം കട്ടിലും മറ്റും ഈ അറയിൽ സജ്ജമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. മറ്റു പ്രധാനക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി വിശേഷ അവസരങ്ങളിലൊഴികെ രാത്രി എട്ടരയോടെ തന്നെ ക്ഷേത്രം അടയ്ക്കും.

ബാലപ്രതിഷ്ഠയെന്ന നിലയിൽ ബാലകനായ സുബ്രഹ്മണ്യന് കൂടുതൽ വിശ്രമം വേണ്ടതുണ്ടെന്ന ഐതിഹ്യമാണ് ഇതിനു പിന്നിൽ.

#ഉത്സവങ്ങൾ

തൈപ്പൂയമാണ് പഴനിക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന ഉൽസവം. പാൽക്കാവടി, അന്നക്കാവടി, പുഷ്പക്കാവടി, പനീർക്കാവടി, പീലിക്കാവടി തുടങ്ങി വിവിധതരം കാവടികളുമായി ആയിരക്കണക്കിന് ഭക്തർ ഈ ദിനത്തിൽ ക്ഷേത്രത്തിലെത്തും. മഞ്ഞ, കാവി വസ്ത്രം ധരിച്ച് പുഷ്പഹാരങ്ങളുമായി കാവടിധാരികൾ നൃത്തച്ചുവടുകളുമായി അണിനിരക്കുന്ന കാഴ്ചയിലാകും പഴനിയിലെ പാതകൾ തൈപ്പൂയത്തിന് മിഴിതുറക്കുക. ഭക്തിയുടെ മൂർത്തതലത്തിൽ മൗനവ്രതത്തിലായ കാവടിധാരികൾ കീഴ്ചുണ്ടിലും മറ്റും ചെമ്പിലോ പിച്ചളയിലോ പണിത വളയങ്ങൾ അണിയുകയും പുറത്തേക്കു കടിച്ചുപിടിച്ച നാവിൻതുമ്പിലോ, കവിളിലോ ചെറുശൂലങ്ങൾ ധരിച്ചും മറ്റുമാകും കാവടിയെടുക്കുക. കാഴ്ചക്കാർക്ക് ഭയാശങ്ക പകരുമെങ്കിലും ദേവനിൽ എല്ലാം അർപ്പിച്ച് കാവടിയേന്തുന്ന ഭക്തമാനസങ്ങൾ ഈ വേദനകൾ അറിയാറില്ലെന്നാണ് വിശ്വാസം.

#പളനിയിലെ_പഞ്ചാമൃതം

ലോകപ്രസിദ്ധമാണ് പ്ളനിയിലെ പഞ്ചാമൃതം. പഴം, ഉണക്കമുന്തിരി, നെയ്യ്, തേൻ, കൽക്കണ്ടം എന്നിവ പ്രത്യേക അനുപാതത്തിൽ ചേർത്തുണ്ടാക്കുന്നതാണ് ഇത്. പളനിക്കു സമീപം തന്നെയുളള ഗ്രാമത്തിൽ വിളയുന്ന ജലാംശം കുറവായ വാഴപ്പഴം ഉപയോഗിക്കുന്നതിനാൽ മാസങ്ങളോളം കേടു കൂടാതെയിരിക്കുന്നതാണ് ഈ പ്രസാദം. അഭിഷേകത്തിനു ശേഷമുള്ള പഞ്ചാമൃതം ദേവസ്ഥാനം സ്റ്റാളുകളിൽ ലഭിക്കുമ്പോൾ പല ബ്രാൻഡുകളിൽ കച്ചവടക്കണ്ണോടെ നിർമിച്ച തട്ടിപ്പ് പഞ്ചാമൃതവും പളനിമലയുടെ അടിവാരത്തിൽ ലഭ്യമാണ്.

#പളനിയുടെ_ചരിത്രം

ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ കേരളത്തിലെ രാജാവായിരുന്ന ചേരമാൻ പെരുമാൾ നായാട്ടിനിടെ പളനി മലയടിവാരത്തിലെത്തിയെന്നാണ് ചരിത്രരേഖകളിൽ പറയുന്നത്. താഴ്വാരത്തിൽ വിശ്രമിക്കുന്നിതിനിടെ സ്വപ്നദർശനത്തിൽ പരിസരത്ത് മറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ക്ഷേത്രത്തിന്റെ സൂചന ലഭിച്ചതായും ക്ഷയോന്മുഖമായ ക്ഷേത്രം അദ്ദേഹം പുനർനിർമിച്ചുവെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. ഈ ക്ഷേത്രത്തിലെ ചില നിർമിതികൾക്കുള്ള കേരളീയതനിമ ചേരമാൻ പെരുമാളുമായുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ സൂചകങ്ങളാണ്. 

തന്റെ സാമ്രാജ്യത്തിന് ഗുണകരമാവും വിധം ചേരമാൻ പെരുമാളാണ് ദണ്ഡായുധപാണിയുടെ വിഗ്രഹം പടിഞ്ഞാറു ദർശനമായി സ്ഥാപിച്ചതെന്നും വിലയിരുത്തലുണ്ട്. കാര്യമെന്തായാലും പടിഞ്ഞാറു ദർശനമായി നിലകൊള്ളുന്നതു കൊണ്ടു തന്നെ കേരളത്തിന്റെ അനുഗ്രഹദാതാവാണ് പളനിയാണ്ടവൻ എന്നാണ് മലയാളികളിൽ പൊതുവേയുള്ള വിശ്വാസം.

#സിദ്ധഭോഗർ_ക്ഷേത്രം

പളനിമല ക്ഷേത്രത്തിൽ പാർവതി പരമേശ്വരന്മാർക്കും ക്ഷേത്രാങ്കണത്തിൽ തന്നെ ഗണപതിക്കും പ്രത്യേക പൂജാഗൃഹങ്ങളുണ്ട്. സിദ്ധഭോഗർ ക്ഷേത്രമാണ് ഇവിടുത്തെ മറ്റൊരു പ്രധാന ആരാധനാസ്ഥലം. പതിനെട്ടു മഹാമുനിമാരിൽ ഒരാളായ സിദ്ധഭോഗരാണ് ഇവിടെ സുബ്രഹ്മണ്യ പ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയതെന്നാണ് വിശ്വാസം. ബിസി മൂവായിരത്തിനു മേൽ ജീവിച്ചിരുന്ന സിദ്ധഭോഗരുടെ നിർവികല്പസമാധി സ്ഥലമാണ് പളനി ക്ഷേത്രത്തിന്റെ തിരുമുറ്റത്തുളള സിദ്ധഭോഗർ ക്ഷേത്രം. ശിവലിംഗം, നവദുർഗ, മരതക എന്നിവയുടെ പ്രതിബിംബങ്ങളും ഇവിടെയുണ്ട്. ഭോഗരുടെ സമാധിയും ക്ഷേത്രത്തിലെ ഗർഭഗൃഹവും ഭൂഗർഭപാതയിലൂടെ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നതായും വിശ്വാസമുണ്ട്.

#പഴനിയുടെ_ഐതിഹ്യം

കൈലാസപതിയായ മഹാദേവന് നാരദമഹർഷി ഒരിക്കൽ ദിവ്യമായ പഴം നൽകി. പത്നീസ്നേഹത്തിന്റെ മൂർത്തിമദ്ഭാവമായ മഹാദേവൻ അത് പാർവതിക്കു നൽകി. എന്നാൽ മാതൃസ്നേഹം നിറഞ്ഞ മനസോടെ മക്കൾക്ക് അത് നൽകാനാണ് പാർവതി പറഞ്ഞത്. ജ്ഞാനാമൃതം നിറഞ്ഞ പഴം മുറിച്ചു നൽകേണ്ടെന്ന നാരദവാക്യം കേട്ട മഹാദേവൻ പുത്രന്മാരായ ഗണപതിയേയും സുബ്രഹ്മണ്യനേയും അടുത്തുവിളിച്ച ശേഷം മക്കളിൽ ആരാണ് ആദ്യം ലോകം ചുറ്റിവരുന്നത് അവർക്ക് ആ പഴം നൽകുമെന്ന് പറഞ്ഞു. മൽസരബുദ്ധിയിൽ മുന്നിലുള്ള സുബ്രഹ്മണ്യൻ ഉടൻ തന്നെ മയിൽവാഹനമേറി ഭൂലോക പ്രദക്ഷിണത്തിനായി യാത്രതിരിച്ചു.

സ്വതവേ തടിയനും കുടവയറനുമായ ഗണപതിയാവട്ടെ ഭൂപ്രദക്ഷിണം എളുപ്പമല്ലെന്നു കണ്ട് ബുദ്ധിപരമായ ഒരു നിലപാടാണ് സ്വീകരിച്ചത്. മാതാപിതാക്കളായ പാർവതി പരമേശ്വരന്മാരെ വലംവച്ച ശേഷം ഗണപതി പരമേശ്വരനോട് പഴം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ലോകപിതാക്കൾ കൂടിയായ പാർവതീ പരമേശ്വരന്മാരിൽ പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ അടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നായിരുന്നു ഇതിന് ഗണപതിയുടെ വ്യാഖ്യാനം. മകന്റെ വിവേകത്തിൽ തൃപ്തനായ മഹാദേവൻ പഴം ഗണപതിക്കു സമ്മാനിച്ചു. 

ലോകം ചുറ്റിയെത്തിയ സുബ്രഹ്മണ്യൻ പഴം കൈക്കലാക്കിയ ഗണപതിയേയാണ് കണ്ടത്. പരാജിതനായതിലെ നിരാശയിൽ സർവ ആഡംബരങ്ങളും പരിത്യജിച്ച് പണ്ടാരവേഷം ധരിച്ച് ബാലമുരുകൻ കൈലാസത്തിൽ നിന്ന് തെക്കോട്ടു തിരിച്ചതായും തിരുഅവിനാൻകുടിയിലെ പളനിമലയുടെ മുകളിൽ  ദണ്ഡായുധപാണിയായി തപസ്സനുഷ്ഠിച്ച് നിലകൊണ്ടുവെന്നുമാണ് വിശ്വാസം.

പാർവതീപരമേശ്വരന്മാർ മകനെ കാണാൻ അവിടെയെത്തുകയും സകല അറിവിന്റെയും പൊരുൾ നീ തന്നെയാണ് എന്ന ആത്മീയഅർഥത്തിൽ പഴം ("പളം നീ താനപ്പാ") നീയാണ് എന്നു പറഞ്ഞ് മകനെ ജ്ഞാനം പകർന്ന് നൽകിയ സ്ഥലമായതുകൊണ്ടാണ്  "പളനി" എന്ന പേര് മലയ്ക്കു ലഭിച്ചതെന്നാണ് വിശ്വാസം. ഏകാന്തവാസമാണ് തനിക്കുചിതം എന്ന വാദത്തിൽ  സുബ്രഹ്മണ്യൻ താഴ്വാരത്തിലെ തിരുഅവിനാൻകുടിയിൽ നില കൊണ്ടുവെന്നും ഇവിടെ നിന്നാണ് പിന്നീട് പളനിമലയിലേക്ക് ഭഗവാൻ അധിവാസം ചെയ്തതെന്നുമാണ് ഐതിഹ്യം.

ആറുമുഖങ്ങളോടു സുബ്രഹ്മണ്യനാണ് (ഷണ്മുഖൻ) തിരുഅവിനാൻകുടി ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രതിഷ്ഠ. മലമുകളിലെ പളനിക്ഷേത്രത്തിൽ തീർഥാടനത്തിനെത്തുന്നവരിൽ പലരും ഈ ഐതിഹ്യത്തിന്റെ പിൻപറ്റി തിരുഅവിനാൻകുടി ക്ഷേത്രവും സന്ദർശിച്ചാണ് മടങ്ങുക. തിരുഅവിനാൻകുടിക്കു സമീപമുള്ള ശരവണപൊയ്കയിലോ ഷൺമുഖ നദിയിലോ സ്നാനം ചെയ്തു വേണം മല ചവിട്ടാനെന്നാണ് വിശ്വാസം. വഴിപാട് നടത്താനായി എത്തുന്നവർ അടിവാരത്തിൽ വച്ചു തലമുണ്ഡനം ചെയ്തു കുളിച്ച ശേഷമാണ് മല കയറുന്നത്.

#തലമുണ്ഡനം_എന്ന_നേർച്ച

തലമുണ്ഡന നേർച്ചയുടെ തലസ്ഥാനം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന തിരുപ്പതിയോളം വരില്ലെങ്കിലും പഴനിയിലും ഈ നേർച്ച ഏറെ പ്രസിദ്ധമാണ്. നൂറുകണക്കിനു വർഷം പഴക്കമുള്ള ആചാരമെന്ന പെരുമയും ഇവിടുത്തെ തലമുണ്ഡനത്തിനുണ്ട്. മനസിലെ അഹന്ത ഒഴിവാക്കി ആത്മീയ ഉണർവ് നേടുകയെന്നതാണ് ഈ നേർച്ചയ്ക്കു പിന്നിലെ ഐതിഹ്യം. മുണ്ഡിത ശിരസുമായി നിലകൊളളുന്ന പഴനിയാണ്ടവനോട് സ്വയം താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കുകയെന്ന വിശ്വാസവുമുണ്ട്. കുഞ്ഞുങ്ങൾ ജനിച്ച ശേഷം ആദ്യത്തെ മുടിയൊഴിക്കാനും പലരും പളനിയിൽ എത്തുന്നു. 

#കാവടി_നേർച്ചയുടെ_ഐതിഹ്യം

മഹാമുനിയായ അഗസ്ത്യർ കൈലാസത്തിലെത്തി മഹാദേവനെ പൂജിച്ചു മടങ്ങുമ്പോൾ ഭഗവാന്റെ അനുഗ്രഹത്തോടെ രണ്ടു പർവതങ്ങൾ നേടി. ഹിഡുംബൻ എന്ന അസുരനായ അനുചരന്റെ തോളിൽ ഒരു ദണ്ഡിന്റെ രണ്ടറ്റങ്ങളിലായി മലകൾ എടുത്ത് തന്റെ പർണശാലയിലെത്തിക്കാൻ ചട്ടംകെട്ടിയ ശേഷം അഗസ്ത്യമുനി കൈലാസത്തിൽ നിന്നു മടങ്ങി. പളനിക്കു സമീപമെത്തിയപ്പോൾ ക്ഷീണം കാരണം ഹിഡുംബൻ വിശ്രമിക്കാനായി ഈ മലകൾ തോളിൽ നിന്നിറക്കി. അവ പിന്നീട് ഉയർത്താൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതിനായില്ല.

കാരണം തേടിയ ഹിഡുംബന് മലകളിലൊന്നായ ശിവഗിരിയിൽ തേജ്വസാർന്ന ഒരു ബാലൻ കൗപീനം മാത്രം ധരിച്ച് വടിയും ധരിച്ചു നിൽക്കുന്നതാണ് കാണാനായത്. ഈ ബാലനാകട്ടെ, കൈലാസപർവതനിരയുടെ ഭാഗമായ മല തന്റേതാണെന്ന് ഹിഡുംബനോട് വാദിച്ചു. വാക്കുതർക്കത്തിനു ശേഷമുണ്ടായ യുദ്ധത്തിൽ ഹിഡുംബനെ ബാലൻ വധിച്ചു. ദിവ്യദൃഷ്ടിയിൽ ഇക്കാര്യം അറിഞ്ഞ അഗസ്ത്യമുനിയും ഹിഡുംബന്റെ ഭാര്യയ്ക്കൊപ്പം അവിടെയെത്തി ദിവ്യബാലനായ സുബ്രഹ്മണ്യനെ സ്തുതിച്ച് ക്ഷമ യാചിച്ചു. പ്രീതനായ ദണ്ഡായുധപാണി ഹിഡുംബനെ ജീവൻ നൽകി. 

പുനർജനിച്ച ഹിഡുംബനാവട്ടെ രണ്ടു വരങ്ങളാണ് ചോദിച്ചത്. ഒന്ന് തന്നെ പളനിയാണ്ടവന്റെ ദ്വാരപാലകനാക്കണം. രണ്ട് താൻ മലകൾ കൊണ്ടു വന്നപോലെ പൂജാദ്രവ്യങ്ങൾ ക്ഷേത്രത്തിൽ കാവടിയായി കൊണ്ടു വരുന്നവരെ അനുഗ്രഹിക്കണം. ഈ രണ്ടു വരങ്ങളും മുരുകൻ ഹിഡുംബനു നൽകി. പളനിമലയിലേക്കുള്ള പടികൾ കയറി വരുമ്പോൾ പകുതി വഴിയെത്തുമ്പോൾ ഹിഡുംബന്റെ ക്ഷേത്രവും നിലകൊളളുന്നു. ദേവകളുടെ സേനാധിപതിയുടെ സന്നിധിയിൽ ഒരു അസുരന് ഭക്തർ ആരാധനയർപ്പിക്കുന്ന ക്ഷേത്രമെന്ന പ്രത്യേകത ഇതിനുണ്ട്.

#പളനി_യാത്രയിൽ_ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്

പളനിമലയുടെ അടിവാരത്തിൽ താമസത്തിന് ഒട്ടേറെ ഹോട്ടലുകളുണ്ടെങ്കിലും ദേവസ്ഥാനം (ദേവസ്വം) വക സത്രത്തിലെ താമസസ്ഥലങ്ങളാണ് ഭക്തർക്ക് കൂടുതൽ ലാഭകരമാവുക. സാധാരണ മുറികൾ മുതൽ റസ്റ്റ് ഹൗസുകൾ, ഡീലക്സ് കോട്ടേജുകൾ, എസി റൂമുകൾ വരെ ഇവിടെ ലഭ്യമാണ്. മറ്റുളളിടങ്ങളെക്കാൾ ചുരുങ്ങിയ നിരക്കിൽ തീർഥാടകർക്ക് ആവശ്യമായ സൗകര്യങ്ങളെല്ലാം ഇവിടെ ലഭ്യമാണ്.

മലമുകളിലെ ക്ഷേത്രത്തിലും താഴ്വാരത്തെ വഴിയോരങ്ങളിലും ഭക്തരെ സഹായിക്കുവാൻ എന്ന നിലയിൽ പലരും എത്തുക പതിവാണ്. പൂജാസാധനങ്ങൾ നൽകി ഭീമമായ തുക ഈടാക്കുന്ന ഈ വിരുതന്മാരിൽ നിന്നകന്ന് ദേവസ്വം സ്റ്റാളുകളിൽ നിന്നും മറ്റും ലളിതമായ രീതിയിൽ പൂജാദ്രവ്യങ്ങൾ വാങ്ങി ദർശനം നടത്തുന്നതാകും ഉചിതം.

ക്ഷേത്രപരിസരത്ത് ഭക്തരുടെ പക്കൽ നിന്നും പൂജാസാധനങ്ങൾ വാങ്ങി എളുപ്പം പൂജ നടത്തിത്തരാൻ നിരക്കീടാക്കിയും തട്ടിപ്പുകളുണ്ട്. പലപ്പോഴും ക്ഷേത്ര മതിൽക്കെട്ടിലെ ഒതുങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഇതിലെ തേങ്ങയും മറ്റും പൊട്ടിച്ചൊഴിച്ച ശേഷം ഭക്തർ ദർശനം നടത്തിയെത്തുമ്പോൾ അവ നൽകി പണം വാങ്ങുകയാണ് ഇവർ ചെയ്യുക. പൂജാദ്രവ്യങ്ങൾ ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലെ പൂജാരിമാരെ ഏൽപ്പിക്കുകയാവും നല്ലത്.

പളനിക്ഷേത്ര പരിസരം മലമുകളിൽ സജീവമായ വാനരപ്പട കൊണ്ടും ശ്രദ്ധേയമാണ്. അക്രമകാരികൾ അല്ലെങ്കിലും ബാഗുകളും മറ്റ് കൗതുകമുണർത്തുന്ന വസ്തുക്കളും നിമിഷനേരത്തിൽ ഇവ തട്ടിപ്പറിച്ചെടുക്കുന്നതു പതിവാണ്. എങ്കിലും, ഇവയെ ആരും തിരിച്ചു ഉപദ്രവിക്കാറില്ല. 

സന്ധ്യകളിൽ വൈദ്യുതദീപമാലകളിൽ അലങ്കരിച്ച് മലമുകളിൽ ഒരു രത്നകിരീടം പോലെ കാണുന്ന ക്ഷേത്രത്തിന്റെയും വൈകിട്ടോടെ പളനിമലയുടെ താഴ്വാരത്തിൽ ദീപപ്രഭയിൽ സജീവമാകുന്ന തെരുവുകച്ചവടത്തിന്റെയും മനോഹാരിത ഒരു അപൂർവ രാത്രിക്കാഴ്ചയാണ്. പൗർണമി ദിനങ്ങൾക്കടുത്ത് ക്ഷേത്ര തീർഥാടനം സജീകരിച്ചാൽ മലമുകളിലെ ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് പരിസരത്തെ മലനിരകളും താഴ്വാരങ്ങളും ചാന്ദ്രശോഭയിൽ കണ്ട് മനംനിറയ്ക്കാനുമാകും. 

പഴനിമലയുടെ അടിയിൽ മലയെചുറ്റി ഗിരിവീഥി എന്നറിയപ്പെടുന്ന രണ്ടര കിലോമീറ്ററോളം വരുന്ന പ്രദക്ഷിണപാതയുണ്ട്. ക്ഷേത്രാരാധനയ്ക്കു വരുന്ന ഭക്തർ ഈ പാത ചുറ്റിവരുന്നതും പുണ്യകർമമായി കാണുന്നു.

തമിഴ്നാടിന്റെ പ്രധാന പട്ടണങ്ങളിൽ നിന്ന് പളനിയിലേക്ക് ബസുകളുണ്ട്. പാലക്കാട്, എറണാകുളം, ചേർത്തല, ചങ്ങനാശേരി, കൊട്ടാരക്കര ഡിപ്പോകളിൽ നിന്ന് പളനി ബസ് ലഭിക്കും. പാലക്കാട് നിന്ന് ഉദുമൽപേട്ട് വഴി 67 കിലോമീറ്ററും തിരുവനന്തപുരത്ത് നിന്ന് നാഗർകോവിൽ, മധുര, ഡിണ്ടിഗൽ, പളനി വരെ 414 കിലോമീറ്ററുമുണ്ട്. കോട്ടയം, കുമളി, കമ്പം വഴി പളനിയിലേക്ക് 294 കിലോമീറ്റർ സഞ്ചരിക്കണം.

ചെന്നൈ സെൻട്രൽ, പൊള്ളാച്ചി, മധുര, ഡിണ്ടിഗൽ, തിരുച്ചെന്തൂർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് പളനി റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ട്രെയിൻ ലഭിക്കും. പളനി റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് രണ്ടു കിലോമീറ്റർ മാറിയാണ് പളനി ക്ഷേത്രം.

കോയമ്പത്തൂരാണ് സമീപത്തെ വിമാനത്താവളം. അഹമ്മദാബാദ്, ബാംഗ്ലൂർ, കോഴിക്കോട്, ചെന്നൈ, കൊച്ചി, ഹൈദരാബാദ്, മുംബൈ, ന്യൂഡൽഹി, ഷാർജ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് കോയമ്പത്തൂരിലേക്ക് വിമാന സർവീസുണ്ട്. കോയമ്പത്തൂരിൽ നിന്ന് ഉദ്ദേശം നൂറു കിലോമീറ്റർ റോഡുമാർഗം പളനിയിലെത്താം.

വിവരങ്ങൾക്ക് കടപ്പാട്: വിക്കിപീഡിയയും, ക്ഷേത്ര വെബ്സൈറ്റും, ഐതിഹ്യ പുസ്തകങ്ങളും.. 

ഷെയർ/കോപ്പി  ചെയ്യുക 

ചിത്രം: #തങ്കത്തേർ_എഴുന്നെള്ളത്ത്.

എന്തു കൊണ്ട് രാമായണവും, മഹാഭാരതവും ഭാരതീയരുടെ അഥവാ ഹൈന്ദവരുടെ ഏറ്റവും സമാരാദ്ധ്യങ്ങളായ പുണ്യഗ്രന്ഥങ്ങളായി

 എന്തു കൊണ്ട് രാമായണവും, മഹാഭാരതവും ഭാരതീയരുടെ അഥവാ ഹൈന്ദവരുടെ ഏറ്റവും സമാരാദ്ധ്യങ്ങളായ പുണ്യഗ്രന്ഥങ്ങളായി എന്നറിയുമോ? 

യഥാർത്ഥത്തിൽ ഓരോ ഹൈന്ദവനും അഥവാ ഭാരതീയനും വളരെ കൃത്യമായി അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട വസ്തുതയാണ് ഇത്. കാരണം, എന്താണ് ഹിന്ദു, അഥവാ സനാതന ധർമ്മം എന്നതിന്റെ ഉത്തരം കൂടി ഇതിലടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

എന്ന് മാത്രമല്ല അനാദിയായ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഹൈന്ദവ ധർമ്മിയായിരിക്കുന്നതിൽ അളവറ്റ ആഹ്ളാദവും, അഭിമാനവും, പകരുന്ന തിരിച്ചറിവു കൂടിയാണത്.

അതെന്താണെന്ന് നമുക്ക് നോക്കാം. ഗഹനമായ വിഷയമാണ്. പരമാവധി ലളിതമായി പറയാൻ ശ്രമിക്കാം. എന്തു കൊണ്ട് രാമായണവും, ഭാരതവും എന്നതിന് ഒറ്റ വാചകത്തിൽ ഉത്തരം പറയുക യഥാർത്ഥത്തിൽ സാദ്ധ്യമാണ് പക്ഷെ കാര്യകാരണ സഹിതം അറിഞ്ഞാലേ അതിന്റെ മഹത്വം ഉൾകൊള്ളാനും വസ്തുത ഗ്രഹിക്കാനും സാധിക്കൂ എന്നാദ്യം അറിയുക. 

സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, സംഹാരങ്ങൾ നിർവഹിക്കുന്ന ത്രിമൂർത്തി ദേവന്മാരിൽ, സ്ഥിതി അഥവാ  ജനനത്തിനും മരണത്തിനുമിടയിൽ പരിപാലനം നടത്തുന്ന മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ പത്ത് അവതാരങ്ങളിൽ പൂർണ്ണ മനുഷ്യാവതാരങ്ങൾ എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന രണ്ട് അവതാരങ്ങളാണ് ശ്രീരാമനും, ശ്രീകൃഷ്ണനും . ഇതിൽ രാമകഥ, രാമായണവും,  കൃഷ്ണഗാഥ മഹാഭാരതവും എന്ന് പറയാം. അതിനാൽ ഈ രണ്ട് പുണ്യഗ്രന്ഥങ്ങളും ഭാരതീയർക്ക് "ദൈനംദിന പാരായണ"ത്തിനുള്ള പുണ്യഗ്രന്ഥങ്ങളായി എന്നാണ് പൊതുവേ കരുതപ്പെടുന്നത്. എന്നാലത് മാത്രമല്ല അഥവാ അതല്ല യഥാർത്ഥ കാരണം.

അതെ. ആ വസ്തുത വിശദമായി അറിഞ്ഞ് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് പ്രപഞ്ചം, ഈശ്വരൻ, ജഗത്ത്, മിഥ്യ എന്നിവയെ കുറിച്ച് കൃത്യമായ ധാരണയും സുഖ-ദുഃഖ സമ്മിശ്രമായ ഈ സംസാരസാഗരം, സമചിത്തതയോടെ, ശാന്തമായി തരണം ചെയ്ത് മനുഷ്യജന്മം കൊണ്ട് പരമാവധിയായി നേടാവുന്ന മോക്ഷപ്രാപ്തിയിലേക്ക് ലയിക്കുവാനുമുള്ള കവാടങ്ങളാണ് ഈ ഗ്രസ്ഥങ്ങളെന്ന് ബോദ്ധ്യമാവുകയും ചെയ്യും. അഥവാ സനാതനധർമ്മം എന്താണെന്ന് ബോദ്ധ്യമാവും.

നാലു വേദങ്ങൾ, പതിനെട്ടു പുരാണങ്ങൾ, ഉപ പുരാണങ്ങൾ, ആരണ്യകങ്ങൾ, ഉപ വേദങ്ങളായ ഉപനിഷത്തുകൾ, ശ്രുതികൾ, സ്യമ്തികൾ, സംഹിതകൾ, ശാസ്ത്രങ്ങൾ, ദർശനങ്ങൾ എന്നു വേണ്ട അസംഖ്യം ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ഒരു വൈജ്ഞാനിക സാഗരമാണ് ഭാരതീയ ഋഷി പരമ്പരകൾ സഹസ്രാബ്ദങ്ങളിലൂടെ ലോകത്തിന് നൽകിയ സംഭാവന. ബ്രഹത്തായ ഒരു വൈജ്ഞാനിക ഗ്രന്ഥപ്പുരയാണ് നമ്മുടെ പൈതൃകം നൽകിയ പ്രധാന സംഭാവന....!!

ഇവയിൽ സ്മൃതികകളുടെ ഭാഗമാണ് ഇതിഹാസങ്ങളായ രാമായണവും ഭാരതവും. സ്മൃതി എന്നാൽ ഓർമ്മ അഥവാ ചരിത്രം എന്നും വിവക്ഷയുണ്ട്. പൗരാണിക ചരിത്രങ്ങൾ അങ്ങനെ രേഖപ്പെടുത്തിയതാണ് ഈ സ്മൃതികൾ. (കൂട്ടത്തിൽ പറയട്ടെ, മനുസ്മൃതിയും ഇതേ പോലെ ഒരു പൗരാണിക ചരിത്രരേഖ മാത്രമാണ്. മനു എന്ന രാജാവിന്റെ കാലത്തെ ഭരണക്രമം ഉൾപ്പെടെ നിലനിന്നിരുന്ന ചരിത്രം. അത് ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണമാണ് എന്ന വിഡ്ഡിത്തം ഏറെ മുഴങ്ങുന്ന കാലമാണല്ലോ ഇത്. അതിനാൽ സൂചിപ്പിച്ചു എന്ന് മാത്രം.)

ഇത്രയും അതി ബ്രഹത്തായ ഒരു വിജ്ഞാന സാഗരത്തിൽ നിന്നും കേവലം രാമായണവും മഹാഭാരതയും മാത്രം എന്തു കൊണ്ട് ഇത്ര പ്രശസ്തവും, പ്രാമാണികവുമായി എന്നതാണ് പ്രസക്തമായ വിഷയം. അതിലേക്ക് തന്നെ  പോകാം. 

അതിന് കാരണം ധർമ്മത്തിന്റെ മൂർത്തിമത് അവതാരമായ ഭഗവാൻ ശ്രീരാമനും, ഭഗവദ് ഗീതാകാരനായ പൂർണ്ണാവതാരം ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണനും തന്നെ. രാമായണവും, മഹാഭാരതവും അതിലെ ഭാഗമായ ഭഗവദ്ഗീതയും മനസ്സിരുത്തി പഠിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് ഒരു ജീവിതം അതിന്റെ സമ്പൂർണ്ണ അർത്ഥത്തിൽ സുഖദുഃഖങ്ങളെയെല്ലാം സമഭാവനയോടെ നിസ്സംഗതയോടെ നേരിടാനും വിജയിക്കാനും, ധർമ്മത്തിലുറച്ച ഒരു ജീവിതം ജീവിക്കാനും സാധിക്കുന്നു.

മനുഷ്യജീവിതം സുഖദുഃഖ സമ്മിശ്രമാണ്. മനുഷ്യ മനസ്സാകട്ടെ സങ്കീർണ്ണവും, ജിജ്ഞാസാഭരിതവും. !ഈശ്വരൻ അഥവാ ദൈവം ഉണ്ടോ എന്നതു മുതൽ ജനനത്തിന് മുൻപ് തനെവിടെയായിരുന്നു എന്നതും മരിച്ചാൽ എന്താകും എന്ന ആകാംക്ഷയും നാളെയെന്തെന്ന ആശങ്കയും, മരണഭയമെന്ന ആധിയും ഒക്കെ ചേർന്ന സങ്കീർണ്ണതകളാണ് മനുഷ്യമനസ്സ് അഥവാ ബോധമണ്ഡലം..!! 

ഇത്തരം ആകുലതകളെയാണ് ലോകമെമ്പാടും ഉടലെടുത്ത വിശ്വാസങ്ങൾ അഥവാ മതങ്ങൾ എന്നും അഭിസംബോധന ചെയ്തതും ചൂഷണം ചെയ്തതും ഇന്നും ചെയ്യുന്നതും. ഇതിന്റെ പേരിലാണ് ലോകത്ത് കാലാകാലങ്ങളായി ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ കൊല ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതും. 

കാരണം കാണാമറയെത്തെവിടെയോ ഒരു സ്വർഗ്ഗമുണ്ടെന്നും ആ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ നാഥനായ ദൈവമാണ് ഈ പ്രപഞ്ച സൃഷ്ടാവെന്നതെന്നും ആ സൃഷ്ടാവിനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ അഥവാ പ്രീതിപ്പെടുത്തി എങ്ങനേലും സ്വർഗ്ഗത്തിൽ കയറിപ്പറ്റുകയാണ് ആകെയുള്ള ജീവിതലക്ഷ്യമെന്നും ഒക്കെ ധരിച്ചുവശായി മനുഷ്യർ സ്വജീവിതം തനിക്കും മറ്റുള്ളവർക്കും നരകതുല്യമാക്കി മാറ്റുന്നതും കൊലപാതകങ്ങളടക്കം ക്രൂരതകൾ ലജ്ജയില്ലാതെ ചെയ്യുന്നതും. ഒരു സഹസ്രാബ്ദത്തിന് മുകളിലായി ഭാരതീയർ ഏറെ വേട്ടയാടപ്പെട്ടതും കൊല്ലപ്പെട്ടതും ഈ അധിനിവേശ മതങ്ങളാലാണ്.

അവരുടെ കണ്ണിൽ ഹിന്ദുക്കൾ ബഹുദൈവ ആരാധനയെന്ന പാപം ചെയ്യുന്നവരത്രേ. അതിൽ നിന്നവരെ തതാന്തങ്ങളുടെ മതങ്ങളിലേക്ക് ആകർഷിക്കുവാൻ വാൾത്തല മുതൽ പാലും പാൽപ്പൊടിയും വരെ ആയുധമാക്കുന്നവർ ഒന്നര സഹസ്രാബ്ദമായി സമ്പൂർണ്ണ അധിനിവേശത്തിനും ആധിപത്യത്തിനും ശ്രമിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും ഭാരതം തല ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു നിന്നതിന് കാരണം ഒരു കൈയ്യിൽ രാമായണവും മറുകൈയ്യിൽ ഗീതയും മുറുകിപ്പിടിച്ച് സനാതന ധർമ്മം നിവർന്നു നിന്നതുകൊണ്ടാണ്. 

ബുദ്ധൻ നടത്തിയ അധിനിവേശം ഭാരതത്തിന്റെ നാലരതിരുകൾക്ക് പുറത്തേക്ക് ഓടിക്കാൻ ശങ്കരനും ബ്രിട്ടീഷ് നുകത്തിന് കീഴിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്ന് ഹതാശരായ ഒരു ജനതയുടെ സിരകളിലേക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്ന് ഒരു ഉയർത്തെഴുന്നേൽപ്പിന് പാകമാക്കാൻ വിവേകാനന്ദനും അവതാരമെടുത്തത് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഭഗവദ്ഗീതയിൽ' പറഞ്ഞതു പോലെയായിരുന്നു.

യദാ യദാഹിധര്‍മ്മസ്യ 

ഗ്ലാനിര്‍ഭവതിഭാരത

അഭ്യുത്ഥാനമധര്‍മ്മസ്യ

തദാത്മാനം സ്രുജാമ്രുഹം

പരിത്രാണായ  സാധൂന

വിനാശായ ചദുഷ്‌ക്രുതാം

ധര്‍മ്മ സംസ്‌ഥാപനാര്‍ത്ഥായ 

സംഭവാമി യുഗേ  യുഗേ

ഏതേതുകാലത്തില്‍ ധര്‍മ്മത്തിനു ഗ്ലാനി (ഹാനി)യും അധര്‍മ്മത്തിന് ആധിക്യവും ഉണ്ടാകുന്നുവോ, അതതു കാലത്തില്‍ ഞാന്‍ എന്റെ മായ കൊണ്ട് എന്നെത്തന്നെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. (സ്വയം അവതരിക്കുന്നു.)

ഇത് ഭഗവാൻ നൽകുന്ന ഉറപ്പ്. ജനനവും, ജീവിതവും മരണവുമെല്ലാം മായാബന്ധിതമായ മിഥ്യ മാത്രമാണെന്നും ജന്മജന്മാന്തരങ്ങളിലൂടെ കർമ്മാനുസൃതമായി ആത്മാവു നടത്തുന്ന യാത്രയാണ് ജീവനെന്നും മരണത്തിനപ്പുറം ഭയപ്പെടേണ്ട ഒന്നുമില്ലെന്നും മറിച്ച് കർമ്മം ചെയ്യാൻ ലഭിച്ച മഹത്തരമായ മനുഷ്യജന്മം കൊണ്ട് ധർമ്മത്തിൽ അടിയുറച്ച് ജീവിച്ച് മോക്ഷപ്രാപ്തി നേടാനും ഭഗവദ് ഗീത ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു. തന്നിൽ നിന്ന് വേർപ്പെട്ട മറ്റൊന്നല്ല ഹിന്ദുവിന് ഈശ്വരൻ.

"ഈശാവാസ്യമിദം സർവ്വം 

യദ് കിഞ്ചിത് ജഗത്യാം ജഗത്''

അനന്തകോടി നക്ഷത്ര ജാലങ്ങളുള്ള ഈ ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തിൽ സർവ്വതും ഈശ്വരാംശം തന്നെയെന്ന് വേദോപനിഷത്തുകൾ പറഞ്ഞു വച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ ഭാഗം തന്നെയാണ് സർവ്വതും. ഗോചരവും, അഗോചരവുമായതിലും,' സൂക്ഷ്മത്തിലും സ്ഥൂലത്തിലും തുടിക്കുന്നത് അവിടുത്തെ ശക്തി തന്നെ. സർവ്വ ജീവജാലങ്ങളിലും അണുവണുവിൽ പ്രസരിക്കുന്നത് ഈശ്വരചൈതന്യമാണത്രേ. ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തിന് സമഗ്രമായ ഒരു ബോധവും, അതിലെ ഓരോ സൂക്ഷ്മകണങ്ങൾക്ക് തനതായ ചൈതന്യവും ഉള്ളതായി ഉപനിഷത്തുകൾ പറയുന്നു. ആധുനിക ശാസ്ത്രം ഇലക്ട്രോമാഗ്നെറ്റിക്ക് എനർജി എന്ന്' വിളിക്കുന്ന ഇതേ ഊർജ്ജപ്രവാഹമാണ് പ്രപഞ്ച ചൈതന്യം അഥവാ ബ്രഹ്മചൈതന്യം എന്ന് പൗരാണിക ഭാരതം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. 

അതായത് ഈ ചൈതന്യമാണ് ഹിന്ദുവിന്റെ ഏകദൈവം അഥവാ ബ്രഹ്മം. സൂക്ഷ്മതലത്തിലുൾപ്പടെ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ചൈതന്യത്തെ സ്വാംശീകരിച്ച് ഒരു സങ്കൽപ്പത്തിൽ ജനോപകാരപ്രദമായി ആവാഹിച്ചു കുടിയിരുത്തുന്ന സ്ഥലങ്ങളാണ് ക്ഷേത്രങ്ങൾ. ആ സങ്കൽപ്പങ്ങളാണ് ദേവതകൾ. അങ്ങനെ ജഗത്ത് മുഴുവൻ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ഏക ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന ഹിന്ദു ബഹുദൈവത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നു, !

"ഏകം സത് വിപ്രാ ബഹുതാ വദന്തി'' 

ഭഗവദ്ഗീതയിലുടെ ഭഗവാൻ ഉദ്ബോധിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതും ഇതാണ്. ആത്മാവ് അനശ്വരമാണ്. അത് ഈശ്വരീയമാണ്. ഓരോ ജന്മവും പൂർവ്വജന്മാർജ്ജിതമായ കർമ്മങ്ങളുടെ തുടർച്ചയാണ്. അതിനാൽ ഓരോ ജന്മങ്ങളുടേയും സാഹചര്യങ്ങളിലെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ ജന്മജന്മാന്തരങ്ങളിലൂടെ ആർജ്ജിച്ച സഞ്ചിത കർമ്മങ്ങളുടെ ഫലമായിരിക്കുമെന്നും അതിനാൽ ധർമ്മത്താൽ അധിഷ്ഠിതമായ കർമ്മയോഗ ജീവിതം നയിച്ച് ഓരോ വ്യക്തിയും അവനവന്റെ മോക്ഷപ്രാപ്തിക്കായി പ്രയത്നിക്കണം എന്നും ഗീതാകാരൻ പറയുന്നു.മുൻജന്മ ചെയ്തികൾ എത്ര മോശമായിരുന്നാലും ശരി ഈ ജന്മം ധർമ്മാനുസൃതമായി ജീവിച്ചാൽ കർമ്മദോഷങ്ങളെല്ലാം നീക്കി മോക്ഷപ്രാപ്തി അഥവാ ഈശ്വരനിൽ ഇനിയൊരു ജന്മമെടുക്കാതെ ലയിക്കാൻ സാധിക്കുമത്രേ. ഇത് ഓരോ വ്യക്തിയും സ്വയം അനുഷ്ഠിക്കേണ്ട ചര്യയാണ്. അവനവനല്ലാതെ മറ്റൊരാൾക്ക് മോക്ഷം നേടിക്കൊടുക്കാൻ ഒരാൾക്ക് സാദ്ധ്യമല്ല. എന്നാൽ സ്വജീവിതം മറ്റുള്ളവർക്ക് മാതൃകയാക്കി കൊടുക്കാൻ ഒരാൾക്ക് സാധിക്കും. 

അതുമല്ലെങ്കിൽ ലോകോപകാരപ്രദമായി മനുഷ്യജന്മമെടുത്ത് സദ്കർമ്മങ്ങൾക്കായി അവതരിക്കാനും സാധിക്കും. അങ്ങനെ ഈശ്വരേച്ഛയാൽ ജന്മാവതരാമെടുത്ത പുണ്യാത്മാക്കളാണ് ശ്രീരാമനും, ശ്രീകൃഷ്ണനും. സ്വധർമ്മത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായി ലോകത്തിന് മുഴുവൻ മാതൃകയായി ജീവിക്കാൻ പുണ്യം ചെയ്ത ആത്മക്കൾക്കാണ് കഴിയുക. അവരിൽ ഈശ്വരാംശമേറിയിരിക്കും. ഭഗവാൻ ശ്രീരാമനും ശ്രീകൃഷ്ണനും ഒക്കെ മനുഷ്യജന്മമെടുത്ത് എത്തിയപ്പോളുമാകട്ടെ സുഖദുഖസമ്മിശ്രമായിരുന്നു അവരുടെ ജീവിതം. 

ഭഗവാൻ ശ്രീരാമനെ നോക്കു.. ജനിച്ചത് രാജകുമാനായിട്ടാണ്, എന്നിട്ടും പതിമൂന്നാം വയസ്സിൽ വിശ്വാമിത്ര മഹർഷി അസുരന്മാരെ നേരിടാൻ വിളിച്ചു കൊണ്ട് കാട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോൾ മുതൽ സംഘർഷഭരിതമായിരുന്നു ആ ജീവിതം. സീതാസ്വയംവരം കഴിഞ്ഞ ഉടനെ പരശുരാമനുമായി യുദ്ധം. പിന്നീട് അർഹതപ്പെട്ട സിംഹാസനം ഉപേക്ഷിച്ച് കാട്ടിലലഞ്ഞു. സീതാപഹരണം മുതൽ സ്വർഗാരോഹണം വരെ എന്തെന്തു കഷ്ടപ്പാടുകൾ! 

എന്നിട്ടോ എപ്പോളെങ്കിലും ധർമ്മം വെടിഞ്ഞ് സ്വജീവിതം സുഖകരമാക്കാൻ തുനിഞ്ഞോ രാമൻ? കാനനവാസം തിരഞ്ഞെടുത്തതും, രാവണ നിഗ്രഹം കഴിഞ്ഞ് സ്വർണ്ണമയിയായ ലങ്ക ഉപേക്ഷിച്ച് മാതൃഭൂമിയിലേക്ക് മടങ്ങിയതുമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ എത്രയോ സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി ജനകോടികളെ സ്വാധീനിച്ചു?

പിറക്കും മുൻപേ മരണം കുറിക്കപ്പെട്ട ഭഗവാൻ കൃഷ്ണന്റെ ജീവിതവും സമാനമായി സംഘർഷ ഭരിതമായിരുന്നു. ജയിലിൽ ആണ് ജനിച്ചത്. പെറ്റമ്മയെ വിട്ട് വളർന്നു. എത്രയെത്ര കൊലപാതക ശ്രമങ്ങളെ ചെറുപ്രായത്തിൽ അതിജീവിച്ചതാണ്? ഒടുവിൽ ധർമ്മം പുലരാൻ ഒരു മഹാഭാരത യുദ്ധം തന്നെ കൺമുൻപിൽ നിസ്സംഗതയോടെ കണ്ടു!

ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ നമ്മളവരുടെ ജീവിതങ്ങളെ കുറിച്ച്? എന്തോരം കഷ്ടപ്പാടുകളായിരുന്നു? എന്നിട്ടും ധർമ്മം വെടിയാതെ അവർ പ്രയാണം തുടർന്നു. ഈശ്വരാവതാരങ്ങളായ രാമനും കൃഷ്ണനും അങ്ങനെ ധർമ്മത്തിനായി ജീവിക്കാമെങ്കിൽ അത്രയൊന്നും പ്രശ്നങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത നമുക്ക് ധർമ്മത്തിലും ഈശ്വരനിലും മുഴുകി മനോഹരമായി ജീവിച്ചുകൂടെ ? അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ പ്രതിസന്ധികളെ അതിജീവിച്ചു കൂടെ?!

അതെ. സാധിക്കും. അഥവാ ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കാൻ നാം പ്രാപ്തരാകും. രാമായണവും ഭാരതവും ഓരോ മനുഷ്യനും പകർന്നു നൽകുന്നത് ധാർമ്മിക മൂല്യങ്ങൾക്കൊപ്പം  "അതിജീവന"ത്തിനുള്ള പാഠങ്ങൾ കൂടിയാണ്. 

അതു കൊണ്ടാണ് വലിയ ഗഹനമായ വിഷയങ്ങൾ ഒക്കെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വേദശാസ്ത്രങ്ങൾ ഒക്കെ പഠിതാക്കൾക്ക് വിട്ട് രാമായണവും ഭാരതവും നിത്യപാരായണത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്താൻ സാധാരണ ജനങ്ങളോടു നമ്മുടെ ഗുരുപരമ്പര നിഷ്ക്കർക്ഷിച്ചത്. അത് നൽകുന്ന പാഠങ്ങൾ മാത്രം മതി ഒരു ജന്മം സഫലമാകാൻ. 

ഏറ്റവും ദുരിതപൂർണ്ണമായ പഞ്ഞകർക്കിടകത്തിൽ തന്നെ രാമായണ പാരായണം പഴമക്കാർ കേരളത്തിൽ പതിവാക്കിയത് ക്ഷാമകാലത്ത് ഭഗവൽ സ്മരണയാൽ ഒരു ജനതയ്ക്ക് ശക്തിപകരാൻ ആണെന്നതിൽ എന്തെങ്കിലും സംശയമുണ്ടോ? 

ശ്രീരാമനേക്കാളും വലിയൊരു ധർമ്മിഷ്ഠനായ, മാതൃകാപുരുഷനായ ഒരു വീരനായകൻ ലോകചരിത്രത്തിൽ ഇല്ല തന്നെ. ശ്രീകൃഷ്ണനോളം ധാർമ്മിക മൂല്യങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകി ഭാരതമെന്ന ഈ പുണ്യഭൂമിയെ നിസ്വാർത്ഥമായി പുണർന്ന മറ്റൊരു ദേശസ്നേഹിയും ഉണ്ടാവുകയുമില്ല. ശ്രീരാമന്റെയും, ശ്രീകൃഷ്ണന്റെയും പാത പിന്തുടരുക എന്നതാണ് ഭാരതത്തിന് വിശ്വഗുരുവാകാൻ വേണ്ടി ചെയ്യാനുള്ളത്.

ശ്രീരാമജയം 🕉️🙏🕉️ 

രഞ്ജിത്ത് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ

ഭാരതീയ പൈതൃകം

 🪔🛕"ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ ഹിന്ദു മതത്തിൽ ഒന്നുമില്ല"🛕🪔

1. കേദാർനാഥ്

2. കാളഹസ്തി

3. ഏകാംബരനാഥ- കാഞ്ചി

4. തിരുവണ്ണാമലൈ

5. തിരുവനായിക്കൽ

6. ചിദംബരം നടരാജൻ

7. രാമേശ്വരം

8. കാലേശ്വരം 

ഈ പ്രമുഖ ക്ഷേത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ പൊതുവായുള്ള ബന്ധം എന്താണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ഊഹിക്കാമോ?

ഇവയെല്ലാം ശിവക്ഷേത്രങ്ങളാണെന്നാണ് നിങ്ങളുടെ ഉത്തരം എങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ഭാഗികമായി മാത്രം ശരിയാണ്.

ഈ ക്ഷേത്രങ്ങൾ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന രേഖാംശമാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നത്

അവയെല്ലാം 79 ° രേഖാംശത്തിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അതിശയകരവും വിസ്മയകരവുമായ കാര്യം, നൂറുകണക്കിന് കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള ഈ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ ആർക്കിടെക്റ്റുകൾ എങ്ങനെയാണ് ജിപി‌എസോ അതുപോലുള്ള അത്യാധുനിക സംവിധാനങ്ങളോ ഇല്ലാതെ ഇത്ര കൃത്യമായ സ്ഥലങ്ങളുമായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയോ സ്വയംഭുവാകുകയോ ചെയ്തത്?

1. കേദാർനാഥ് 79.0669 °

2. കാളഹസ്തി 79.7037 °

3. ഏകാംബരനാഥ- കാഞ്ചി 79.7036 °

4. തിരുവണ്ണാമലൈ 79.0747 °

5. തിരുവനായിക്കൽ 78.7108

6. ചിദംബരം നടരാജൻ 79.6954 °

7. രാമേശ്വരം 79.3129 °

8. കാലേശ്വരം 79.9067 °

കേദാർനാഥ് മുതൽ രാമേശ്വരം വരെ നേർരേഖയിൽ നിർമ്മിച്ച ശിവക്ഷേത്രങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾ ആശ്ചര്യപ്പെടും. ഇന്നുവരെ നമുക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത നമ്മുടെ പൂർവ്വികരുടെ പക്കലുള്ള ശാസ്ത്രവും സാങ്കേതികവിദ്യയും എന്താണെന്ന് ചിന്തിച്ചോ? ഉത്തരാഖണ്ഡിലെ കേദാർനാഥ്, തെലങ്കാനയിലെ കാലേശ്വരം, ആന്ധ്രാപ്രദേശിലെ കാളഹസ്തി, തമിഴ്‌നാട്ടിലെ അഖേശേശ്വർ, ചിദംബരം, ഒടുവിൽ രാമേശ്വരം ക്ഷേത്രങ്ങൾ 79 ° E 41 '54 "രേഖാംശത്തിന്റെ ഭൗമശാസ്ത്ര നേർരേഖയിൽ അല്ലെങ്കിൽ അതിനടുത്തായി നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഈ ക്ഷേത്രങ്ങളെല്ലാം പ്രകൃതിയുടെ 5 ഘടകങ്ങളിൽ ലിംഗഭേദം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, ഇതിനെ ഞങ്ങൾ പഞ്ച് തത്വ എന്ന് സാധാരണ ഭാഷയിൽ വിളിക്കുന്നു. പഞ്ച് തത്വ അതായത് ഭൂമി, ജലം, അഗ്നി, വായു, ആകാശം ഈ അഞ്ച് ഘടകങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ഈ അഞ്ച് ശിവലിംഗങ്ങൾ.

1. തിരുവാനക്വൽ ക്ഷേത്രത്തിൽ ജലത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു,

2. അഗ്നിയുടെ പ്രാതിനിധ്യം തിരുവണ്ണാമലയിലാണ്,

3. കാളഹസ്തിയിൽ വായുവിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു,

4. കാഞ്ചിപുരത്ത്  ഭൂമിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു

5. ചിദംബരം ക്ഷേത്രത്തിൽ സ്ഥലമോ ആകാശമോ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.

ഈ അഞ്ച് ക്ഷേത്രങ്ങൾ വാസ്തു-വിജ്ഞാനവേദത്തിന്റെ അതിശയകരമായ ഇണചേരലിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.

ഈ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായും പ്രത്യേകതയുണ്ട്. ഈ അഞ്ച് ക്ഷേത്രങ്ങൾ യോഗ സയൻസ് അനുസരിച്ച് നിർമ്മിച്ചവയാണ്, അവ പരസ്പരം ഒരു പ്രത്യേക ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ വിന്യാസത്തിലാണ് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. മനുഷ്യശരീരത്തെ ബാധിക്കുന്ന ശാസ്ത്രം തീർച്ചയായും ഉണ്ടാകും.

ആ സ്ഥലങ്ങളുടെ അക്ഷാംശവും രേഖാംശവും അളക്കാൻ ഉപഗ്രഹ സാങ്കേതികവിദ്യ ലഭ്യമല്ലാത്തപ്പോൾ ഏകദേശം നാലായിരം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഈ ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടു. അഞ്ച് ക്ഷേത്രങ്ങൾ എങ്ങനെ കൃത്യമായി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു? ദൈവത്തിന് മാത്രം അറിയാം.

കേദാർനാഥിനും രാമേശ്വരത്തിനും ഇടയിൽ 2383 കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട്. എന്നാൽ ഈ ക്ഷേത്രങ്ങളെല്ലാം ഏതാണ്ട് ഒരേ സമാന്തര വരിയിൽ വരുന്നു. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ഈ ക്ഷേത്രങ്ങൾ സമാന്തരമായി നിർമ്മിച്ച സാങ്കേതികത ഇന്നും ഒരു രഹസ്യമാണ്. 

ശ്രീ കാളഹസ്തി ക്ഷേത്രത്തിലെ വിളക്ക് അത് ആകാശത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. 

തിരുവാണിക്ക ക്ഷേത്രത്തിന്റെ അകത്തെ പീഠഭൂമിയിലെ നീരുറവ കാണിക്കുന്നത് ജല-ലിംഗത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്നാണ്. 

അണ്ണാമലൈ കുന്നിലെ കൂറ്റൻ വിളക്ക് അഗ്നി ലിംഗത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.

കാഞ്ചീപുരത്തെ മണലിലെ സ്വയംഭു ലിംഗം കാണിക്കുന്നത് ഭൂമിയിലെ ലിംഗത്തെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നുവെന്നും. 

ചിദാംബരം എന്ന അസമമായ (നിരാകർ) അവസ്ഥയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ അദൃശ്യമായ, ആകാശ ഘടകമാണെന്നും മനസ്സിലാക്കാനാവും.

ഇപ്പോഴും അതിശയിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം, പ്രപഞ്ചത്തിലെ അഞ്ച്ഘടകങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അഞ്ച് ലിംഗങ്ങൾ നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പ് സമാനമായ ഒരു വരിയിൽ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നതാണ്. 

ആധുനിക ശാസ്ത്രത്തെ പോലും വേർതിരിച്ചറിയാത്ത ഒരു ശാസ്ത്ര സാങ്കേതികവിദ്യ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ നമുക്കുണ്ടെന്ന നമ്മുടെ പൂർവ്വികരുടെ അറിവിലും ഇന്റലിജൻസിലും നാം അഭിമാനിക്കണം. 

കേദാർനാഥ് മുതൽ രാമേശ്വരം വരെയുള്ള നേർരേഖയിൽ കിടക്കുന്ന അഞ്ച് ക്ഷേത്രങ്ങൾ മാത്രമല്ല ഈ നിരയിലെ നിരവധി ക്ഷേത്രങ്ങളും കൂടിയാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. 

ഈ വരിയെ "ശിവശക്തി ആകാശ് രേഖ" എന്നും വിളിക്കുന്നു. 81.3119 ° E ൽ വരുന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ കൈലാഷ് ക്ഷേത്രം മുഴുവൻ സൂക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഇത് നിർമ്മിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ദൈവത്തിന് മാത്രം അറിയുന്ന ഉത്തരം ..

അതിശയകരമായ മറ്റൊരു  കാര്യം മഹാകൽ ശിവ ജ്യോതിർലിംഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എന്താണ് എന്നുള്ളതാണ്.

ഉജ്ജൈനിൽ നിന്ന് ശേഷിക്കുന്ന ജ്യോതിർലിംഗങ്ങളുടെ ദൂരവും അൽഭുതകരവും രസകരവുമാണ്-

ഉജ്ജൈൻ മുതൽ സോംനാഥ് -777 km

ഉജ്ജൈൻ മുതൽ ഓംകരേശ്വർ -111 km

ഉജ്ജൈൻ മുതൽ ഭീമശങ്കർ -666 km

ഉജ്ജൈനിൽ നിന്ന് കാശി വിശ്വനാഥ് -999 km

ഉജ്ജൈനിൽ നിന്ന് മല്ലികാർജുൻ -999 km

ഉജ്ജൈനിൽ നിന്നുള്ള കേദാർനാഥ് -888 km

ഉജ്ജൈൻ മുതൽ ട്രയാൻ‌ബാകേശ്വർ -555 km

ഉജ്ജൈൻ മുതൽ ബൈജ്നാഥ് -999 km

ഉജ്ജൈനിൽ നിന്ന് രാമേശ്വരത്തേക്ക് 1999 km

ഉജ്ജൈൻ മുതൽ നൗഷേശ്വര -555 km

ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ ഹിന്ദുമതത്തിൽ ഒന്നുമില്ല. ഉജ്ജൈൻ ഭൂമിയുടെ കേന്ദ്രമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. സനാധന ധർമ്മത്തിലെ ഒരു കേന്ദ്രമെന്ന നിലയിൽ, 

ഉജ്ജൈനിലെ സൂര്യനെയും ജ്യോതിഷത്തെയും കണക്കാക്കുന്നതിനുള്ള മനുഷ്യനിർമിത ഉപകരണവും ഏകദേശം 2050 വർഷം മുമ്പ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.

ഏതാണ്ട് 100 വർഷം മുമ്പ് ബ്രിട്ടീഷ് ശാസ്ത്രജ്ഞൻ എർത്ത് ഇമാജിനറിയിലെ സാങ്കൽപ്പിക രേഖ സൃഷ്ടിച്ചപ്പോൾ അതിന്റെ കേന്ദ്രഭാഗം ഉജ്ജൈൻ ആയിരുന്നു. ഇന്നും സൂര്യനെക്കുറിച്ചും, ബഹിരാകാശത്തെക്കുറിച്ചും അറിയാൻ ലോകത്തിലെ എല്ലാശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരും ഉജ്ജൈനിലേക്കു തന്നെയാണ് എത്തുന്നത്. ഒന്നുകൂടി ആവർത്തിച്ച് പറയട്ടെ "ഒരു കാരണവുമി ല്ലാതെ ഹിന്ദു മതത്തിൽ ഒന്നുമില്ല"

(കടപ്പാട്)

♟️             🧘‍♀️ 🧘‍♂️            ♟️

"സദ്‌ഗുരു മഹാവതാര്‍ ബാബാജി

ജനിച്ചാൽ ഒരിക്കൽ മരിക്കണം. അത് പ്രകൃതി നിയമമാണ്, അഥവാ ജൈവ സവിശേഷതയാണ്. ജനനവും, മരണവും സംബന്ധിച്ച തിയറികൾ ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതങ്ങളും മുന്നോട്ട് വച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, ഒരു പടി കൂടി കടന്ന് 'പുനർജന്മം' എന്ന സങ്കല്പം അഥവാ നിഗൂഡമായ സത്യം ഭാരതീയ പൗരാണിക തത്വശാസ്ത്രങ്ങളും ഭഗവദ്ഗീതയും കൃത്യമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. (ഇന്ന് ആധുനിക ശാസ്ത്ര ലോകവും, പുനർജന്മത്തിന് നിരവധി തെളിവുകൾ പുറത്ത് വിട്ടിട്ടുണ്ട്.)

അതിനുമുപരി, ചിരംജ്ഞീവി, അഥവാ മരണമേയില്ലാത്തവർ അല്ലെങ്കിൽ മരണത്തെ അതിജീവിച്ചവർ എന്നതും ഹിന്ദു പുരാണങ്ങളിലുണ്ട്. 

"അശ്വത്ഥാമാ ബലിർവ്യാസോ

ഹനൂമാംശ്ച വിഭീഷണഃ

കൃപഃ പരശുരാമശ്ച

സപ്തൈതേ ചിരജീവിനഃ"

എന്ന് മഹാഭാരതം പറയുന്നു. 

അശ്വത്ഥാമാവ്, മഹാബലി, വ്യാസൻ, ഹനുമാൻ, വിഭീഷണൻ, കൃപൻ, പരശുരാമൻ എന്നിവരെയാണ് ചിരഞ്ജീവികളായ ഏഴ് പേരായി മഹാഭാരതം പറയുന്നത്. 

ദുർവ്വാസാവ് മഹർഷിയടക്കം ഒട്ടനേകം യോഗികളും, അതി നിഗൂഡമായ യോഗ വിദ്യകൾ സ്വായത്തമാക്കി മരണത്തെ അതിജീവിച്ചതായി പിന്നീടുള്ള പല ഗ്രന്ഥങ്ങളും പറയുന്നു. 

ആധുനിക കാലത്ത്, അതായത് ക്രിസ്തുവിന് ശേഷം ജനിക്കുകയും ഇന്നും മാറ്റമില്ലാത്ത യുവത്വത്തോടെ ജീവിക്കുകയും, ശങ്കരാചാര്യർ മുതൽ ഇന്നും ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന നമ്മുടെ തിരുവനന്തപുരത്തുകാരൻ, യോഗഗുരു ശ്രീ എം (മുംതാസ് അലി) വരെ നേരിൽ കണ്ടിട്ടുള്ളതുമായ "മഹാവതാര്‍ ബാബാജിയുടെ 1817 ആം ജന്മദിനമാണ് ഇന്ന്". സര്‍വ്വവ്യാപിയായ ഗുരുനാഥന് പിറന്നാള്‍ ആശംസകൾ. 

ശ്രീ പരമഹംസ യോഗനന്ദ രചിച്ച "ഒരു യോഗിയുടെ ആത്മകഥ" എന്ന ഉത്കൃഷ്ടവും ജീവസുറ്റതുമായ സാഹിത്യ സൃഷ്ടിയിലൂടെയാണ് സര്‍വ്വവ്യാപിയായ ഈ ഗുരുവിനെ പറ്റി ലോകമറിയുന്നത്.

തമിഴ്നാട്ടിലെ കാവേരി നദിക്കടുത്തു പറങ്കിപേട്ട എന്ന സ്ഥലത്ത് " 203 AD , NOVEMBER 30" ന് രോഹിണി നക്ഷത്രത്തിലാണ് "മഹാവതാര്‍ നാഗരാജ്‌ ബാബാജി" എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന നാഗരാജന്‍ ജനിച്ചതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ ബാബാജിയുടെ ജനനം ഭോഗർനാഥിന്റ്റെ കാലത്ത്, അതായത് 2500 വർഷങ്ങൾക്ക് മുകളിലാണ് എന്നും ഒരു വാദമുണ്ട്. Krishna Priya ('നേരിൽ കാണുമ്പോൾ ഞാൻ ചോദിക്കാൻ വച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമാണിത്😍) 

വൃശ്ചികത്തിലെ കാർത്തിക ദീപാഘോഷവേളയിലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റ്റെ ജനനം.   

മലബാര്‍ തീരത്തുള്ള ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്ന്, കടലോര ഗ്രാമമായ പറങ്കിപേട്ടയിലേക്ക്,  കടലോരത്ത് കുടിയേറി പാര്‍ത്ത കുടുടബത്തിലാണ് അദ്ദേഹം ജനിച്ചത്.  നാഗരാജന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഗ്രാമത്തിലെ ശിവന്‍ കോവിലിലെ പൂജാരിയായിരുന്നു. മുരുകപ്രതിഷ്ഠ ഉണ്ടായിരുന്ന ഈ ക്ഷേത്രം ഇന്നും "കുമാരസ്വാമി ദേവസ്ഥാനം " എന്ന പേരില്‍ അവിടെയുണ്ട്. 

ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു ഉത്സവ ആഘോഷ വേളയിൽ നാടോടികളായ പഠാണികൾ അഞ്ചു വയസ്സുകാരനായ ഈ ചൈതന്യമുള്ള ബാലനെ തട്ടികൊണ്ടു പോയി. ബംഗാളിലെ അടിമചന്തയിൽ വച്ച് ഒരു കൂട്ടം സന്യാസിമാർ അപൂർവ്വ തേജസ്സുള്ള ഈ ബാലനെ കണ്ടു.   

ശ്രീലങ്കയിലെ അതി പ്രശസ്തമായ മുരുക ക്ഷേത്രമായ കതിർഗാമ (കതിര്‍ഗ്രാമം) ത്തിലേക്ക് തീർത്ഥാടനത്തിന് പോവുകയായിരുന്നു ഈ സംഘം പഠാണികളിൽ നിന്നും വില നൽകി ഈ കുട്ടിയെ വാങ്ങി തങ്ങളുടെ കൂടെ ചേർത്തു. 

മുരുക ഭഗവാൻ, വള്ളീഭഗവതിയെ കല്യാണം കഴിച്ചതും ജീവിച്ചതും കതിർഗ്രാമത്തിലാണ്. ഇന്നും അവർ ജീവിച്ച ഗുഹ "സെല്ലേ കതിർഗാമ" എന്ന ക്ഷേത്രമായി അവിടെയുണ്ട്. (2007-ൽ, ശ്രീ രജിത് ജിക്ക് ലഭിച്ച സ്വപ്ന ദർശനത്തിന്റ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അവിടെ പോകുവാനുള്ള ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചിരുന്നു) Rejith Kumar

കതിർഗാമയിൽ മുരുക ഭഗവാന്റ്റെ പതിനെട്ട് സിദ്ധരായ ശിഷ്യന്മാരിൽ പ്രമുഖനും, പളനി ക്ഷേത്രം സ്ഥാപിച്ച ആളുമായ മഹർഷി ഭോഗനാഥരുടെ ശിഷ്യത്വം നാഗരാജ് സ്വീകരിച്ചു.  

വേദങ്ങളും ഉപനിഷത്തുക്കളും മറ്റുപുരാണങ്ങളും ഹൃദിസ്ഥമാക്കിയിട്ടും ആ ബാലന് പൂര്‍ണ്ണമായ സംതൃപ്തി തോന്നിയില്ല. അങ്ങനെ ഭോഗരിൽ നിന്നും,

യോഗ സാധനയും ധ്യാനക്രിയായോഗങ്ങളും അഭ്യസിച്ച നാഗരാജന്‍ ,ക്രിയയോഗത്തിലെ സൂഷ്മവശങ്ങള്‍ ഹൃദിസ്ഥമാക്കി അത്യുന്നതമേഖലകളില്‍ എത്തിചേര്‍ന്നു.

സിദ്ധാന്തയോഗയും ക്രിയാകുണ്ഡലിനീ പ്രാണായാമസാധനയും ക്രിയാ യോഗസിദ്ധാന്തത്തിലെ അത്യപൂര്‍വ്വ യോഗവിദ്യകളും കൈവരിക്കുന്നതിനായി മഹാചാര്യനായ 'അഗസ്ത്യമുനി"യെ തപസ്സുചെയ്തു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്താന്‍ ഭോഗനാഥര്‍, നാഗരാജിനോട് നിര്‍ദേശിച്ചു.

യുഗങ്ങള്‍ക്കുമുന്‍പ് ഹിമാലയത്തിലെ, അമര്‍നാഥ് ഗുഹയില്‍ വച്ച് ശ്രീപരമശിവന്നാണ് പാര്‍വ്വതിദേവിക്ക് "ക്രിയാകുണ്ഡലിനീ പ്രാണായാമയോഗവിദ്യ" ആദ്യം ഉപദേശിച്ചു കൊടുത്തത്. പിന്നീട് ഭഗവാന്‍, അത് അഗസ്ത്യര്‍ക്കും, നന്ദിദേവനും, തിരുമൂളാര്‍ക്കും ഈ വിദ്യ ഉപദേശിച്ചു കൊടുത്തു. 

തമിഴ്നാട്ടിലെ തിരുനെല്‍വേലി ജില്ലയിലെ പൊതിഗൈമലയില്‍ ഊണും ഉറക്കവും വിശ്രമവുമില്ലാതെ 48 ദിവസം ഉഗ്രതപസ്സു ചെയ്ത നാഗരാജന്‍ അഗസ്ത്യമുനിയെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തി.

'ക്രിയാകുണ്ഡലിനീപ്രാണായാമയോഗ' വിദ്യയുടെ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കുകയും ഹിമാലയത്തിലെ ബദരിനാഥ് ക്ഷേത്രത്തിനു പിന്‍ഭാഗത്തുള്ള ദുര്‍ഘടമായ വഴിയിലൂടെ സന്തോപാന്ത്‌ തടാകത്തിനു സമീപം പോകാനും അവിടെ സ്ഥിരമായിയിരുന്നു ലോകം കണ്ടിട്ടുള്ള ഏറ്റവും മഹാനായ സിദ്ധയോഗിയായി തീരുവാനും അഗസ്ത്യര്‍ നാഗരാജനെ അനുഗ്രഹിച്ചു .

പൊതിഗൈമലയില്‍ നിന്നും ബദരിനാഥില്‍ എത്തിയ നാഗരാജന്‍, വ്യാസ മഹര്‍ഷി മഹാഭാരതം രചിച്ച ,സരസ്വതി നദീതീരത്തുള്ള വ്യാസഗുഹയില്‍ തുടര്‍ച്ചയായി 18 മാസം ഏകാന്തതപസ്സില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടു. (2019 ലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കഴിഞ്ഞ് മോദിജി ഒരു രാത്രി ഏകാന്തതയിൽ ധ്യാനം ചെയ്തത് ഇവിടെയാണ്)

ഭോഗനാഥരില്‍ നിന്നും അഗസ്ത്യരില്‍ നിന്നും അഭ്യസിച്ച എല്ലാവിധ ക്രിയായോഗകളും ഈ തപസ്സിനിടയില്‍ ആവര്‍ത്തിച്ച് പരിശീലിച്ച നാഗരാജിന്, മാനസികവും അഭൌമവും അലൌകികവുമായ മാറ്റം ഉണ്ടാകുകയും ,അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ശരീരം " സ്വരൂപസമാധി" എന്ന അവസ്ഥയില്‍ എത്തി ചേരുകയും ചെയ്തു. 

പ്രായത്തിനു അതീതവും ദുഷിപ്പിക്കാനാവാത്തതുമായ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഭൌതികശരീരം സുവര്‍ണ്ണപ്രഭയോടെ തിളങ്ങി.  മരണമില്ലാതെ , ചിന്തകള്‍ക്കും അധ്യാത്മിക സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ക്കും, അനുഭവങ്ങള്‍ക്കും അതീതനായി "ബാബാജി", ഇന്നും കേവലം 25 വയസ്സുള്ള ഒരു യുവാവായി സ്ഥിരം കാണപ്പെടുന്നു. 

സ്വരൂപസമാധിയിലെത്തിയ നാഗരാജന്‍ (ബാബാജി ) , ഈശ്വര സാക്ഷാത്കാരത്തിനായുള്ള തന്‍റെ നിയോഗം  മനസ്സിലാക്കി മനുഷ്യനന്മയ്ക്കായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു വരുന്നു. 

മഹാമുനി ബാബാജി, മഹാരാജ്, മഹായോഗി, ശിവബാബ, ത്രൃബകബാബ എന്നീ പേരുകളില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന ബാബാജിയെ പറ്റി ഒട്ടനേകം പുസ്തകങ്ങൾ പിന്നീട് രചിക്കപ്പെട്ടു. അതും നേരിൽ കണ്ട ശിഷ്യരുൾപ്പടെ. 

ആദിശങ്കരാചാര്യര്‍ (788 - 820 AD) ,കബീര്‍ (1407-1518 AD) , ലാഹ്രി മഹാശയന്‍ (1828- 1895 AD) ,ശ്രീ യുക്തേശ്വര്‍ ഗിരി മഹാരാജ് (1855- 1936 ) ,സ്വാമി പരമഹംസ യോഗാനന്ദന്‍ (1893- 1952),യോഗി S.A.A രാമയ്യ , VT നീലകണ്‌ഠന്‍ തുടങ്ങിയവര്‍ മഹാവതാര്‍ ബാബാജിയുടെ ശിഷ്യപരമ്പരയിലെ പ്രസിദ്ധരാണ്. 

ശ്രീ രാമയ്യയുടെ സൂചനപ്രകാരം "World Religion & yoga" യുടെ നൂറാമത്തെ പാര്‍ലമെന്റില്‍ സദ്ഗുരു നാഗരാജ്‌ പൊതുജനമദ്ധ്യത്തില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടും.  2053 ല്‍ !!!

ശ്രീ പരമഹംസ യോഗനന്ദ രചിച്ച "ഒരു യോഗിയുടെ ആത്മകഥ" , ശ്രീ എം ന്‍റെ (Mumtaz Ali) ആത്മകഥയായ "ഗുരുസമക്ഷം" , ശ്രീ MK രാമചന്ദ്രന്‍റെ "തപോഭൂമി ഉത്തരാഖണ്ഡ്" ,Neale Donald Walsch ന്‍റെ Conversations with God (1998) ,Robert Monroe ന്‍റെ Ultimate Journey (1994),  സ്വാമി മഹേശ്വരനാഥിന്‍റെ "The hidden power in humans " തുടങ്ങിയ പുസ്തകങ്ങളില്‍ ബാബാജിയെ പറ്റി കൂടുതല്‍ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. 

ഓം ശ്രീഗുരുഭ്യോ നമ: 

ഓം നമഃ ശിവായ..

ഹിന്ദുസ്ഥാനം

 BC-8000 ലോ അതിനു മുന്‍പോ എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കാം എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ഋഗ്വേദം, അവിടുന്ന്‍ ഇങ്ങോട്ട് AD-2000 വും ചേര്‍ത്ത് 10,000 വര്‍ഷത്തിലധികം പാരമ്പര്യമുള്ള ഒരു വേദസംസ്കൃതി ഈ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.സ്വതന്ത്ര ഭാരതത്തിലെ ദേശീയഗാനം, അത് രണ്ടോ മൂന്നോ നദികളെയും പര്‍വ്വതങ്ങളെയും കുറിച്ച് മാത്രം പറയുമ്പോള്‍, രണ്ടായിരമോ മൂവായിരമോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് തന്നെ ഭാരതത്തെ കുറിച്ച് വ്യക്തമായ നിര്‍വചനം കൊടുത്തിരുന്നു.തം ദേവനിര്‍മ്മിതം ദേശം ഹിന്ദുസ്ഥാനം പ്രജക്ഷ്യതേ"ഹിമാലയത്തില്‍ നിന്നാരംഭിച്ച്, ഇന്ത്യന്‍ മഹാസമുദ്രം വരെ പരന്നു കിടക്കുന്ന ദേവനിര്‍മ്മിതമായ ദേശത്തെയാണ്  ഹിന്ദുസ്ഥാനം എന്ന് പറയുന്നത്.വിന്ധ്യ ഹിമാചല എന്ന രണ്ടു പര്‍വ്വതങ്ങളെ മാത്രം പറഞ്ഞു ദേശീയ ഗാനം നിര്‍ത്തുമ്പോള്‍, ഭാരതത്തില്‍ പുരാതനകാലം മുതല്‍ക്കേ രചിക്കപെട്ട ഒരു സംസ്കൃതിയുടെ നാലു വരികള്‍, വിന്ധ്യ ഹിമാചലയില്‍ നിര്‍ത്താതെ വിന്ധ്യ പര്‍വ്വതവും ആരാവലിയും സഹ്യപര്‍വ്വതവും അതുപോലെയുള്ള ഭാരതത്തിലെ ഓരോ സംസ്ഥാനങ്ങളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന പര്‍വ്വതങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു.ഗംഗ യമുന എന്നീ രണ്ടു ഉത്തരേന്ത്യന്‍ നദികളെക്കുറിച്ച് മാത്രം സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഭാരതത്തില്‍ അംഗീകരിച്ച ദേശീയഗാനത്തില്‍ പറയുമ്പോള്‍ ഭാരതത്തില്‍ രാവിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ പൂജാരിമാര്‍ ശംഘുപൂരണം നടത്തി ആ ശംഘില്‍ തീര്‍ത്ഥമുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ ആവാഹിക്കുന്ന ഒരു മന്ത്രമുണ്ട്."ഗംഗേച്ച യമുനാചൈവ ഗോദാവരീ സരസ്വതീ,നര്‍മ്മദേ സിന്ധുകാവേരി ജലേസ്മിന്‍ സന്നിധിം ഗുരു"ഗോദാവരി ആന്ദ്രദേശത്തിലെ, കാവേരി കര്‍ണാടകയിലെ, നര്‍മ്മദ ഗുജറാത്തിലെ, സരസ്വതി രാജസ്ഥാനിന്‍റെ അപ്പുറത്ത്.ഈ നദികളെ മുഴുവനും ഒരുമിച്ച് ചേര്‍ത്ത് ഭാരതത്തെ ഒറ്റക്കെട്ടായി കാണാന്‍ അനവധി സഹസ്രാബ്ദങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഭാരതീയര്‍ക്കു സാധിച്ചിരുന്നു.ഹസ്തിനപുരത്തിന്‍റെ അപ്പുറത്ത് നിന്നാരംഭിച്ച് മൌറീഷ്യസ് വരെ എത്തി നിന്നിരുന്ന ഒരു സംസ്കാരം അത് ചരിത്രത്തിന്‍റെ ഭാഗമാണ്.സിംഗപ്പൂര്‍ സിംഹപുരമായിരുന്നു, കംബോഡിയ കാംബോജ ദേശമായിരുന്നു, ബര്‍മ ബ്രഹ്മപ്രദേശമായിരുന്നു, ശ്രീലങ്ക ലങ്കയായിരുന്നു, വിദുരന്‍റെ ദേശമായ ഇറാന്‍ വൈഡൂര്യ ദേശമായിരുന്നു, കാണ്ഡഹാര്‍ ഗാന്ധാരിയുടെ സ്വദേശമായ ഗാന്ധാരമായിരുന്നു.ധൃതരാഷ്ട്രര്‍ ഗാന്ധാരിയെ സ്വീകരിച്ചതോട് കൂടി, ഭാരതത്തിന്‍റെ അതിര്‍ത്തി അഫ്ഗാനിസ്ഥാനും അപ്പുറം പോയി. സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഭാരതത്തിന്‍റെ വിസ്തൃതിയാണ് കുറഞ്ഞത്‌.ഗ്രീക്ക് സംസ്കാരം, മെസ്സപോട്ടോമിയന്‍ സംസ്കാരം, ബാബിലോണിയന്‍ സംസ്കാരം, ചൈനീസ് സംസ്കാരം, റോമന്‍ സംസ്കാരം തുടങ്ങിയ അനവധി സംസ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ച് നമ്മള്‍ പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇവയില്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരു സംസ്കാരം ഇന്ന് ഭൂമുഖത്ത് ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് 'ഇല്ല' എന്ന ഉത്തരം കിട്ടും.എന്തുകൊണ്ട് ആ സംസ്കാരങ്ങളെക്കാളും അനേകായിരം വര്‍ഷങ്ങളുടെ പഴക്കമുള്ള നമ്മുടെ ഭാരതീയ സംസ്കാരം-ആര്‍ഷഭാരത സംസ്കാരം ഇന്നും നിലനില്‍ക്കുന്നത്.ഇംഗ്ലീഷുകാര്‍ ഇന്ത്യയെക്കാള്‍ 17 ഇരട്ടി വലിപ്പമുള്ള ആഫ്രിക്കന്‍ ഭൂഖണ്ഡം കീഴടക്കിയതിനു ശേഷം, വെറും 62 വര്‍ഷങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ആഫ്രിക്കന്‍ സംസ്കാരത്തെ പൂര്‍ണമായും തുടച്ചു കളഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.AD-997 ല്‍ മുഹമ്മദ്‌ ഗസ്നി ഭാരതത്തിലേക്ക് വന്ന്, ഗ്ലോറി വന്ന്, ഖില്‍ജി വന്ന്, ടൈമൂര്‍ വന്ന് ഇവിടെ ഭരിച്ച അടിമവംശം, തുഗ്ലക്ക് വംശം, മുഗള്‍ വംശം തുടങ്ങിയര്‍ പുറത്തു നിന്ന് നീണ്ട 600 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഭാരതത്തെ ആക്രമിച്ചു.അതിനു ശേഷം പോര്‍ച്ചുഗീസുകാര്‍, സ്പെയിന്‍കാര്‍, ഡച്ച്കാര്‍ പിന്നെ ഇംഗ്ലീഷുകാരും ഭാരതത്തെ ആക്രമിച്ചു.AD-997 മുതല്‍ 1947 ആഗസ്റ്റ്‌ പതിനഞ്ചാം തീയതി വരെ ഏതാണ്ട് 9 നൂറ്റാണ്ടില്‍ പരം കാലം വിദേശികള്‍ ആക്രമിച്ചിട്ടും ഭാരതീയസംസ്കാരത്തെ നശിപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല, മറ്റൊരര്‍ത്ഥത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നമ്മുടെ ഭാരതം മരിച്ചില്ല.എന്ത് കൊണ്ട് ഇത് സംഭവിച്ചു..?ഭാരതീയ സംസ്കാരത്തെ എതിര്‍ക്കുന്നവരും അനുകൂലിക്കുന്നവരും വെറുതെ ഒന്ന് ചിന്തിക്കുക."ഭാരതീയാ സമസ്താ സുഖിനോ ഭവന്തു" എന്ന് നമ്മള്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചിട്ടില്ല.ഭാരതീയര്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കാറുള്ളത്, "ലോകാ സമസ്താ സുഖിനോ ഭവന്തു" എന്നാണ്.ലോകത്തുള്ള എല്ലാവരും സുഖമായിരിക്കട്ടെ എന്ന് പ്രാര്‍ഥിക്കാന്‍ ഭാരതീയ സംസ്കൃതിക്ക് മാത്രമേ സാധിച്ചിട്ടുള്ളൂ.നമ്മള്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ച "സഹനാ വവതു സഹനാ ഭുനതു..." എന്നു തുടങ്ങുന്ന വേദ മന്ത്രത്തിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം, ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കാം ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷിക്കാം ഒരുമിച്ചു പ്രവര്‍ത്തിക്കാം അപ്രകാരം ഒരുമിച്ചു ചൈതന്യമുള്ളവരായി തീരാം. ഒരാളിലും ഒരാളോടും വിദ്വേഷമുണ്ടാവരുത് ഞങ്ങളിലേക്ക് നന്മ നിറഞ്ഞ ചിന്താധാരകള്‍ ലോകത്തിന്‍റെ എല്ലായിടത്തുനിന്നും വന്നു ചേരട്ടെ എന്നാണ്.ഭാരത സംസ്കാരം മാത്രമാണ് നല്ലതെന്ന് നമ്മള്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ല.ഏത് ഈശ്വരനെ വേണമെങ്കിലും ആരാധിക്കുക, അതെല്ലാം പരമമായ ചൈതന്യത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേരും.ആകാശത്തില്‍ നിന്നും വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികള്‍, ഒരുമിച്ചുചേര്‍ന്ന് ചാലുകളായ്‌ തോടുകളായ് നദികളായ് മഹാസഗരത്തിലേക്ക് പോകുന്നപോലെ, ഏത് ഈശ്വരനെ ആരാധിച്ചാലും പരമമായ കേശവനിലേക്ക് തന്നെ അത് എത്തിച്ചേരും എന്ന് പറഞ്ഞവരാണ് ഭാരതീയര്‍.നമ്മള്‍ എള്ള് പിടിച്ച് പിതൃദര്‍പ്പണം നടത്തുമ്പോള്‍ പോലും ലോകത്തിന്‍റെ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിക്കാറുണ്ട്.പിതൃദര്‍പ്പണം കൊടുക്കുമ്പോള്‍ പതിമൂന്നു വരികളുള്ള ഒരു വേദമന്ത്രം ചൊല്ലും അതിലെ അവസാനത്തെ വരി, "സപ്ത ദ്വീപനിവാസീനാം പ്രാണീനാം അക്ഷയ ഉപദിഷ്ടതു" എന്നാണ്.ഏഴു ഭൂഖണ്ടങ്ങളിലും ജീവിക്കുന്ന എല്ലാ ജീവജാലങ്ങള്‍ക്കും നന്മ വരുത്തേണമേ ജഗദീശ്വരാ എന്നാണതിനര്‍ത്ഥം.ലോകരാഷ്ട്രങ്ങള്‍ നമ്മുടെ സംസ്കാരം അംഗീകരിച്ചു വരികയാണ്.കാനഡയിലെ ടൊറന്റോ യുണിവേഴ്സിറ്റിയില്‍ ഹിന്ദൂയിസം എന്ന ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്‍റ് തന്നെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ട്. രണ്ടായിരത്തോളം ഇന്ത്യാക്കാരല്ലാത്ത വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ അവിടെ പഠിക്കുന്നുണ്ട്.എഞ്ചിനീയറിംഗ് സബ്ജക്റ്റ് മാത്രം പഠിപ്പിക്കുന്ന അമേരിക്കയിലെ MIT(Massachusetts Institute of Technology) യില്‍ ഇപ്പോള്‍ സംസ്കൃതം കൂടി പഠിപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..അമേരിക്കയിലെ നാലായിരത്തോളം സ്കൂളുകളില്‍ രാവിലെ പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് നേരം ഭഗവത് ഗീത നിര്‍ബന്ധമായും(Compulsory) ചൊല്ലണം..അമേരിക്കയിലെ പെന്‍സിന്‍വാനിയ യുണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ 70 സൈക്കോളജി പ്രൊഫസര്‍മാര്‍ നടത്തിയ പഠനത്തില്‍ നിന്ന്‍ തെളിയിച്ചിരിക്കുന്നത്, കുട്ടികള്‍ പതിവായി രാവിലെ പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് ഭഗവത് ഗീത ചൊല്ലുമ്പോള്‍ അവരുടെ പെരുമാറ്റരീതിയില്‍(Behaviour pattern) അസാധാരണമായ മാറ്റം സംഭവിക്കുന്നു എന്നാണ്.സൈക്കോളജി പ്രൊഫസര്‍മാരുടെ അഭിപ്രായത്തില്‍ ഭഗവത് ഗീത ഒരു മത ഗ്രന്ഥമല്ല, മറിച്ച് അതൊരു സൈക്കോളജിക്കല്‍ മാനേജ്മെന്‍റ് ബുക്കാണ്.ജര്‍മനിയിലെ സെന്‍റ് ജോര്‍ജ് യുണിവേഴ്സിറ്റിയില്‍ സംസ്കൃതം അറിയുന്നവര്‍ക്ക് മാത്രമേ അഡ്മിഷന്‍ ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.ലോകത്തില്‍ തന്നെ സംസ്കൃതം നിര്‍ബന്ധമാക്കിയിട്ടുള്ള ഏക യുണിവേഴ്സിറ്റിയാണ് സെന്‍റ് ജോര്‍ജ് യുണിവേഴ്സിറ്റി.പതിനായിരക്കണക്കിനു പാറ്റേണ്‍ അമേരിക്കക്കാരും മറ്റു യൂറോപ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളും ഭാരതീയ അറിവുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് എടുത്തുകഴിഞ്ഞു.ശൈശവ വിവാഹവും സതി സമ്പ്രദായവും ഈ നാടിന്‍റെ ശാപമാണെന്ന് പറയാറുണ്ട്.UGC അംഗീകരിച്ച ഒരു ഹിസ്ററി ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്കില്‍ നിന്നും മനസിലാക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നത് ടൈമൂര്‍ ഭാരത്തില്‍ വരുന്നതിനു മുന്‍പ് വരെ ഇവിടെ ശൈശവ വിവാഹവും സതി സമ്പ്രദായവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാണ്.ഈ കാര്യം ഫാഹിയാന്‍ എന്ന ചൈനീസ്‌ സഞ്ചാരി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഒരു ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ഉദാഹരണസഹിതം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.വിവാഹം കഴിച്ച സ്ത്രീകളെ ഒരു കാരണവശാലും ബലാല്‍സംഗത്തിനോ ചാരിത്ര്യഹീന പരമായ മറ്റ് കര്‍മത്തിനോ ഉപയോഗിക്കരുത് എന്ന് ഖുര്‍ആനില്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.  അതുകൊണ്ട് ടൈമൂറിനെപോലെയുള്ളവരില്‍ നിന്ന്‍ രക്ഷനേടാന്‍ വേണ്ടിയാണ് ഭാരതീയര്‍ ശിശുവിവാഹം തുടങ്ങിയത്. സതീ സമ്പ്രദായം ഉണ്ടാകുവാനുള്ള കാരണവും ഇത് തന്നെയാണ്, ഭര്‍ത്താവ് മരിച്ച സ്ത്രീകളെ അടിമകളാക്കി ലൈംഗീക ആവശ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉപയോഗിക്കാം എന്നും ഇതേ വിശുദ്ദ ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ പറയുന്നതുകൊണ്ട് നൂറു കണക്കിന് ഭര്‍ത്താക്കന്‍മാരെ വധിച്ച ശേഷം, അവശേഷിക്കുന്ന വിധവകളെ പട്ടാളക്കാര്‍ ഷെയര്‍ ചെയ്യുന്നതില്‍ നിന്നും രക്ഷനേടാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു ചാരിത്ര്യം സംരക്ഷിക്കാന്‍ ഭാരതസ്ത്രീകള്‍ സതീ സമ്പ്രദായം അനുഷ്ഠിച്ചു വന്നിരുന്നത്.1947 വരെ വിദേശികള്‍ നശിപ്പിച്ച നമ്മുടെ സംസ്കാരം, അതിനു ശേഷം നമ്മള്‍ തന്നെ നശിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. സതന്ത്ര്യം കിട്ടിയതിനു ശേഷം റീജീയണല്‍ റിസേര്‍ച് ലബോറട്ടറി ജമ്മുകാശ്മീരിലെ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഡോക്ടര്‍ ചോപ്ര, ആയുര്‍വേദവും വെജിറ്റബിള്‍ ഫുഡും ആധാരമാക്കിമാക്കിയെഴുതിയ ഭാരതത്തിന്‍റെ ആരോഗ്യശാസ്ത്രത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനം അന്നത്തെ പ്രധാനമന്ത്രിയായിരുന്ന ജവഹര്‍ലാല്‍ നെഹ്‌റുവിന്‍റെ മുന്നില്‍ സബ്മിറ്റ് ചെയ്തപ്പോള്‍, ഞാന്‍ ഫോളോ ചെയ്യുക കേംബ്രിഡ്ജ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ സിലബസ് ആയിരിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം അത്  തളളിക്കളഞ്ഞു.ഡോക്ടര്‍ ചോപ്ര എഴുതിയ ആ പുസ്തകം രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം മാവോ സെതുങ്ങ് ചൈനയില്‍ പ്രയോഗത്തില്‍ വരുത്തി. ഭാരതത്തില്‍ അത് നടപ്പിലാക്കിയില്ല.ചൈനയുടെ ബേസിക് ഹെല്‍ത്ത്‌ പോളിസി ഡോക്ടര്‍ ചോപ്ര എഴുതിയ ആ പുസ്തകമാണ്.അനവധികാലം അടിമത്തത്തില്‍ കഴിഞ്ഞ ഒരു രാഷ്ട്രം.അസാധാരണ വൈഭവശേഷിയുള്ള ഋഷിവര്യന്മാര്‍ക്ക് ജന്മം കൊടുത്ത ഒരു രാഷ്ട്രം.ശാസ്ത്രത്തിന്‍റെ മകുടോദാഹരണമായി വര്‍ത്തിച്ചെന്നു സര്‍ ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഐന്‍സ്റീനിനെയും സ്റ്റീഫന്‍ ഹോക്കിന്‍സിനെയും പോലുള്ള പ്രഗല്‍ഭര്‍ പറഞ്ഞ രാഷ്ട്രം.ലോകജനതയ്ക്ക് സ്വര്‍ണതാംബാളത്തില്‍ വെച്ച് കൊടുക്കാന്‍ പാകത്തിന് സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ പരമകാഷ്ടയില്‍ എത്തിയിരുന്ന ഒരു  രാഷ്ട്രം.ആത്മീയതയില്‍ ലോകജനതയ്ക്ക് മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം കൊടുത്ത ഒരു രാഷ്ട്രം.ആ ആത്മീയത, അത്യന്താധുനിക ശാസ്ത്രത്തിനു നേരെ കാര്‍പെറ്റ് വിരിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഒരു രാഷ്ട്രം.സാഹിത്യത്തില്‍ മറ്റേതു രാഷ്ട്രത്തിനും ചിന്തിക്കാന്‍ പോലും പറ്റാത്ത വിധത്തില്‍ ഭാരതീയ സാഹിത്യങ്ങള്‍, സാഹിത്യനിയമങ്ങള്‍ ഉദയം ചെയ്ത ഒരു രാഷ്ട്രം.സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടി ഇത്രയും കാലം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം, സ്വന്തം നാടിനെ കുറിച്ചും നാടിന്‍റെ പൈതൃകത്തെ കുറിച്ചും അറിയാത്തതും അറിയാന്‍ ശ്രമിക്കാതതുമായ ലോകത്തിലെ ഏക ജനത ചിലപ്പോള്‍ ഭാരതീയര്‍ മാത്രമായിരിക്കും.ഒരുപക്ഷെ ഭാവിയില്‍ ഭാരതീയര്‍ക്ക് വേദങ്ങളെക്കുറിച്ചും നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തെക്കുറിച്ചും പഠിക്കാന്‍ പാസ്പോര്‍ട്ടും വിസയുമെടുത്ത് അമേരിക്കയിലേക്കും മറ്റു യൂറോപ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളിലേക്കും പോകേണ്ടിവരുന്ന കാലഘട്ടം വന്നാല്‍ പോലും അതില്‍ അല്‍ഭുതപെടാനില്ല എന്ന് വേദനയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നിര്‍ത്തട്ടെ ..

കടപ്പാട് : രജീഷ് പറമ്പിൽ